علیرضا شریفی‌یزدی استاد دانشگاه و روانشناس اجتماعی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره عوامل خودکشی دانشجویان در کشور اظهار کرد: دانشجویان جزو جامعه آماری جوانان محسوب می‌شوند. بنابراین تا حدود زیادی دلایل اقدام به خودکشی برای این دو گروه اجتماعی یکسان و مشابه است.
بیشتر بخوانید:
روند رو به رشد آمار خودکشی در کشورهای توسعه‌یافته / اهمیت افزایش اقدامات پیشگیرانه در ایران
وی ادامه داد: آمار دقیق و قابل استنادی وجود ندارد که بر اساس آن بگویم آمار خودکشی یا اقدام به خودکشی بین دانشجویان ساکن خوابگاه بیشتر از سایر جوانان جامعه است. به عقیده بنده، تقریبا آمار یکسان بوده و این موضوع بین دانشجویان رواج بیشتری ندارد. البته شاید اخبار مربوط به دانشجویان بیشتر رسانه‌ای می‌شود.
شریفی‌یزدی با بیان اینکه خودکشی پدیده‌ای صرفا فردی و روانی نیست؛ بلکه ابعاد اجتماعی هم دارد، گفت: به این معنا که بیشتر از اینکه روانشناسان در این باره صحبت کنند، باید جامعه شناسان تحلیل ارائه دهند.
این روانشناس درباره موضوع خودکشی در ایران عنوان کرد: مطالعات بسیاری در این حوزه انجام شده است. در ابتدا باید گفت که هرچه امید به زندگی در یک منطقه بالاتر باشد، اقدام به خودکشی نیز کمتر است. برعکس این موضوع هم وجود دارد و هر چه امید به زندگی کاهش یابد، افزایش آمار خودکشی هم بیشتر خواهد شد.
وی با بیان اینکه ریشه خودکشی جوانان در ایران با سایر کشورهای دنیا تفاوت دارد، گفت: در دنیا اینگونه است که افراد متعهد کمتر خودکشی می‌کنند و مناطق کوچک و روستایی که نظارت اجتماعی قوی‌تر و تعامل بین اقوام بیشتر بوده، آمار خودکشی کمتر است. در حالیکه این موضوع در ایران کاملا برعکس است.
شریفی‌یزدی ادامه داد: اگر بخواهیم درباره راهکارهای کاهش آمار خودکشی در ایران صحبت کنیم، به عقیده بنده اولین و مهمترین موضوع؛ افزایش امید به زندگی بین جوانان است. در این باره هم موضوعات اقتصادی مانند مسکن، شغل، ارتباطات عاطفی مناسب، تفریحات و نشاط اجتماعی دخیل هستند. در حالیکه تمام موضوعات بیان شده در ایران در وضعیت نامناسب و قرمز قرار دارند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: زمانیکه یک جوانان بخواهد در تهران صاحب مسکن شود، باید صد و دوازده سال انتظار بکشد. در چنین شرایطی طبیعی است که امید به زندگی در افراد بالا نخواهد بود.
وی با بیان اینکه دومین راهکار این است که غربالگری مناسب از کودکی افراد انجام شود، گفت: برخی افراد دچار اختلالات شخصیتی مانند پارانوئید، اسکیزوتایپی و ضداجتماعی هستند که امکان خودکشی بین آنها بیشتر است. اگر این موضوعات در دوران جوانی و کودکی شناسایی و درمان شود، آمار خودکشی کاهش چشمگیری خواهد داشت.
شریفی‌یزدی شیوه تعامل و برخورد والدین به ویژه پدران با دختران را عامل دیگر خودکشی جوانان دانست و گفت: یکی از علت‌های اصلی خودکشی‌ها در ایران، به خاطر فشار و رفتارهای نامناسب خانواده‌ها است. البته با آگاهی بخشی صحیح به والدین آموزش‌های میان مدت و بلند مدت می‌توان این معضل اجتماعی را کم رنگ کرد.
این روانشناس با تاکید بر اینکه نظام تعلیم و تربیت و دانشگاه‌ها در کاهش آمار خودکشی نقش آفرین هستند، گفت: دانشگاه در ابعاد مختلف بر این موضوع اثر می‌گذارد. این نهاد به عنوان مرکز علمی باید مطالعات عمیقی را در این باره داشته باشد مثلا طرح پژوهشی یا موضوع پایان‌نامه‌ها. البته ما در حوزه خلا داریم. هر چند تحقیقات درباره خودکشی زیاد انجام شده؛ اما مطالعات کاربردی خیر.
وی ادامه داد: علاوه بر ذکر این نکات، غربالگری به موقع و در زمان مناسب باعث می‌شود تا افرادی که معرض خطر هستند، شناسایی شده و تحت پوشش درمانی قرار گیرند.
این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: اگر مراکز سلامت و مشاوره دانشگاه‌ها در ابتدای سال تحصیلی، اقدام به غربالگری مناسب دانشجویان کنند و افرادی که نشانه‌های افسردگی و انگیزه برای خودکشی دارند را تحت درمان قرار دهند، می‌توان خودکشی بین دانشجویان را کاهش یا مدیریت کرد.
انتهای پیام/
نظر شما