به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، پردیس‌های دانشگاهی حدود ۱۲ سال پیش در راستای درآمدزایی، تحت نظر دانشگاه‌های دولتی تاسیس شدند. بسیاری از دانشگاه‌های مادر و برتر کشور مانند دانشگاه تهران، صنعتی شریف، صنعتی امیرکبیر، شیراز و فردوسی مشهد، پای اعتبار علمی خود را وسط کشیدند تا با تاسیس این مراکز، کسری بودجه‌شان را جبران کنند. 

بیشتر بخوانید:

دانشجویان برای پردیس‌های دانشگاهی فقط مشتری هستند

ویژگی متمایزکننده پردیس‌های دانشگاهی از دانشگاه‌های مادر مسئول آن‌ها، دریافت شهریه است. شهریه‌هایی که به تعبیر بسیاری، سرسام‌آور بوده و چندین برابر سایر دانشگاه‌های شهریه‌ای است. برای مثال مقایسه شهریه این مراکز با دانشگاه آزاد نشان می‌دهد که پردیس های خودگردان ۲ برابر دانشگاه آزاد، شهریه دریافت می‌کنند. 

مقایسه شهریه پردیس‌های خودگردان با دانشگاه آزاد بیانگر این است که شهریه دانشگاه آزاد از شهریه دانشگاه پردیس خودگردان در رشته‌های پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی کمتر است. به طوری که دانشجویان برای تحصیل این رشته‌ها در دانشگاه پردیس خودگردان باید حدود ۲ برابر شهریه دانشگاه آزاد را پرداخت کنند.

شهریه سه رشته پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی در در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ دانشگاه آزاد از ۱۴ الی ۱۷ میلیون تومان بود؛ اما دانشگاه پردیس خودگردان برای همین رشته از ۲۰ الی ۲۵ میلیون تومان شهریه دریافت می‌کرد.

پذیرش بر اساس سوابق تحصیلی در پردیس‌های خودگردان

یکی دیگر از ویژگی‌های پردیس‌های خودگردان دانشگاهی این است که امکان پذیرش دانشجو بر اساس سوابق تحصیلی را دارند. پذیرش دانشجو در پردیس‌های خودگردان به ۲ شیوه با آزمون و بدون آزمون انجام می‌شود.

داوطلبان برای پذیرش در رشته‌های پرطرفدار مانند پزشکی و پیراپزشکی و مهندسی‌های برق، مکانیک و عمران باید در آزمون سراسری شرکت کرده و به رقابت با دیگر داوطلبان بپردازند؛ اما رشته‌هایی هم در همه گروه‌های آزمایشی اعم از رشته‌های تجربی، ریاضی، انسانی، هنر و زبان وجود دارند که پذیرش آن‌ها بدون بر اساس سوابق تحصیلی انجام می‌شود. در ادامه فهرست رشته‌های بدون کنکور پردیس خودگردان به تفکیک هر گروه آزمایشی می‌آید:

علاوه بر هزینه‌های سرسام‌آور شهریه در پردیس‌های دانشگاهی، پژوهشی تحت عنوان «آسیب‌شناسی محیطی پردیس‌های خودگردان و پیامدهای ناشی از آن» از سوی مریم السادات قریشی و همکاران انجام شده است. در این پژوهش، تاثیرات منفی وجود پردیس‌های دانشگاهی بر عدالت آموزشی و خدشه به اعتبار علمی کشور بیان می‌شود.

پردیس‌های دانشگاهی؛ در تضاد با عدالت

این پژوهش‌ نشان می‌دهد که پردیس‌های دانشگاهی در پاسخ به تقاضای بی‌رویه ورود به آموزش عالی در سال‌های گذشته موفق نبوده‌اند. این مراکز آموزشی هیچ تاثیری در ترویج عدالت آموزشی ندارند. به عبارت دیگر، پردیس‌های دانشگاهی نه تنها دسترسی به آموزش را برای همه اقشار فراهم نکرده‌اند، بلکه فقط شرایط تحصیل برای اقشار پردرآمد و نسبتا مرفه جامعه را مهیا کرده‌اند.

۹۲ درصد صاحب‌نظران آموزش عالی شرکت‌کننده در این پژوهشی تضاد عملکرد پردیس‌های دانشگاهی با عدالت را تایید می‌کنند.

پردیس‌های دانشگاهی؛ حیاط خلوت سیاسیون

برخی کارشناسان معتقدند که پردیس‌های دانشگاهی به حیاط خلوت گروه‌های ذینفع سیاسی تبدیل شده‌اند تا فرصتی برای اخذ مدرک تحصیلی برای آن‌ها فراهم کنند. به این معنا که برخی سیاسیون که قصد دارند بدون شرکت در کنکور، مدرک دانشگاهی معتبر داشته باشند، با ثبت‌نام در پردیس‌های پولی دانشگاه‌های برتر به مقصود خود می‌رسند. به همین دلیل، می‌توان گفت پردیس‌ها با عدالت آموزشی در تعارض و تضاد هستند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهد که نیمی از صاحب‌نظران آموزش عالی و مدیران پردیس‌ها بر این باورند که ایجاد پردیس‌های دانشگاهی بدون هیچ‌گونه توجیه علمی و فقط حاصل سیاسی‌کاری است.

پردیس‌های دانشگاهی؛ خدشه به اعتبار علمی بین‌المللی کشور

عملکرد پردیس‌های دانشگاهی تا حدی ضعیف است که کارشناسان معتقدند این مراکز آموزشی هم به وجهه علمی دانشگاه‌های مادر در کشور خدشه وارد کرده‌اند و هم وجهه علمی آموزش عالی ایران را در سطح بین‌المللی تخریب می‌کنند. چرا که فارغ‌التحصیلان این مراکز تحت عنوان بین‌المللی بودن می‌توانند خود را فارغ‌التحصیل برترین دانشگاه‌های ایران معرفی کنند، در حالی که فقط به دلیل تمکن مالی و نه توان علمی، موفق به دریافت مدرک این دانشگاه‌ها شده‌اند.

انتهای پیام/