به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ بدون تردید انتخابات را می توان سرآغاز تغییر در ایران به حساب آورد. آینده کشور از پس هر انتخابی در مسیر متفاوتی قرار گرفته و روش ها و شیوه های «حکمرانی» را دگرگون ساخته است. هر رئیس جمهور بواسطه سازماندهی تصمیم سازان همسو با خود، افرادی با فکر، گرایش و رویکردهای متفاوت را در حاکمیت قرار داده و از پس آن امور سرانجام یافته است.

اگرچه با تغییر اشخاص تغییر محسوسی در نهادها و ساختارهای حاکم رخ نخواهد داد که این موضوع نیز امری قابل پذیرش است و نهادسازی امری دفعی یا کوتاه مدت نیست اما تغییر «ذهنیت» حاکم بر نهادها و ساختارها می تواند شرایط را دگرگون ساخته و افکار مختلف جامعه را در ساختارهای کشور جاری و ساری کند.

انتخابات بهترین گزینه برای «تغییر» هدفمند و مساله مند و همچنین قرار گرفتن در مسیر مورد اجماع یک ملت است؛ اجماعی که از رهگذر آن فکر و ایده اکثریت یک جامعه، آینده آن ملت را رقم خواهد زد. گذر کردن از منافع گروهی، جناحی، حزبی، قومی، نژادی و نظایر آن زمینه ساز کنش «قاعده مند» و «هدفمند» در بستری دموکراتیک برای نیل به اهدافی منبعث از «خرد جمعی» است.

رشد «آگاهی» و «خرد»

رجوع به مردم و بازپرسیدن نظرات آنها امری مهم در حکمرانی است و نشان دهنده اهمیت جایگاه مردم در یک ساختار سیاسی علی رغم فراز و فرودهای آن در یک بستر تاریخی است. نگاه ژرف سیاستمداران و حاکمان به انتخابات و تاکید و پیگیری آن در جهت رشد «آگاهی» و «خرد» ملت ها، موضوعی است که می تواند زمینه های رشد اجتماعی و حرکت یک کشور در مسیر توسعه همه جانبه و پایدار را فراهم کند.

البته این موضوعات به معنای نفی «چندصدایی» و حرکت به سمت «تک صدایی» نیست؛ تک صدایی به اختناق می انجامد که امری مذموم و تباه کننده سرنوشت یک ملت است اما چندصدایی ساختارمند و در پی هدف، راهی برای پیشرفت و رسیدن به نقطه مطلوب است؛ نقطه ای که در آنجا آرمان ها و نیازهای مردم یک کشور توامان تحقق یابد.
انتخابات سازمان دادن به چندصدایی و تفاهم و توافق بر سر موضوعات است؛ تصمیم از سوی حاکمان بدون وجود توافق ملت امری «شکاف ساز» یا تشدید کننده آن است و در صورت تداوم می تواند زمینه های شورش، جنبش، انقلاب و بطور کلی ناامنی را فراهم آورد و ساختارهای موجود را به چالش بکشد.

انتخابات مولفه ای «قدرت ساز»

انتخابات می تواند به مولفه ای قدرت ساز برای یک ملت تبدیل شود. از سوی دیگر نگاه منفی و رویکرد منفعلانه نسبت به این موضوع از دست دادن فرصت و به مخاطره انداختن سرنوشت یک ملت را در پی خواهد داشت. انتخابات ۱۴۰۰ ایران نیز از این موارد که ذکر آن رفت مستثنی نیست.

حضور و انتخاب درست تضمینی برای آینده ای روشن است؛ علی رغم بدرفتاری های سیاسی و جناح بازی های سازمانی هنوز باید به آینده ای آباد از دریچه انتخابات امید داشت و بدنبال تغییر «برنامه محور» و مدیریت کاردانان بود. تاثیر انتخابات ها در سال های گذشته بر روند تصمیم سازی در ایران امری غیر قابل کتمان است و باید به این موضوع توجه کرد این تغییرات هر کدام هزینه ها و فایده های متفاوتی را آفریده است.

انتخاب تصمیم سازان چه در سطح کلان و چه در سطح خرد از منظر همین موضوع تحقق یافته و تغییر تصمیمات تغییر پیامدها و روش ها را بدنبال می آورد. بنابراین حضور مردم در انتخابات و گزینش گری مساله ای است که می تواند ذهن حاکم بر ساختارها را تغییر داده و روش آنها را در جهت بهبود امور سامان دهد.

کنش هدفمند برای آینده ای روشن

انتخابات ۱۴۰۰ در مسیر تغییر تفکر حاکم بر ساختارها می تواند فصل جدیدی از تصمیم سازی را برای ایران رقم بزند و از این منظر نقش تک تک افراد و شهروندان بیش از پیش اهمیت پیدا می کند. کنش فعالانه در این مهم و تحقق «عقل جمعی» برای تغییری هدفمند می تواند آینده ای متفاوت را برای کشور در پی داشته باشد.

رویکرد انفعالی در برابر این موضوع علاوه بر اینکه قدرت ملی را کاهش داده و امنیت ملی را به مخاطره می اندازد، شرایط را برای ناامیدی و فاصله از وضعیت مطلوب فراهم می کند. کنش و «حضور فعالانه» در انتخابات تضمین کننده آینده ای روشن تر است؛ البته باید به این نکته نیز توجه داشت که افتادن در دام دوگانه های کاذب، آینده را تباه و انتخاب را غیرواقعی، بی هدف، لجبازانه و ابتر می گذارد.

آینده کشور از رهگذر همین انتخاب ها شکل خواهد گرفت؛ انتخاب صحیح بازآفرینی فرصت های از دست رفته و آفرینش آینده ای بهتر خواهد بود. کنش هدفمند تمامی ملت ایران در انتخابات پیش رو بیش از هر زمانی اهمیت دارد.