تهران ایسکانیوز: احمد اعطا که در ادبیات ایران با نام احمد محمود شناخته می شود در روز 4 دی 1310متولد شد او را پیرو مکتب رئالیسم اجتماعی می‌دانند. معروف ترین رمان محمود با نام همسایه ها شناخته شده است که در کشور ایران اجازه انتشار ندارد با این حال این اثر را در زمره آثار برجسته ادبیات معاصر ایران می دانند.

احمد محمود در شیراز به دنیا آمد و پدر و مادر او اهل دزفول بودند و گمان می رود به همین دلیل او بیشتر خود را دزفولی می دانست تا اهل شیراز. این نویسنده در برخی از آثارش چون همسایه ها و مدار صفر درجه از واژه‌ها و جملاتی به گو یش دزفولی استفاده کرده بود و همچنین در داستان "غریبه ها و پسرک بومی" شخصی با نام «نعمت» وجود دارد. یکی از اهالی دزفول کتابی با همین نام منتشر کرده بود. نویسنده کتاب نعمت در سال ۱۳۲۳ در دزفول به دست افراد ناشناسی ترور می‌شود. از این داستان می توان تا حدی وابستگی محمود به شهر دزفول را نتیجه گرفت و عقلانی قلمداد کرد.

در سال 1356 درست همان هنگام که احمد محمود به سن 46 سالگی رسید پدرش جان باخت و مادر او نیز در سال ۱۳۷۹ دو سال قبل از درگذشت خود احمد محمود از دنیا رفت.

زمانی که گرفتار بازی سیاست شده بودم!

دیری از دوران جوانی او نگذشته بود که به سیاست راه یافت. احمد اعطا پس از سپری کردن دوران تحصیلات ابتدائی و متوسطه، در زادگاهش، به دانشکده افسری راه یافت. او هم مانند تعداد زیادی از دانشجویان دانشکده افسری که پس از کودتای 28 مرداد 1332 بازداشت شد. وقتی باقی دانشجویان گروه گروه آزاد می شدند احمد محمود در بین آن ها نبود و از آن تعداد کثیر، تنها 13 نفر در زندان، به حبسی طولانی تر گرفتار شدند و احمد محمود نیز یکی از آن ها بود.

این نویسنده که آن روزها را در فعالیت سیاسی علیه رژیم شاهنشاهی ایران به سر می برد، تن به نوشتن توبه نامه نداد و و با حکومت پهلوی وارد همکاری نشد و این دلیل کافی بود تا مدت زمان بیشتری را در زندان به سر برد. در زمان حبس احمد محمود به بیماری ریه دچار شد و این بیماری که یادگار دوران حبس و شکنجه و زندان بود جان او را گرفت.

احمد محمود مدتی هم به دستور رژیم شاهنشاهی به تبعید دچار شد، او را در حوالی خلیج فارس و به بندر لنگه تبعید کردند. محمود درباره سال های زندان و تبعید خود در گفت و گویی با لیلی گلستان می گوید: ... زمانی که گرفتار بازی سیاست شده بودم!

بیماری و مرگ یک داستان نویس

یادگار دوران زندان احمد محمود بیماری تنگی تفس بود که در سال 1380 یک بار او را به بیمارستان کشاند. در اول مهرماه ۱۳۸۱ بار دیگر حال او به وخامت گرایید و پس از انتقال به بیمارستان و بستری شدن در روز جمعه 12 مهر سال 1381 به دنبال یک دوره بیماری ریوی در بیمارستان مهرداد در تهران درگذشت. او در امام زاده طاهر کرج و در کنار همتای خود در شعر معاصر، احمد شاملو، به خاک سپرده شد.