به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، نمایشگاه کتاب تهران به سی‌وچهارمین دوره خود رسید. انتظار می‌رفت که نمایشگاه بعد از ۳۰ دوره برگزاری به حدی از پختگی رسیده باشد که کمتر کم و کاستی در گوشه و کنار آن دیده شود اما نمایشگاه سی‌وچهارم هم مانند دوره‌های پیشین قشر مهمی از جامعه را نادیده گرفته است. مناسب‌سازی نشدن فضا برای معلولان یعنی بی‌توجهی به قشری از جامعه توسط فرهنگی‌ترین رویداد بزرگ کشور و این موضوع صدای اعتراض جامعه معلولیت را بلند کرده است.
جفای بهزیستی در حق مددکاران / برون‌سپاری خدمات به چه قیمتی انجام می‌شود؟
ماده ۲ قانون حمایت از معلولان تمامی دستگاه‌ها را مکلف کرده که تمامی اماکن و معابر را برای دسترسی راحت جامعه دارای معلولیت مناسب‌سازی کنند اما مسئولان نمایشگاه کتاب تهران در جانمایی درست غرفه‌ها و دسترس پذیر کردن فضای نمایشگاه برای معلولان کوتاهی کرده‌اند.
مهدی صادقی فعال حوزه معلولان در ویدیویی که در فضای مجازی منتشر کرد با انتقاد از نادیده گرفتن معلولان گفت: برخی غرفه‌ها دارای اختلاف سطح هستند و امکان تردد صندلی چرخ‌دار وجود ندارد. ما پیش از برگزاری نمایشگاه این موضوع را از برگزارکنندگان مطالبه کرده و خواسته بودیم که این موضوع را به غرفه‌داران ابلاغ کنند اما مورد توجه قرار نگرفت.
وی افزود: یک رویداد فرهنگی باید در راستای عدالت اجتماعی برای همه اقشار جامعه در دسترس باشد. فضای منتهی به آسانسور دارای اختلاف سطح است و علاوه بر این هیچ علامت و نشانه‌ای برای نشان دادن محل آسانسور نصب نشده است.
صادقی عنوان کرد: بسیاری از عزیزان دارای معلولیت نمی‌توانند از این رویدادها استفاده کنند و اگر ما این عزیزان را در جامعه نمی‌بینیم به معنای تعداد کم آن‌ها یا علاقه‌مند نبودنشان نیست بلکه ناهموار بودن مسیر مانع ورود آن‌ها شده است. رویدادهایی که ادعای فرهنگ دارند، به بدیهی‌ترین نکات مانند عدالت در دسترس‌پذیری بی‌توجه هستند.
براساس گفته‌های سوده نجفی عضو شورای شهر تهران، جمعیت معلولان ساکن در تهران بین ۹۰۰ هزار تا یک میلیون نفر است اما تنها ۲ درصد معابر یعنی ۲۲۸ کیلومتر تهران برای معلولان مناسب سازی شده است و این به معنای بی‌توجهی به قشری است که هر روز بیشتر از گذشته انزوا و خانه‌نشینی را انتخاب می‌کنند و نمی‌توانند از رویدادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی استفاده کنند.
به گزارش ایسکانیوز، مصلی تهران برای برگزاری رویدادهای مختلف طراحی شده اما اصول مناسب‌سازی در آن رعایت نشده است؛ کماینکه در زمان برپایی نماز عید فطر هم برخی معلولان که به مصلی مراجعه کده بودند نسبت به نبود رمپ کافی با جانمایی درست و در دسترس نبودن آسانسورها اعتراض داشتند. چرا مسئولان نمایشگاه بعد از گذشت بیش از ۳۰ دوره و با وجود مطالبه جامعه دارای معلولیت همچنان نسبت به این موضوع بی‌توجه هستند؟ آسیب دور شدن جامعه دارای معلولیت از اجتماع و انزوای این طیف که تعدادشان هم براساس آمارها کم نیست، به جامعه وارد می‌شود و مناسب‌سازی نکردن فضاهای شهری یعنی حذف قشری که می‌تواند در پیش رفت جامعه اثرگذار باشد.
انتهای پیام /
نظر شما