علیرضا واحدی روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در خصوص اینکه والدین باید با نوجوان در دوران بلوغ چه رفتاری داشته باشند، گفت: خانواده ویلین و ابتدایی‌ترین محیط اجتماعی کودک و نوجوان است به همین دلیل باید در ابتدا امنیت و اعتماد به نفس را در آنان تقویت کند تا نوجوان بتواند یک محیط امن پشتیبانی کننده در خانه و خانواده‌اش احساس کند. این مسئله در رشد مهارت، خلاقیت‌ها و یافتن استعدادهای نوجوان نقش مهمی دارد.
بیشتر یخوانید:
والدین سرزنش‌گر نوجوان افسرده خواهند داشت / ارتباط ورزش و تغذیه مناسب با شادابی فرزندان
روانشناس عنوان کرد: داشتن رابطه خانوادگی سالم، می‌تواند به نوجوان در داشتن رابطه نزدیک با پدر و مادرش کمک کند. پدر و مادرها باید زمانی را برای گفت‌وگو با نوجوانشان در نظر بگیرند. از طرفی باید به نظرات نوجوان احترام بگذارند، این منجر به یک ارتباط سالم در خانواده می‌شود.
وی افزود: چگونگی برخورد با استرس و مشکلات از جمله مسائل دیگری است که باید در خانواده آموزش داده شود. خانواده‌ها می‌توانند به نوجوان کمک کنند تا مهارت کنترل استرس را یاد بگیرند و در مواجهه با مشکلات آن را به کار گیرند. والدین باید از نوجوان حمایت کنند تا اگر با مشکل روانشناختی مواجه شد، وی را مورد قضاوت قرار ندهند و اگر لازم شد از روانشناس کمک بگیرند.
روانشناس عنوان کرد: والدین به عنوان الگو برای نوجوان، باید مسئولیت‌پذیری، حل مشکل و ارزش‌ها را به فرزندانشان بیاموزند تا در جامعه کنش بهتری داشته باشد. این مسائل ارتباط مستقیمی در تصمیم‌گیری‌ها و انتخابات فرد دارد.
وی با اشاره به اینکه در نحوه برخورد با نوجوان دختر و پسر تفاوت‌هایی وجود دارد، افزود: پسرها در نوجوانی سعی دارند خودشان را قدرتمند نشان دهند که البته این در دخترها نیز هست اما دختران بیشتر تمایل به حمایت‌های عاطفی دارند. پدر و مادرها چون با آشنایی بیشتری با فرزندشان دارند، بهتر می‌توانند بفهمند که فرزندشان با چه سبکی تربیتی رشد کرده است و چطور باید با وی رفتار کنند. به صورت کلی، پسر بیشتر تمایل دارند که قدرت خودشان را با مسئولیت پذیری‌های بزرگ و استقلال‌های شدید، نشان دهند و می‌خواهند خودشان را بزرگ جلوه دهند.
واحدی اظهار کرد: در خصوص اینکه برخی پدر مادرها تمایل دارند گروه‌های دوستی فرزندشان را کنترل کنند، گفت: کنترل گروه‌های دوستی تاثیر مستقیمی بر استقلال نوجوان دارد. والدین باید این استقلال را مدیریت کنند نه اینکه جلوی آن را بگیرند. نوجوانان تمایل دارند استقلال داشته باشند و تصمیم‌های خودشان را بگیرند چراکه در این سن خودشان را در دنیای بزرگ‌تری تصور می‌کنند اما با این حال باز هم نباید از نصیحت‌ها و راهنمایی‌های خانواده محروم شوند.
وی افزود: نوجوانان، نگاه بلند بالایی به زندگی ندارند و ممکن است در انتخاب دوست دچار اشتباه شوند اما با این حال خانواده باید این احساس را در آن‌ها ایجاد کنند که حتی اگر مرتکب خطا شوند هم تحت حمایت آن‌ها خواهند بود. اگر والدین متوجه شدند که دوست فرزندشان با ارزش‌های خانوادگی آن‌ها تقابل دارد، می‌توانند این رابطه را اصلاح کنند اما نباید این کار را با دعوا، مخالفت‌های شدید و کنترلگری انجام دهند بلکه باید به طور منطقی به اقنای نوجوان اقدام کنند چراکه اگر نوجوان قانع نشود، شاید به صورت کوتاه مدت طبق نظر خانواده عمل کند اما درآینده که اسقلال بیشتری به دست آورد، به رفتارهای سابقش ادامه می‌دهد. مثلا در ۲۰ سالگی ممکن است رفتارهای ۱۳ سالگی‌اش را انجام دهد؛ در واقع همان رفتارهایی را انجام دهد که در گذشته پدر و مادر مانع آن رفتارها شده بودند.
روانشناس تصریح کرد: مهمترین موضوعی که خانواده‌ها باید به آن توجه کنند، رشد و توسعه روانی نوجوانشان است. خانواده پایه و اساس جامعه‌ای است که فرد در آن رشد می‌کند و باید به دنبال شکل‌دهی نوجوانشان باشند. این هویت‌یابی در ابتدا با احساس نیاز به هویت‌یابی شکل می‌گیرد، مثلا اینکه فرد بپرسد من چرا آفریده شدم؟ هدف از خلقت انسان چه بوده و غیره؟ پس خانواده باید برای کسب هویت سالم نوجوان را راهنمایی کنند.
وی تصریح کرد: در دوران بلوغ، نوجوانان می‌خواهند تمامی توجه‌ها برای آن‌ها باشد و احتمال اینکه بین آن‌ها و خواهر برادرهایشان تنش ایجاد شود، وجود دارد در چنین شرایطی وظیفه والدین این است که مرز و حد و حدودی که بین فرزندانشان قائل هستند را به طور محسوس نشان داده و احساس تعلق خاطر به فرزندشان دهند تا بداند که جایگاه وی در خانواده تثبیت شده است و کسی نمی‌تواند جای وی را بگیرد.
روانشناس گفت: مهمترین آسیب دوران بلوغ، به دست نیاوردن هویت شخصی است و می‌تواند باعث آسیب‌های اجتماعی شود که در جامعه با آن مواجه هستیم. کسانی که در نوجوانی هویت خودشان را کسب نکنند، جذب الگوهای نامناسب می‌شوند که منشا بزهکاری‌های اجتماعی است.
روانشناس افزود: اشتباه والدین در این دوره باعث می‌شود فرزندشان در آینده نتواند شخصیت مستقلی داشته باشد. پایه و اساس بلوغ و نوجوانی کسب هویت است وقتی این موضوع متزلزل شود، فرزندشان در آینده دچار نداشتن استقلال، مسئولیت پذیری، مهارت‌های تفکری و تصمیم‌گیری می‌شود.
انتهای پیام/
نظر شما