به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، اندیشکده «کارنگی» در تحلیلی به قلم «رایان کراکر» -دیپلمات سابق آمریکایی و سفیر آمریکا در این کشور- به بررسی خروج آمریکا از افغانستان و به قدرت رسیدن طالبان پرداخته است. از نظر این تحلیلگر و دیپلمات سابق آمریکایی، خروج آمریکا از افغانستان اشتباه بزرگی بود که ایالات متحده آمریکا در سال‌های آتی بهای سنگینی برای آن پرداخت خواهد کرد. به گفته وی، تصویر منتشر شده از تلاش عده‌ای از مردم افغانستان برای سوار شدن به هواپیمای نیروی هوایی آمریکا، آسیب جدی به اعتبار این کشور وارد کرده که به هیچ وجه قابل حذف نخواهد بود.

این دیپلمات آمریکایی ضمن اشاره به اینکه هیچ تغییری در افکار طالبان به وجود نیامده و آنها همان مرتکبان حادثه 11 سپتامبر هستند، اظهار می‌کند که خروج آمریکا از افغانستان قابلیت‌های اطلاعاتی ایالات متحده را تضعیف و شناسایی تهدیدهای نوظهور را دشوارتر می‌کند. این دیپلمات آمریکایی می‌افزاید: گروهی از مردم افغانستان که به حمایت آمریکا از کشورشان امید بسته بودند، شکست خورده اصلی خروج آمریکا هستند و در آینده بهای سنگینی برای آن باید پرداخت کنند.

متن کامل این تحلیل بدین شرح است:

این اشتباهی بود که ایالات متحده در سال‌های آتی باید بهای آن را بپردازد. دو دهه پس از حادثه 11 سپتامبر، «حفظ وضع موجود» برقرار شد. شورشیان طالبان زنده و سالم بودند اما نیروهای امنیتی افغان با کاهش مداوم نیروهای آمریکایی و ناتو، سعی می‌کردند خود را کنترل امور را به دست بگیرند. سپس صبر استراتژیک واشنگتن تمام شد. دونالد ترامپ -رئیس جمهور سابق آمریکا- یک سال پس از اعلام اینکه حضور ایالات متحده در افغانستان بر اساس شرایط است و نه تقویم، اجازه گفتگوهای مستقیم آمریکا و طالبان را بدون حضور دولت افغانستان صادر کرد. این همان شرط دیرینه طالبان بود: آمادگی برای گفتگو با آمریکایی‌ها؛ اما نه با دست نشانده‌های آنها در کابل. من در آن زمان گفتم که این مذاکرات در مورد کاپیتولاسیون آمریکا بود نه صلح. و این چیزی است که نهایتا مشخص شد.

تصویر غیرقابل حذف این شکست فاجعه بار ایالات متحده این خواهد بود که هواپیمای «سی-17» نیروی هوایی ایالات متحده در حال حرکت برای بلند شدن است و در محاصره گروهی افغان قرار گرفته است که برای خروج از کشور ناامید هستند. خسارت قابل توجهی به امنیت ملی ایالات متحده و اعتبار آمریکا وارد شد. ایالات متحده موجب جسور شدن اسلامگرایان رادیکال در سراسر دنیا شده است؛ زیرا روایتی که طالبان ارائه می‌کند این است که مومنان صالح،  کفار را در میدان نبرد شکست داده‌اند. طالبان دوباره به قدرت رسیده‌اند و متحدان خود در القاعده را با خود خواهند آورد. این یک تهدید امنیتی فرضی نیست. این‌ها همان گروهی هستند که 11 سپتامبر را به وجود آوردند و نسبت به گذشته مهربان‌تر و ملایم‌تر نشده‌اند. در عین حال، خروج کامل [از افغانستان] قابلیت‌های اطلاعاتی ایالات متحده را تضعیف و شناسایی تهدیدهای نوظهور را دشوارتر می‌کند.

ایالات متحده همچنین کسانی را که قبلا جان خود را برای حمایت از تلاش‌های ایالات متحده به خطر انداخته‌اند را در موقعیت پرمخاطره‌ای قرار داده است. این دریافت‌کنندگان احتمالی «ویزای مهاجرتی ویژه»  باید از طریق ایست‌های بازرسی طالبان راهی فرودگاه شوند. برای کسانی که خارج از کابل هستند، خطر بسیار بیشتر است. زنان و دختران افغان نیز در معرض خطر قرار گرفته‌اند. مقامات آمریکایی از همان ابتدا آنها را به حرکت رو به جلو تشویق کردند؛ تا ادامه تحصیل بدهند؛ تا کاندید مناصب مهم شوند؛ تا مشاغل خود را تاسیس کنند و به ارتش بپیوندند. آنها با اطمینان از اینکه آمریکایی‌ها پشت آنها را خالی نخواهند کرد، این کار را کردند. اما ما از آنها حمایت نکردیم. آنها به دلیل عدم حوصله استراتژیک واشنگتن بهای سنگینی خواهند پرداخت.

چه ضرورتی داشت که این اتفاق بیافتد. وضع موجود باثبات و پایداری حاکم بود. ترامپ که از بی‌حوصلگی برانگیخته شده بود، سیاست خروج کامل از افغانستان را آغاز کرد که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا آن را به شکلی که اکنون مشاهده می‌کنیم، اجرا کرد. بایدن هیچ گونه مسئولیتی در قبال نحوه مدیریت این عقب نشینی نمی‌پذیرد و تنها دولت و نیروهای امنیتی افغانستان را مقصر می‌داند. زمانی که من در 2011 و 2012 سفیر بودم، هر هفته مراسمی رسمی در مقر ماموریت نظامی تحت رهبری ناتو برگزار می‌کردیم که در آن اسامی کشته شدگان در عملیات خوانده می‌شد. آخرین نفر که همیشه صحبت می‌کرد یک افسر افغان بود. او اسامی را نمی‌خواند و فقط یک عدد می‌گفت: 142. یا 137. یا 153؛ تعداد کشته شدگان آن هفته.

اینکه رئیس جمهور آمریکا نیروهای امنیتی افغانستان را به دلیل ناکامی در جنگ پس از فداکاری‌هایی که انجام داده‌اند و او نیز مثل ترامپ، ضمن مشروعیت‌زدایی نیروهای افغان، آنها را مقصر بداند، دون شأن رییس جمهور آمریکاست.

انتهای پیام/