به گزارش خبرنگار سیاسی ایسکانیوز، معضلات اجتماعی به دلیل فراگیری بسیار، اظهار نظرها و تحلیل‌های زیادی هم پیرامون خود دارند خصوصاً در جهان امروز که قریب به اتفاق مردم از ابزارهای پیام رسان و انتقال اطلاعات بهره می‌گیرند. موضوعی مانند قتل ناموسی در اهواز که به واقع روان جامعه را تحت تأثیر قرار داد و در پی آن واکنش‌های گسترده‌ای در فضای مجازی و رسانه‌ها شکل گرفت.

دامنه گسترده مخاطبان و دنبال کنندگان مسائل اجتماعی، به فراخور موضوع گاه سبب بهره‌برداری‌های جناحی شده و عده‌ای سعی می‌کنند با سوار شدن بر موضوع ، نگاه جامعه ملتهب از ناهنجاری رخ داده را به سمت خود منحرف کنند و به قول معروف از آب گل‌آلود دردهای اجتماع برای خود ماهی بگیرند.

مسائل اجتماعی با هدف بهره‌برداری‌های جناحی معمولاً پیرامون انتخابات‌ها از سوی جناح‌ فکری اصلاحات مطرح و به آن دامن زده می‌شود که مسائل زنان، ازدواج، جمعیت و خانواده از مهمترین و دم‌دستی‌‍ترین این مسائل هستند. جنجال آفرینی برای ورود زنان به ورزشگاه‌ها را نیز می‌توان جزو همین مطالبات تعریف کرد. ناگفته پیداست همان اندازه که پیگیری معضلات اجتماعی با هدف حل مسئله کار بسیار پسندیده‌ای است، زمانی که با هدف بهره‌برداری سیاسی و به صورت گزینشی صورت می‌گیرد یقیناً جامعه را دلزده خواهد کرد.

رویکرد منفعت‌طلبانه در پرداختن به ناهنجاری‌ها یا همان سوار شدن بر موج مطالبات زیست و زندگی مردم آن هم با ادله سیاسی موجب شده اصلاح طلبان تاکنون نتوانند نقش نمایندگی مردم در موضوعات خاص را به خوبی ایفا کنند و از سوی مردم به حاشیه رانده شده‌اند. مصداق پرداختن سیاسی به مسائل اجتماعی را می‌توان در ماجرای همسرکشی محمدعلی نجفی سیاستمدار اصلاح طلب و سکوت معنادار اصلاح‌طلبان دید. سکوتی که در زمان خودش آنقدر به چشم آمد که فعالان رسانه‌ای خارج نشین مانند علی علیزاده هم به آن واکنش نشان دادند. او در اینباره نوشت: زنان معروف فمینیست اصلاحات مثل شهیندخت مولاوردی که رگ گردنشان علیه خشونت خانگی بیرون میزند کلمه‌ای در همدلی با زن قربانی و محکومیت جنایت هم حزبی‌شان نگفتند. مولاوردی در پاسخ به این انتقاد نوشت: گاهی سکوت از سر رضایت نیست، گاهی سکوت سرشار از ناگفته‌هاست و شاید سکوت بره‌ها!، همه سکوت‌ها از یک جنس نیستند، تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل و این تمام اعتراضی بود که از سوی مدعیان حقوق زنان اصلاح طلب به ماجرای قتل زنی توسط سیاستمدار هم حزبی شان صورت گرفت. در حالی که وی در واکنش به قتل زن اهوازی در توئیتی انتقادی می‌نویسد: نمی بینید آسودگی خاطر از بی کیفری جسارت تکرار جرم را دو چندان کرده است؟ تا کی بی عملی؟!

کنش‌های دو گانه در قبال جرمی واحد در جامعه مردان اصلاح طلب هم قابل توجه و تأمل است. عباس عبدی تئوریسین و اتاق فکر اصلاحات از آزادی نجفی حمایت کرد اما درباره قتل زن اهوازی خواستار درمان سکوت برابر زن کشی شد!

محمد علی ابطحی که در ماجرای همسرکشی سیاستمدار اصلاح طلب ساکت مانده بود، در پی قتل زن اهوازی از ضرورت تغییر فرهنگ نوشت. صادق زیبا کلام هم که معمولاً در جایگاه مدعی‌العموم ایراد سخن می‌کرد تاکنون حرفی از جنایتی که در اهواز صورت گرفته، نزده است. با این حال به نظر می‌رسد کنشگران اصلاح‌طلب گاه در اظهارنظرهای گزینشی خود چنان احساسی عمل می‌کنند که متوجه نگاه جامعه به آنچه بیان کرده‌اند نیستند. ماجرای قتل زن اهوازی توسط شوهرش هر چند جامعه را بار دیگر متأثر و ملتهب کرد، اما چهره دوگانه جریان خاص در پرداختن به مسائل اجتماعی را بیش از پیش برملا کرد.