به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز، سالانه تعداد زیادی از جوانان در رشته های مختلف هنرهای نمایشی از قبیل ادبیات نمایشی، بازیگری، طراحی صحنه، کارگردانی و سایر شاخه ها فارغ التحصیل می شوند، اما نکته مهم اینجاست که زیرساخت‌های تئاتر به هیچ عنوان نتوانسته در قیاس با تعداد هنرمندان جوان بستر اجرایی فراهم آورد.

سینمای ایران این روزها بیش از حد به گیشه وابسته شده و اکثر آثار سینمایی تنها با تمرکز بر فروش از رسالت اصلی خویش در ارائه یک اثر سینمایی مطلوب و افزایش سطح فرهنگی جامعه غافل مانده‌اند، در این میان نگاه بفروش بودن در اکثر آثار باعث شده تا اثر سینمایی به هر طریقی حتی به قیمت ابتذال مخاطب را روی صندلی بنشاند.

این معضل طی چند سال گذشته با ورود سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان غیرفرهنگی و همچنین بازیگران سینما در تئاتر هم رسوخ کرده و متاسفانه هنر نمایش کشور نیز در بیشتر موارد به گیشه چشم دوخته است، این وضعیت تا حدی پیش رفته که اکثر هنرمندان پیشکسوت تئاتر بیکار شده و جوانانی هم که نمی‌خواهند به قانون گیشه تن دهند به سختی فعالیت می‌کنند.

گفتنی است؛ مشکل معیشت و اقتصاد تئاتر همواره دغدغه تمامی هنرمندان این عرصه بوده و هست، اما طی این سال‌ها هنرمندان تئاتر به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ آنها که در کل هیچ درآمدی از تئاتر ندارند که شامل جوانان تازه وارد و پیشکسوتان این عرصه می‌شوند و در حالت دوم کسانی هستند که به موج گیشه تن داده و برای فروش بیشتر هرکاری می‌کنند. حال باید دید که تا چه اندازه تهیه‌کنندگان توانسته‌اند بر سر کارگردانان کم درآمد تئاتر سایه افکنده و همه چیز را قربانی درآمدزایی اثر کنند.

باتوجه به اینکه طی چند سال اخیر تئاتر کم کم توانسته جایگاه اصلی خود را در بین مخاطبان پیدا ‌کند می‌توان گفت سال‌های پیش به علت تعداد آثار کمتری که روی صحنه می‌رفت سلایق کمتری را پوشش داده می‌شد و مخاطب کمتری به تئاتر جذب می‌شد. اما امروزه افزایش سالن‌های خصوصی و دولتی که در سطح شهر وجود دارد سبب شده آثار نمایشی بیشتری را شاهد باشیم که طبیعتاً سبب رونق بیشتر در این حرفه و عرصه شده است.

در ابتدا تاسیس سالن‌های خصوصی بسیار تاثیرگذار بود از بابت اینکه نمایش‌های بیشتری روی صحنه رفت و جوانان بسیاری در این مسیر استعداد یابی شدند اما رفته رفته تاسیس این سالن‌ها از هدف اصلی خود یعنی تئاتر دور شده و بیشتر جنبه‌ درآمدزایی پیدا کرده است، سالن‌ها با هزینه‌های های سرسام آور عرصه را برای حضور جوانان در تئاتر تنگ کرده اند.

فضاهای تخصصی و استاندارد نقش کلیدی در توسعه هنر تئاتر در هر کشوری را ایفا می‌کنند و یکی از مهم ترین مشکلات تئاتر نبود و کمبود فضاهای استاندارد تئاتری است، از این رو یکی از وظایف مهم اداره کل هنرهای نمایشی حمایت از استان‌ها برای فراهم کردن امکانات و فضاهای استاندارد تئاتری است.

اریک قاراسمیان، بازیگر تئاتر "شلیک به تئاتر شهر"، درخصوص وضعیت کلی تئاتر امروز گفت: با توجه به افزایش روز افزون تماشاخانه‌های خصوصی تئاتر توانسته بیشتر از گذشته در میان مردم عام نفوذ کند و تاثیرگذار باشد به همین دلیل به نظرم تئاتر هرچند کمرنگ اما وظیفه خود را انجام می دهد.

وی درباره رشد و افزایش تعداد تماشاخانه های خصوصی تاکید کرد: تماشاخانه های خصوص مانند لبه دو تیغه هستند زیرا هم می توانند مفید باشند و در سوی دیگر می توانند به دلیل نگاه صرفاً اقتصادی به گیشه مضر باشند. خدا را شکر برخی از تماشاخانه های خصوصی به افراد نخبه به خوبی این فرصت را می دهند تا شاهد ظهور نسل جوان در تئاتر باشیم.

بازیگر نمایش "مربع"با اشاره به حضور برخی چهره های سینمایی و ورزشی در تئاتر افزود: حضور چهره ها در برخی کارها برای تضمین فروش الزامی است اما نبود و حذفشان سود بیشتری برای نمایان شدن استعداد افراد جوان دارد.

وی درباره وضعیت امرار معاش بازیگران جوان اضافه کرد: من هیچ وقت نمی توانم به بازیگری در تئاتر به عنوان یک شغل نگاه کنم زیرا در آمدی از آن نصیب من نمی‌شود، در آمد تئاتر به افراد خاصی که فروش تضمین‌شده ای دارند اختصاص یافته است. از جمله مشکلات تئاتر بحث آموزش است که در این ایام کمتر به آن پرداخته شد، این روزها آثار هنرمندان روی صحنه می‌رود، اما جامعه مخاطب آن طور که باید از این نمایش‌ها استقبال نمی‌کند. این اتفاق می‌تواند متأثر از تعطیلات دو ساله‌ سالن‌ها باشد.

وی افزود: انتخاب متن نمایش تأثیر بسزایی در روند کار خواهد داشت، کما اینکه اگر نمایشنامه‌ای بدون دانش و آگاهی انتخاب شود و به مرحله‌ تولید برسد، به گمراهی گروه و در پی آن متضرر شدن مخاطب می‌انجامد.

این بازیگر درباره دیگر مشکلات هنر تئاتر اظهار داشت: مسئولان فرهنگی آن طور که شایسته است از هنرمندان تئاتر حمایت نمی‌کنند، بنابراین نمی‌توانند هنرمندان این حوزه را از نظر تولید اثر و ارائه محتوا پوشش دهند. هنرمندان باید قادر باشند با انسجام و دقت بیشتری مخاطب را از اهمیت حضور هنر نمایش در زندگی مطلع کنند.

بر پایه این گزارش؛ سه ضلع مشکلات آموزشی، عدم اشراف عده‌ای از هنرمندان جوان به حوزه تئاتر و حمایت کم مسئولان فرهنگی را می‌توان جزو مهمترین معضلات این روزهای هنر نمایش به شمار آورد.هنر تئاتر جزو چرخه‌های مهم فرهنگی به شمار می‌آید. این هنر می‌تواند مخاطب را از نظر فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و ... آگاه سازد؛ لذا برای رشد بیشتر آن حمایت همه جانبه مسئولان فرهنگی وقت، نظام آموزشی کاربردی در دانشگاه‌ها و البته مطالعه عمیق هنرمندان این حوزه درباره متون ادبی و نمایشی نیاز است، این روند می‌تواند به رشد و شکوفایی هرچه بیشتر تئاتری‌ها کمک کند، همچنین به طور حتم اگر چنین شود، شاهد آثار قابل توجهی در حوزه تئاتر کشور خواهیم بود.