به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری ایسکانیوز، آموزش مجازی مزایا و معایبی دارد. مزایایی مانند صرفه‌جویی در وقت و هزینه و معایبی مانند کاهش تعاملات و ارتباطات استادان و دانشجویان. به همین دلیل نمی‌تواند کاملا جایگزین آموزش حضوری باشد؛ اما در شرایط شیوع بیماری کرونا، مراکز آموزشی ناچار بودند تنها از این نوع آموزش استفاده کنند.
دانشجویان که بیش از ۲ سال است با آموزش مجازی سروکار دارند، معتقدند باید زیرساخت‌ها، رابط‌های کاربردی و فضای مناسب برای استفاده از آموزش مجازی فراهم شود تا در شرایطی که امکان آموزش حضوری نیست، بتوانند بهره کافی را از آموزش‌های دانشگاهی ببرند.
محمد امین شهرویی دانشجوی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه خوارزمی است که ترم آخر کارشناسی و سه ترم ارشد خود را به صورت مجازی گذرانده است. با وی در مورد مشکلات آموزش مجازی گفت‌وگو کردیم.
شهرویی در گفت‌وگو با ایسکانیوز، با بیان این که مجازی شدن آموزش‌ها با مشکلاتی ناشی از رابط‌های کاربری نامناسب مواجه بود، اظهار کرد: برای مثال آدوب کانکت، رابط کاربری مورد استفاده ما بود که تعامل کمی بین استاد و دانشجو و دانشجویان با هم برقرار می‌کرد.
این دانشجوی ارشد روانشناسی عمومی با اشاره به این که ناکارآمدی پلتفرم‌ها سبب می‌شد دانشجویان از جمله خود من تمایلی به شرکت در کلاس‌ها نداشته باشیم، افزود: مگر در موارد که کلاس خیلی جذاب بود یا استاد خیلی سخت‌گیر بود و در نتیجه دانشجویان مجبور بودند در کلاس حاضر شوند.
این دانشجوی دانشگاه خوارزمی در ادامه خاطرنشان کرد: من در این مدت کلاس‌های غیردانشگاهی زیادی داشتم و به تجربه دیدم که در آن کلاس‌ها خیلی با انگیزه‌تر حاضر بودم. به دلیل شکل اپلیکیشن که تصویر دانشجویان در کلاس دیده می‌شد و می‌توانستند می‌توانستند یکدیگر را دیده و صحبت کنند.
وی با تصریح بر این که در دوره کارشناسی که ادوبی کانکت هم در دسترس نبود و ما بیشتر کلاس‌ها را به صورت آفلاین گذراندیم، گفت: در محیط ادوبی کانکت هم تصویر استادان به دلیل کندی سرعت اینترنت یا تمایل نداشتن خودشان، نمایش داده نمی‌شد. در نتیجه کلاس‌ها شبیه شنیدن یک پادکست بودند.
شهرویی با تاکید بر این که این خیلی سخت بود که یک ساعت بدون هیچ تعاملی بتوانیم در کلاس حاضر باشیم، افزود: تنها پاورپوینت و صوت بود و دانشجویان مجبور بودند یک ساعت و نیم تا ۲ ساعت تنها به صفحه گوشی نگاه کنند، در حالی که در برخی اپلیکیشن‌ها مانند زوم، همه دانشجویان حضور داشتند.
آموزش مجازی به کیفیت آموزش و پژوهش لطمه زده
این دانشجوی دانشگاه خوارزمی درباره تاثیر آموزش مجازی بر سطح آموزشی و پژوهشی دانشجویان یادآور شد: به نظر من، مجازی شدن آموزش‌ها کیفیت کارهای آموزشی و پژوهشی را پایین آورد چون تعطیل شدن دانشگاه‌ها، دسترسی به استادان را از بین برد و کانال‌های ارتباطی موجود کارآمد نبوده و پاسخگو نیستند.
وی با بیان این که دسترسی به استادان فقط در زمان برگزاری کلاس در دسترس هستند، افزود: سر کلاس می‌توانیم از استاد سوال بپرسیم؛ اما غیر از زمان کلاس، یا اصلا به ایمیل‌ها جواب نمی‌دهند یا خیلی دیر جواب می‌دهند. این موضوع خیلی سخت است به خصوص برای دانشجویانی که پایان‌نامه داشته و نیاز به استادان دارند.
شهرویی با اشاره به این که دانشجویان دیگر به مرحله‌ای رسیده‌اند که انگیزه‌ای برای درس خواندن ندارند و امتحانات هم با تقلب می‌گذرانند، گفت: البته استادان تا حدی شیوه‌های خود را تغییر داده‌اند و امتحانات را مفهومی‌تر کرده‌اند؛ اما در نهایت کیفیت ترم مجازی نسبت به حضوری واقعا افت کرده است.
این دانشجوی دانشگاه خوارزمی درباره برگزاری امتحانات در زمان آموزش‌های مجازی گفت: امتحانات در دوره کارشناسی به صورت کوئیز برگزار می‌شد، البته سوالات به نحوی چیده می‌شد که امکان تقلب نباشد. در دوره ارشد امتحانات تبدیل شده‌اند به فعالیت کلاسی مانند مقاله، ترجمه یا ارائه کلاسی.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: دانشجویان دیگر امتحاناتی که به شیوه قدیمی برگزار نمی‌شوند را جدی نمی‌گیرند و مطالعه چندانی نمی‌کنند. در حالی که استادانی که امتحان را به فعالیت کلاسی تبدیل کرده‌اند، کلاس‌شان را هم بهتر برگزار کردند چون دانشجویان مجبور بودند که سر کلاس فعالیت داشته باشند و ارائه بدهند.
ارتباط آموزش دانشکده با دانشجویان بسیار ضعیف است
شهرویی در مورد ارتباط با استادان در دوران آموزش مجازی تاکید کرد: آموزش دانشکده علی رغم تلاشی که می‌کند، هنوز نتوانسته با دانشجویان ارتباط خوبی برقرار کنند. مثلا من درخواست گواهی اشتغال به تحصیل داشتم؛ اما دانشکده امکان ارسال فکس نداشت و عکس گواهی را ارسال می‌کرد در حالیکه عکس مورد پذیرش نیست.
این دانشجوی ارشد روانشناسی عمومی با تصریح بر این که ارتباط آموزش دانشکده با دانشجویان بسیار ضعیف است، افزود: در زمان ثبت نام و انتخاب واحد مشکلات بیشتر هم می‌شوند، چون دانشجویان سوال دارند اما کسی پاسخگو نیست.
وی مشکل دیگر آموزش مجازی را ناآشنایی استادان با دانشجویان دانست و گفت: استادان، دانشجویان را نمی‌شناسند و حضور دانشجویان در کلاس به قدری راکد است و سوال جوابی نیست که استادان اصلا ما را نمی‌شناسند. البته استادانی که ارائه می‌خواستند، می‌توانستند تا حدی توانایی ما را تخمین بزنند.
این دانشجوی دانشگاه خوارزمی در پایان اظهار کرد: استادان قصد دارند با دانشجویان همکاری کنند؛ اما شناختی از ما ندارند و نمی‌دانند انگیزه و سواد داریم یا نه. به همین دلیل ما هنوز نتوانسته‌ایم رابطه خوبی با استادان داشته باشیم.
انتهای پیام/
نظر شما