محمدعلی خیامیان در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، با بیان این که انجام پژوهش‌های بین‌رشته‌ای نیاز به همکاری دانشکده‌ها و پژوهشگران رشته‌های مختلف دارد، اظهار کرد: برای مثال من دانشجوی مکانیک بودم و برای پایان‌نامه‌ام لازم داشتم که از استاد راهنمایی از رشته برق استفاده کنم؛ مشکل اصلی من این بود که دانشکده مکانیک دانشگاه تهران قبول نمی‌کرد که استاد راهنمای دوم خود را از دانشکده برق دانشگاه تهران انتخاب کنم.
پژوهشگر برتر جشنواره پژوهش دانشگاه تهران با اشاره به این که همکاری بین‌رشته‌ای در همه دنیا روال این است و نه تنها همکاری‌های بین دانشکده‌ای، بلکه همکاری‌های بین دانشگاهی و بین‌المللی هم به رسمیت شناخته می‌شود، افزود: من با دوستانی در ارتباط هستم که همکاری بین دو کشور دارند مثلا دانشجو در کاناداست و استاد در انگلیس و به آسانی همکاری بین‌رشته‌ای و بین‌المللی برقرار است.
وی در ادامه خاطرنشان کرد: نبود فضا برای همکاری بین‌رشته‌ای نخستین چالش من بود و همچنان هم این مشکل بین دانشکده‌های دانشگاه تهران ادامه دارد که دانشجوی دانشکده برق اجازه ندارد که از استادان دانشکده مکانیک استفاده کند. من هم پس از هفت ماه توانستم پژوهشی بین رشته‌ای انجام دهم. اجازه داریم استاد مشاور از دانشکده‌های دیگر داشته باشیم؛ اما استادان نمی‌پذیرند که تنها استاد مشاور باشند هم به دلیل حق مشاوره کمتر و هم تاثیر نداشتن مشاوره در ارتقا.
فرهنگ و روحیه کار تیمی در ایران وجود ندارد
خیامیان با تصریح بر این که نبود روحیه تیم ورک در ایران، یکی دیگر از مشکلات پژوهشگران است، گفت: نبود فرهنگ کار تیمی، سبب می‌شود که همه حتی استادان در آزمایشگاه‌ها به دنبال منافع خودشان باشند. به طوری که افراد حاضرند دستاوردهای کمتری داشته باشند ولی همه آن دستاورد برای خودشان باشد، در مقابل این که دستاورد عظیمی به دست بیاید و افراد زیادی در آن سهیم باشند.
وی با بیان این که متاسفانه حتی بین دانشجویان یک آزمایشگاه هم تیم ورک وجود ندارد، در حالیکه استادشان یک نفر است، افزود: راهکار این است که استادان و دانشکده‌ها بزرگتر فکر کنند، همکاری انجام شود. روحیه تیم ورک ایجاد شود.
پژوهشگران با کمبود بودجه و امکانات مواجه هستند
پژوهشگر برتر جشنواره پژوهش دانشگاه تهران، کمبود بودجه و امکانات را مشکل دیگری دانست که همه پژوهشگران با آن مواجه هستند و تاکید کرد: قیمت مواد اولیه‌ای که قبلا با ۵۰ هزار تومان می‌خریدیم، الان به میلیون می‌رسد. وقتی پژوهشگران امکانات اولیه نداشته باشند و محدود به دانشکده خودشان باشند، وقت دانشجویان هدر می‌رود.
خیامیان در ادامه خاطرنشان کرد: کمبود بودجه باعث می‌شود که بسیاری از استادان، به جای فعالیت‌های عملی و کارگاهی، بیشتر به سمت شبیه‌سازی بروند که هزینه زیادی نداشته باشد. به دلیل نبود همکاری لازم برای فعالیت‌های بین‌رشته‌ای دانشکده‌ها، بسیاری از پژوهشگران فعالیت‌های خود را به شبیه‌سازی محدود می‌کنند.
پژوهشگر برتر جشنواره پژوهش دانشگاه تهران تاکید کرد: سالها بود که دانشکده مکانیک نتوانسته بود رساله‌ای برتر داشته باشد و رساله من به دلیل این که پژوهشی بین‌رشته‌ای بود، پس از سالها توانست این جایزه را دریافت کند.
وی در مورد منبع مالی پژوهش خود گفت: بخشی از هزینه‌های پژوهش من از سوی استاد دانشکده برق و بخشی دیگر از سوی استاد دانشکده مکانیک تامین می‌شد. برای استفاده از بخش‌های دیگر، اگر نتوانیم جبران مالی داشته باشیم، باید در مقالات همکاری کنیم.
خیامیان با اشاره به این که مدیران آموزشی بر بین‌رشته‌ای‌ها تاکید می‌کنند؛ اما از همکاری‌های بین دانشکده‌ای حمایت نمی‌کنند، افزود: امکان فعالیت بین‌رشته‌ای در یک دانشکده، تنها در صورتی به دست می‌آید که یک دانشکده به حدی بزرگ باشد و امکانات داشته باشد که نیازی به خارج از دانشکده نباشد؛ اما در ایران این امکان فراهم نیست. مثلا دانشکده مکانیک، رشته بیومکانیک را تاسیس کرده است؛ اما امکانات لازم آن را ندارد.
گفتنی است؛ رساله دکتری خیامیان در زمینه تشخیص و درمان سرطان با استفاده از بیوسنسورهای الکتریکی بوده است و نتایج این پژوهش در مجلات معتبر بین‌المللی چاپ شده است. وی همچنین چهار اختراع بین‌المللی هم در این حوزه ثبت کرده است.
انتهای پیام/
نظر شما