امیرمحمد پاکراه ،روانشناس، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درباره علل اصلی افزایش زدن تتو میان جوانان و نوجوانان صحبت کرد. وی از4 علت اصلی «تثبیت هویت»، «معرفی خود و اعلام وجود»، تاثیر همسالان و «نرسیدن به بلوغ عاطفی» نام برد.

تلاش نوجوان برای اثبات خود به جامعه

پاکراه در توضیح «تثبیت هویت» گفت: از منظر روانشناسی رشد، تمایل به پیرسینگ و تتو در مراحل نوجوانی یکی از مواردی است که می‌تواند تثبیت هویت ایجاد کند. از این طریق نوجوانان می‌توانند خودشان را به جامعه‌ای که در آن هستند، نشان دهند.

وی درباره عوامل تشدید کننده این مسئله گفت: فرهنگ سازی درستی در این‌ زمینه انجام نشده در نتیجه والدین نتوانسته‌اند به فرزنداد خود نشان دهند که آن‌ها دوست‌داشتنی، قابل احترام و دارای توانمندی و مهارت هستند؛ به همین خاطر تثبیت هویت نوجوانان از این راه انجام نشده‌است.

پاکراه ادامه داد: اگر در جامعه هم نگاه کنیم بچه‌های 14، 15 ساله‌ای که مهارت‌هایی مثل مهارت ارتباطی، صدای خوب، خط خوب، نوازندگی و... دارند، کمتر به زدن تتو و پیرسینگ تمایل نشان می‌دهند.

تاثیر خانواده دوسوگرا بر زدن تتو

این روانشناس درباره علت دوم توضیح داد: زدن تتو برای نوجوان یک جور معرفی و اعلام وجود و نوعی حس استقلال طلبی است. بیشتر در خانواده‌هایی این عمل را می‌بینیم که دو سوگرا هستند، یعنی یا به شدت کنترل گر هستند و فرزند به همین دلیل سعی می‌کند از زیر بار این کنترل در بیاید؛ یا بسیار سهل‌گیر هستند، که خودشان بچه‌ها را به این سمت می‍‌برند و این گونه فرزندان خوذشان را با زدن نمادهایی روی بدن و صورتشان، ابراز می‌کنند.

چون دوستش تتو زده

پاکراه درباره تاثیر همسالان بر افزایش زدن تتو گفت: یکی دیگر از مقوله‌های تاثیرگذار بر زدن تتو و پیرسینگ را می‌توان در جمله «چون دوستش تتو زده» خلاصه کرد. کسانی به سمت انجام این کار می‌روند که باهم احساس صمیمیت بیشتری کنند و به اصطلاح ‌بتوانند حرف‌هایشان را به هم بزنند.

وی افزود: افراد در دوران جوانی و نوجوانی بیشتر تحت تاثیر کسانی هستند که با آن‌ها احساس رفاقت بیشتری می‌کنند، کسانی که بدون قضاوت و هر نوع واکنشی با آن‌ها رفتار می‌کنند. در نتیجه هر رفتاری که آن دوست نزدیک از خود نشان می‌دهد در فرزند ما هم تکرار می‌شود.

راهی برای ابراز خشم

این روانشناس درباره چهارمین علت اصلی توضیح داد: یکی از ریشه‌های مشکل این است که خانواده خیلی برای به بلوغ عاطفی رساندن فرزند وقت نگذاشته. زمانی که فرزند ما به بلوغ عاطفی نمی‌رسد ما با چنین موضوعاتی مواجه خواهیم شد.

پاکراه توضیح داد: خیلی از اوقات نوجوان ما خشم خود را از طریق زدن یک تتو نشان می‌دهد. نرسیدن به بلوغ عاطفی و ناتوانی در مدیریت احساسات می‌تواند ریشه ها اصلی دست زدن به این اعمال باشد.

وی اضافه کرد: اگر خانواده فرزندش را به سمت بلوغ اجتماعی، بلوغ مالی، بلوغ خانوادگی و بلوغ جسمی پیش نبرد، در این صورت فرزند آن خانواده ممکن است به دلیل نزدن تتو به سمت طردشدگی هم پیش برود.

نشانه‌ای برای به یاد آوردن

پاکراه ویژگی‌ها و اختلالات روانی احتمالی افرادی که تتوهای زیادی دارند را به این شکل توضیح داد: داشتن بیش از حد طبیعی تتو روی بدن، می‌تواند نشان دهنده اختلال شخصیت دوقطبی، شخصیت مرزی و بیش فعالی باشد

وی ادامه داد: بعضی از افراد به خاطر نمادهای خاصی تتو می‌زنند اما افراد بیش فعال، که توجه و تمرکز کمی دارند و نمی‌توانند به درستی قشر پیشانی مغز خود را کنترل کنند و خاطرات را به یاد بیاورند، تتویی می‌زنند که نشان دهنده کاریست که در گذشته موجب آسیب به آن‌ها شده و نباید دیگر به سمت انجام آن کار بروند.

وی افزود: افرادی که بیش از اندازه به سمت زدن تتو می‌روند که هویت شخصیتی و عزت نفسشان شکل نگرفته است و از این طریق میخواهند خودشان را ابراز کنند.

والدین باید در برابر این موضوع چگونه رفتار کنند؟

این روانشناس درمورد واکنش مناسب والدین به تمایل فرزندشان برای زدن تتو گفت: در گام اول اگر بچه‌ها چنین پیشنهادی را دادند والدین نباید هیچ واکنشی نسبت به آن نشان دهند وباید فقط به حرف‌های فرزندشان گوش بدهند، بعد از او بپرسند که چه اتفاقی افتاد که فهمیدی تمایل به انجام چنین کاری را داری، در مورد علت این کار با ما صحبت کن؛ اگر گفت که دلیلی ندارم باید بگویندکه نمی‌شود که دلیلی نداشته باشی.

وی افزود: البته این نوع گویش باید کاملا صمیمانه باشد تا بتوانند با فرزند ارتباط درستی برقرار کنند. ما باید از این طریق متوجه شویم که آیا ارتباط با دوستان در این مسئله دخیل بوده است یا نه؟

وی سپس در نهایت گفت: زمانی که والدین فهمیدند فرزندشان راجع به این موضوع صحبت می‌کند، باید در اسرع وقت دنبال مهارت‌هایی بروند که بچه بتواند در آن‌ها توانمند شود، خودش را ابراز کند و بتواند اثر آن روی زندگی خودش را مشاهده کند.

زمانی که والدین فرزندانشان وارد حرفه‌هایی مثل دو میدانی، تیراندازی، کشتی و... که احساس رقابت در آن‌ها ایجاد می‌کنند، می‌توانند تا حدودی تمایل فرزند را نسبت به چنین کاری کاهش دهند.

خبرنگار: زینب خوانساری

انتهای پیام /