امیر قادری، منتقد سینما در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص جای خالی مخالفان و منتقدان در رسانه ملی اظهار کرد: این جای خالی  کمبودیست که متاسفانه وجود دارد و رسانه ملی برای پر کردن این خلاء باید بتواند از عقاید و ایده‌های مختلف حمایت کند و آن‌ها را انتشار دهد که متاسفانه این اتفاق نمی‌افتد و هر روز، این ایده‌های مجاز دارای قابلیت مطرح شدن؛ محدودتر، گروهی‌تر و قشری‌تر می‌شوند و گروه‌های کم‌تری از جامعه را نمایندگی می‌کنند که البته این انتقاد عمومی است و همه نیز این کاستی‌ها را می‌بینند و در حقیقت چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است. پس به‌نظرم لازم نیست وقت زیادی برای این بخش از بحث بگذاریم.

سردبیر سایت کافه سینما ضمن بیان مطلب فوق ادامه داد: در زمینه‌ی ارائه راهکار هم باید رسانه ‌ای که خود را "ملی" می‌داند؛ طبعا باید بتواند جدا از تحمل حرف مخاطب، رواداری را در خود گسترش دهد و نماینده ایده‌ها و گروه‌های مختلف مردم باشد. این هم نکته‌ی تازه‌ای نیست. اما یک نکته‌ی کمتر گفته شده وجود دارد که می‌خواهم در این بخش از بحث به‌آن اشاره کنم: یکی از مواردی که باعث می‌شود صدا و سیما کمتر سراغ این ماجرا برود این است که آنقدر صندلی‌های بحث‌های انتقادی‌اش محدود است که سازندگان این قبیل برنامه‌ها، کمتر امکان نمایندگی گروه‌های مختلف فکری جامعه را پیدا می‌کنند. به‌همین خاطر نشستن روی این صندلی‌های کم تعداد، این قدر سخت می‌شود و مطالبات از سوی جامعه درباره‌ی آن‌ها زیاد است که امکان ادامه‌ی فعالیت را از صاحبان‌شان می‌گیرد و بحث‌شان بیش از حد لزوم پرحاشیه می‌شود.

قادری افزود: من فکر می‌کنم باید یک راه حل برای این مشکل پیدا کرد که به جای اینکه یک برنامه فرهنگی یا سینمایی یا اجتماعی و یا علمی داشته باشیم، بتوانیم برای گروه‌ها و مخاطبان مختلف چند برنامه تولید کنیم تا هر کدام از این برنامه‌ها، به‌سمت مطالبات خرده فرهنگی خاص از جامعه، نزدیک‌تر باشند. تا به‌این ترتیب انتظارات گوناگون از آن برنامه کمتر شده و همچنین حضور برنامه‌های انتقادی مختلف در صدا و سیما باعث می‌شود که برنامه‌ها سیر عملی‌تری در پیش بگیرند.

این منتقد با اشاره به اینکه باید گروه‌های مختلف برنامه‌های مختص به خود داشته باشند، تشریح کرد: مثلا در موضوع سینما چرا فقط باید یک برنامه هفت باشد که به نقد بپردازد، بلکه باید گروه‌های مختلف صاحب تریبون بوده و هرکدام برنامه انتقادی خودشان را داشته باشند و در این شرایط می‌توان انتظار داشت مطالبات مختلف از برنامه‌ها پائین آمده و حواشی فراوان و فشاری که بر برنامه هست کمتر ‌شود.

 قادری ادامه داد در این صورت گروه‌های مختلف برنامه‌های خاص خودشان را خواهند داشت و به عنوان مثال برنامه‌های افراد سنتی یا گروه‌های تحول خواه، مختص این افراد خواهد بود و در این شرایط هرکدام از برنامه سازان می‌توانند انتقاداتی را نسبت به یکدیگر مطرح کرده و در یک فضای سالم کارشناسان برنامه‌های یکدیگر را در برنامه خودشان میزبانی کنند.

این شخصیت فرهنگی در خاتمه تاکید کرد: اما تا هنگامی که ما برای هرکدام این حوزه‌ها تنها یک برنامه داریم، من فکر می‌کنم این‌قدر حواشی، مطالبات و انتظارات نسبت به‌آن برنامه گسترش پیدا می‌کند، که در همان چارچوب تنگ مجاز رسمی که از فضای اجتماعی و فرهنگ واقعی مردم عقب افتاده هم، امکان تهیه‌ی چنین برنامه‌هایی از دست می‌رود. در حالی که با این راهکار حداقل حاشیه‌ها و انتظارات و همچنین مطالبات گروه‌های مختلف از یک برنامه کمتر شده و در همین قضای محدود، می‌شود به‌تولید برنامه‌های نظری و انتقادی بیش‌تری فکر کرد، سازمان صداوسیما را به‌ عبارتِ "رسانه‌ی ملی" نزدیک‌تر کرد و مرزهای فرهنگ واقعی مردم را در دل این سازمان گسترش داد. در این صورت، خرده فرهنگ‌های جامعه‌ی متکثر ما، نه تنها نمایندگان بیش‌تری در سازمان خواهند داشت، که امکان گفتگو میان این فرهنگ‌ها هم افزایش پیدا می‌کند. آن چه که نه فقط به‌نفع صداوسیما، که به‌نفع مردم و کشورمان خواهد بود.

انتهای پیام/