به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ اخترشناسان در بین‌النهرین باستان روی هر روز از هفته نام خدایی را می‌گذاشتند. در واقع، در فرهنگی که اعتقاد بر این بود خدایان بر زندگی انسان‌ها حکومت می‌کنند، جای تعجب ندارد که روزهای هفته هم برای ادای احترام به خدایان ساخته شده باشد.

خاستگاه گم‌شده اعداد جادویی ۱۳ و ۱۸

رومی‌ها قرن‌ها بعد هفته و روزهای هفته را ابداع کردند و نام روزهای هفته را متناسب با خدایان‌شان انتخاب کردند. این رسم بعدها توسط مردم ژرمن پذیرفته شد و آنها هم نام‌ روزهای هفته را براساس خدایان‌شان تنظیم کردند. جالب است بدانید که این خدایان ژرمنی و اسکاندیناوی هستند که امروزه در روزهای هفته زندگی می‌کنند.

در ادامه روزهای هفته را معرفی می‌کنیم:

یکشنبه

یکشنبه «روز خورشید» یا Sunday و نام تعطیلات بت‌پرستانه رومی‌هاست. در بسیاری از سنت‌های فولکلور، یکشنبه روز خوش‌شانسی برای تولد نوزادان است. بسیاری از جوامع خورشید و خدایان خورشید را پرستش می‌کردند. شاید مشهورترین آنها خدای خورشید مصری رع باشد که ارباب زمان بود.

دوشنبه

دوشنبه یا Monday از monandaeg آنگلوساکسون می آید که «روز ماه» است. در این روز مردم به الهه ماه ادای احترام کردند. باستانی‌ها معتقد بودند که سه دوشنبه در طول سال وجود دارد که بدشانسی می‌آورند: اولین دوشنبه در آوریل، دوم در ماه اوت و آخرین در دسامبر.

سه‌شنبه

سه‌شنبه اولین بار به نام خدای ژرمنی - تیو (یا تویا) – (Tuesday) خدای جنگ و آسمان نامگذاری شد با خدای نورس تیر مرتبط است که خدای مدافع در اساطیر وایکینگ‌ها بود. تیر یا تیواتس (نام ژرمنی) و تیو معادل انگلوساکسونی تیر است که بعدها تیسو نام گرفت و ایزد پیروزی و جنگ تن به تن در عصر وایکینگ‌های اساطیر نورس است. نورس‌ها یا نورسمن اشاره دارد به مردم اسکاندیناوی قبل از مسیحی شدن.

تیو با مریخ مرتبط است. او معمولا تنها با یک دست نشان داده می‌شود. در مشهورترین افسانه در مورد تیر، او دست خود را بین آرواره‌های گرگ فنریر (گرگی غول‌آسا در افسانه‌ها و اساطیر اسکاندیناوی) به عنوان نشانه حسن نیت قرار داد در حالی که خدایان دیگر با تظاهر به بازی، گرگ را بسته بودند. وقتی فنریر متوجه شد که فریب خورده است، دست تایر را گاز گرفت.

چهارشنبه

چهارشنبه به معنای «روز وودن» یا Woden’s Day (در زبان اسکاندیناوی، اودین)، معادل عطارد اسکاندیناوی قدیم است که پیام‌آور خدایان و خدای رومی تجارت، سفر و علم بود. او را خدای اصلی و رهبر شکار وحشی در اساطیر آنگلوساکسون می‌دانستند، اما این نام مستقیماً به معنای «سرپرست به شدت دیوانه» است، نه نام یک خدای دوست‌داشتنی و مهربان!

وودن فرمانروای آسگارد بود که می‌تواند تغییر کند و به اشکال مختلف تغییر کند.

پنجشنبه

پنجشنبه به انگلیسی Thursday است که اصل آن Thor’s Day بوده است. این روز «روز ثور» بود که به نام خدای رعد و برق نورس نام‌گذاری شد و معادل سیاره مشتری اسکاندیناوی قدیم است. خدای ثور اغلب در حالی که یک چکش غول‌پیکر در دست دارد به تصویر کشیده می‌شود و در طول قرن‌های 10 و 11، زمانی که مسیحیان سعی داشتند اسکاندیناوی‌ها را تغییر دهند، بسیاری از آنها نشان‌هایی از چکش ثور را به‌عنوان نمادی از سرپیچی از دین جدید می‌پوشیدند.

جمعه

جمعه (Friday) با فریا (Freya)، همسر وودن و الهه عشق، ازدواج و باروری مرتبط است که معادل سیاره زهره، الهه عشق رومی است.

شنبه

شنبه از «روز زحل» یا Saturn’s Day گرفته شده و با یک خدای رومی ثروت، فراوانی و زمان مرتبط است. این تنها روز هفته انگلیسی است که هنوز با خدای رومی، زحل مرتبط است. عبرانیان روز شنبه را «سبت» به معنای روز استراحت می‌نامیدند. کتاب مقدس آنها شنبه را به عنوان آخرین روز هفته معرفی می‌کند.

هفت روز هفته

تعریف هفته هفت روزه از بابل باستان در ۶۰۰ سال قبل از میلاد آغاز می‌شود؛ موقعی که زمان با چرخه قمری مشخص شده بود و چرخه‌های هفت روزه متفاوتی را تجربه می‌کرد. یک هزار سال بعد، امپراتور کنستانتین روم را به مسیحیت تبدیل کرد و هفته هفت روزه را در سراسر امپراتوری استاندارد کرد.

روم ممکن است در ابتدا هفته هفت روزه را از باورهای عرفانی اخترشناسان بابلی به دست آورده باشد، اما در کتاب مقدس آنها آمده است خدا آسمان‌ها و زمین را ساخت و در روز هفتم آرام گرفت.