به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، امروز ۲۲ تیر برابر با ۱۳ جولای تقویم میلادی است. روزی که در تاریخ آبستن وقایع و اتفاقات زیادی در ایران و جهان بوده است. به مرور برخی از این وقایع میپردازیم.
رویداد ها:
۵۱۳ پیش از میلاد - پیروزی بزرگ ارتش ایران در دِیشیا، و تصرف رومانی و مولدوا تا اوکراین
جولای سال ۵۱۳ پیش از میلاد، و طبق محاسبات تقویمی مورخان اروپایی؛ ۱۳ جولای (روزی چون امروز در تیرماه) ارتش ایران نیروهای کنفدراسیون گتائه Getae را در کنار دانوب جنوبی، منطقه داکیه Daci =Dacia (تلفظ انگلیسی: دی شیا = رومانی امروز) شکست داد و سراسر بالکان شرقی را ضمیمه قلمرو ایران ساخت. [بالکان به معنای رشته کوه های جنگلی، منطقه ای است کوهستانی شبه جزیره شکل در جنوب شرقی اروپا، از دریای آدریاتیک تا دریای سیاه.].
به فرمان داریوش بزرگ، ارتش ایران به فرماندهی سپهبد بغابیش (بغابیشه) برای سرکوب سیتی ها از دریای مرمره گذشته و پای به اروپا نهاده بود. حاکمان محلی برای ایستادگی در برابر نیروهای ایران که مرکب از هشتاد هزار تن بودند کنفدراسیون «گتائه» را تشکیل داده بودند که پس از چند روز نبرد، ۱۳ جولای شکست خوردند و رومانی و مولداوی (مولدوای امروز) تا اوکراین از آن ایران شد. داریوش این پیروزی، و دلیل لشکرکشی به اروپا را در کتیبه ای شرح داده و مناطق متصرفه را نام برده است.
هرودوت در کتاب چهارم و عمدتا در صفحه ۹۳ این کتاب به شرح جنگ دِی شیا (داکیه) پرداخته و استرابو منطقه مفتوحه ایران در پیروزی داکیه را «دائویDaoi» نامیده است ـ منطقه ای که رومی ها آن را در جنگهای سال ۱۰۱ تا ۱۰۶ میلادی تصرف و سپس «رومانیا» خوانده شده است. مورخان اروپایی نبرد جولای ۵۱۳ پیش از میلاد در داکیه را از بزرگترین رویدادهای دنیای باستان و نخستین پیشروی نظامی بزرگ و عمیق شرق (آسیا) در غرب (اروپا) بشمار آورده اند.
داریوش بزرگ دو سال پیش از جنگ «دی شیا = رومانی»، در سال ۵۱۵ پیش از میلاد کار ساختن تخت جمشید را آغاز کرده بود.
۱۴۰۰ - تشکیل قدیمی ترین ارتش جهان در سوئیس
در سیزدهم ژوئیه ۱۴۰۰م قدیمیترین ارتش جهان که از بدو تأسیس تاکنون به همان صورتْ باقی مانده و حتی لباسهای افراد آن نیز عوض نشده است، تأسیس شد. تعداد افراد این ارتش کوچک و منظم، ۸۳ نفر و از مردم سوئیس بود. این ارتش که همیشه نفرات آن سوئیسی هستند در این روز برای حفاظت رهبر کاتولیکهایِ آن روز شکل گرفت و هنوز هم پس از گذشت بیش از ششصد سال، وظیفه حفاظت از پاپ را در واتیکان برعهده دارند.
۱۵۳۴ - روزی که تبریز برای دومین بار به دست عثمانی افتاد
نیروهای سلطان سلیمان عثمانی درجریان لشکرکشی دوم این امپراتوری به ایران، ۱۳ جولای ۱۵۳۴ شهر تبریز را تصرف کردند و سپس متوجه شروان، سلطانیه و حتی گیلان شدند. عثمانی ها با استفاده از درگیری داخلی شاه طهماسب صفوی، ضدیت سران ایلات تُرک تشکیل دهنده نیروی قزلباش با یکدیگر و دشواری هایی که با برادرانش داشت و نیز درگیری دولت صفویان با ازبکان در شمال شرق ایران، پای به ایران گذارده بودند. اختلاف سران ایلات با یکدیگر به حدی بود که شاه طهماسب نتوانست بیش از ده هزار (و به قولی هفت هزار) نیرو فراهم سازد که این شمار نیرو هم از صوفیان بودند. حال آنکه عثمانی ها با دویست هزار نظامی و سیصد توپ به ایران تعرض کرده بودند. این عملیات ۲۰ سال پس از جنگ چالدران روی داد که ضمن آن لشکرکشی هم تبریز موقتا به دست عثمانی ها افتاده بود که در آن زمان اشغالگران بر اثر مقاومت مسلحانه مردم محل و حملات چریکی و مقاومت منفی به ستوه آمدند و طولی نکشید که بازگشتند. سلطان سلیمان ضمن تصرف مناطق غربی ایران، ۳۱ دسامبر ۱۵۳۴ بغداد را که در قلمرو ایران بود متصرف شد. شاه طهماسب پس از افتادن تبریز به دست عثمانی ها، پایتخت را از آن شهر به قزوین منتقل ساخت.
علت شکست ایران در نبرد چالدران، نداشتن اسلحه نوین (توپ و تفنگ) بود. سران صفویه در آن زمان بکار بردن توپ و تفنگ و کشتن افراد (حتی دشمن) را از راه دور خلاف آیین جوانمردی می پنداشتند و با این تفکر شمشیر بلند هم حمل نمی کردند که بعدا و عمدتا از زمان شاه عباس این رسم به دور انداخته شد، ایران دارای یک ارتش ملی و این ارتش مجهز به اسلحه آتشین شد.
سلطان سلیمان پسر سلطان سلیم بسال ۱۴۹۴ متولد و در سال ۱۵۶۶ درگذشت. وی که ۲۱ سپتامبر ۱۵۲۰ بر جای پدر نشسته بود یک سال بعد از آغاز سلطنت، بلگراد را تصرف کرده بود. وی به خاطر ایجاد یک قوه قضایی تازه، دادگاههای متعدد و تدوین آیین دادرسی و کیفر، به سلیمان قانونی معروف شده است.
۱۳۳۳ ق - اشغال بوشهر توسط انگلیسی ها و آغاز قیام مردم تنگستان
بوشهر از بنادر بزرگ و مهم ایران میباشد که قریب به یکصد سال است به عنوان مرکز بنادر جنوب کشور شناخته شده. قبل از ظهور و ورود دین اسلام به ایران، بندری بهنام بوشهر اساساً وجود نداشته است و آبادی در دو فرسنگی سمت جنوب بوشهر در ساحل دریا بوده که آنجا را (ریشهر) می نامیده اند.
به قول مؤلفین "فارسنامه ناصری" و "گنج دانش"، بوشهر از زمان کریمخان زند رو به آبادی گذاشت و در زمان ناصرالدینشاه رو به عمران بیشتر گذاشت و از بنادر تجاری مهم محسوب شد. تا در سال ۱۲۷۳ق که شهر هرات از طرف دولت ایران محاصره شد، انگلیسیها خائف گشتند و برای انصراف ایران از تصرف هرات که کلید هندوستان شمرده میشد، سی فروند کشتی جنگی به خلیج فارس فرستادند و پس از جنگ با دلاورمردان تنگستان این بندر را تصرف کردند. (این درگیری بین باقرخان ضابط تنگستانی و پسر رشیدش احمدخان تنگستانی با چهارصد تفنگچی در قلعه ریشهر روی داد و احمدخان تنگستانی بههمراه ۷۲ نفر در این راه شهید شدند.)
• در آغاز جنگ جهانی اول (۱۹۱۴م) قوای روس از شمال و نیروهای انگلیس از جنوب کشور، ایران را در معرض هجوم قرار دادند. کشتیهای جنگی انگلیس در مقابل بوشهر لنگر انداختند و نیروهای اشغالگر در بیست و ششم رمضانالمبارک سال ۱۳۳۳ هجری قمری (۸ اوت ۱۹۱۵م، برابر با ۱۷ مرداد ۱۲۹۴ش)، شهر بوشهر را به اشغال خود درآورند.
یک روز از پس از اشغال بوشهر، چهارده نفر از احرار آن علیه اشغالگران اعتراض کردند ولی چون اهل جدال و اسلحه نبودند دستگیر و به هندوستان تبعید شدند. رئیسعلیخان دلواری، شیخحسینخان چاهکوتاهی و زائرخضرخان اهرمی سه نفر خوانین دلیر تنگستان از این وقایع آگاه شدند و تصمیم گرفتند که علیه دشمن قیام و در مقام مدافعه از وطن برآیند.
حدود دو ماه قبل از اینکه قوای انگلیس بوشهر را اشغال کنند، جنرال کاکس کنسول انگلیس در خلیج فارس، نامهای به مرحوم شیخ محمدحسین برازجانی روحانی متنفذ و مجتهد معروف دشتستان نوشت که جواب آن نامه انگیزه قیام رئیسعلی دلواری آن قهرمان نامی ایران و اسلام شد.
کنسول انگلیس در این نامه از شیخ محمدحسین برازجانی خواسته بود که از نفوذ خود استفاده کند و از هرگونه آشوب و قیام علیه اشغالگران جلوگیری نماید. در این نامه تأکید شده بود که از دشمنی با دولت انگلیس هیچ سودی عاید ملت ایران نخواهد شد، بلکه در صورتی که ایرانیان وارد جنگ شوند، انگلیس یک سوم خاک ایران را به تصرف خود درخواهد آورد. شیخ در پاسخ به این نامه تمام مصیبتها را از طرف دولت انگلیس برشمرده و اعلام کرده بود که چنانچه عملیات انتقامجویانه علیه اشغالگران صورت پذیرد، مسئولیت آن بر عهده انگلیسیها خواهد بود.
رئیسعلی در نامه های متعدد به شیخ محمدحسین برازجانی، برای جهاد و قیام علیه قوای انگلیس کسب تکلیف میکند که سرانجام مرحوم شیخ صورتی از حکم جهادی که مراجع شیعه از نجف اشرف ارسال داشته بودند، به ضمیمه حکم خود مبنی بر وجوب جهاد با کفار انگلیسی و جلوگیری از رخنه آنها به بنادر جنوب و دشتی و تنگستان و لزوم همکاری خوانین این مناطق و بسیج مردم مسلمان برای رفتن به میدان جنگ صادر میکند و برای همه خوانین میفرستد.
رئیسعلی دلواری همینکه از حکم جهاد مرحوم شیخ محمدحسین برازجانی و دیگر مراجع دینی آگاهی مییابد، آماده نبرد با قدرت امپراتوری انگلیس میشود و مقدمات کار را در خانه حاج سیدمحمدرضا کازرونی فراهم میسازد. رئیسعلی همراه دوستش خالوحسین دشتی در اوایل ماه رمضان ۱۳۳۳ق در عمارت حاج سیدمحمدرضا کازرونی، پس از مذاکراتی با وی آمادگی خود را برای دفاع از بوشهر و جلوگیری از پیشروی نیروهای انگلیسی اعلام میدارد.
رئیسعلی پس از اظهار تشکر، قرآن مجید را میطلبد و همینکه خادم قرآن میآورد، برمیخیزد و تعظیم میکند و با احترام تمام آن را روی میز جلو خود میگذارد، آنگاه رو به حاضرین کرده و میگوید: «ای کلامالله گفتار مرا شاهد باش. من به تو سوگند یاد میکنم که اگر انگلیسیها بخواهند بوشهر را تصرف کنند و به خاک وطن من تجاوز نمایند در مقام مدافعه برآیم، و تا آخرین قطره خون من بر زمین نریخته است، دست از جنگ و ستیز با آنان نکشم، و اگر غیر از این رفتار کنم در شمار منکرین و کافرین به تو باشم، و خدا و رسول از من بیزار شوند.»
بعد از اشغال شهر بوشهر در ۲۶ رمضان ۱۳۳۳ق، نیروهای انگلیسی قصد تصرف ناحیه دلوار را میکنند. دلوار محلی بود که پیش از آن چند بار سربازان انگلیسی ببه آنجا تجاوز کرده اما طعم تلخ شکست را در این ناحیه چشیده بودند. رئیسعلیخان دلواری، شیخحسینخان چاهکوتاهی و زائرخضرخان اهرمی، از این وقایع آگاه و در مقام دفاع از وطن برمیآیند.
بدینترتیب قیام دلیران تنگستان علیه اشغالگران انگلیس آغاز میشود و نیروهای متجاوز انگلیس که قریب به پنچ هزار بودند در دام دلیرمردان تنگستانی گرفتار میآیند و عده زیادی از متجاوزان انگلیسی در این حمله از بین میروند. قیام مردم تنگستان بر روی هم، هفت سال به طول میانجامد.
۱۲۸۸ - شکست سپاه محمدعلی شاه از مشروطه طلبان
در پی اعمال مستبدانه محمدعلی شاه قاجار و سرکوب آزادی خواهان، تعدادی از مشروطه طلبان به فکر فتح تهران و سرنگونی شاه افتادند. از این رو به سمت پایتخت به راه افتادند و وارد شهر شدند. پس از آن که نیروهای محمدعلی شاه، در نبردهای مختلف از قوای مشروطه شکست خوردند، سرانجام درگیری نهایی در تهران روی داد و مشروطه طلبان به راحتی تهران را تسخیر کردند. با ورود مشروطه طلبان و آزادیخواهان به تهران، محمدعلی شاه قاجار که خود را در برابر آنان ناتوان دید به سفارت روسیه پناهنده گردید.
پس از آن، لیاخوف روسی فرمانده قزاقان نیز خود را به سپهدار اعظم، فاتح تهران تسلیم کرد و شمشیر خود را از کمر باز کرده، به عنوان تسلیم در مقابل وی بر زمین نهاد. ساعت چهار بعدازظهر همان روز، جلسه مهمی شامل پانصد تن از نمایندگان مجلس، بزرگان پایتخت و آزادیخواهان معروف در بهارستان منعقد شد. این مجلس تاریخی که تحت عنوان مجلس عالی فوق العاده انعقاد یافت، محمدعلی شاه را که به سفارت روس پناه برده بود، از سلطنت عزل کرد و پسر دوازده ساله او، احمد میرزا ولیعهد را به سمت شاهنشاهی ایران اعلام نمود.
۱۹۴۳ - بزرگترین نبرد تانک در طول تاریخ
جهان، ۱۳ جولای سال ۱۹۴۳، شاهد بزرگترین نبرد تانک در تاریخ خود بود. در این روز در منطقه کورسک Kursk ـ نزدیک مسکو، در زمین شش هزار و سیصد تانک آلمان و شوروی و ۲ میلیون و ۲۴۰ هزار سرباز و در آسمان ۴ هزار و چهارصد هواپیمای طرفین به جان هم افتاده بودند که در مدتی نسبتا کوتاه دو هزار و نهصد تانک از میان رفت، ۲۳۸ هزار سرباز کشته و هفتصد هزار تن دیگر مجروح و از صحنه نبرد خارج شدند و هیتلر برای نخستین بار مجبور شد دستور عقب نشینی بدهد که آغاز پایان کار او بود. شدیدترین صحنه این نبرد تانک در ناحیه Prokhorovka صورت گرفته بود. این نبرد تانک در واقع از پنجم جولای آغاز شده بود که از دوازدهم این ماه (هفتمین روز) شدت گرفته و در ۱۳ جولای به اوج شدت رسیده بود.
این نبرد پس از آزاد شدن استالینگراد و خارکوف صورت گرفت. ژوکوف Zhukov ـ مارشال شوروی، در منطقه نبرد هشت خط دفاعی مدوّر پشت سرهم به وجود آورده بود و با استفاده از سیصد هزار غیر نظامی محلی که آلمانی ها تصور می کردند به زراعت مشغول اند صحنه را مین گذاری کرده بود.
ژوکف در خطوط هشت گانه سه هزار و ششصد تانک و یک میلیون و سیصد هزار سرباز و ۲۰ هزار توپ مستقر ساخته بود و از سوم جولای چند تاکتیک جالب بکار گرفته بود تا نیروهای آلمان تشویق به تعرض شوند. ارتش نهم آلمان چهارم و ارتش چهارم زرهی این کشور پنجم جولای دست به تعرضات محدود زده و خودرا آشگار ساخته بودند. تعرض همه جانبه المانی ها با ۹۴۰ هزار سرباز و ۲ هزار و هفتصد تانک از سحرگاه ۱۲ جولای آغاز شد که با حمله متقابل ارتش های شوروی رو به رو گردید.
آلمانیها با تانکهای سنگین «پورشه» و «پلنگ» که به تازگی آنهارا دریافت داشته بودند حمله نهایی را آغاز کرده بودند که تانک های سبک شوروی به میان آنها رفتند و سربازان این کشور با فداکاری و ازجان گذشتگی بسیار با شعله افکن به سوزاندن تانک های آلمان پرداختند و سپس توپ های شوروی مانع عقب نشینی تاکتیکی آلمانی ها شدند. آتش مداوم بیست هزار توپ شوروی که به ابتکار ژوکف Zhukov مستقر شده بودند امکان نداد که فرمانده ارتش های آلمان که خودرا در دام دیده بود به موقع و سرعت بتواند نیروهایش را از مخمصه نجات دهد و به موضع تازه عقب بکشاند. عقب نشینی آلمانی ها تنها پس از ازدست دادن پانصد هزار سرباز (کشته، مجروح و اسیر) و بیش از نیمی از تانک ها میسر شد و این تلفات سنگین مانع از آن شد که نیروهای آلمانی پس از عقب نشینی از صحه، امکان حمله متقابل به دست آورند. کارشناسان و مورخان نظامی نوشته اند که نبرد کورسک را توپ های شوروی بردند.
۱۹۷۹ - طرح مهم «طب ملی» که پس از مدتی مدفون شد
بیست و سوم تیر ماه سال ۱۳۵۸ (۱۳ جولای ۱۹۷۹ و پنج ماه پس از انقلاب) دکتر کاظم سامی کرمانی وزیر بهداری دولت انقلاب (حکومت موقت مهدی بازرگان) طرح «طب ملی» را در اجتماع مدیران بهداری های سراسر کشور که در شهر مشهد برگزار شده بود اعلام داشت که به موجب آن هزینه دکتر، دارو و درمان همه ایرانیان از سوی دولت تامین و تاسیس بیمارستان غیر دولتی غیر قانونی می شد.
این طرح، مراجعه داوطلبانه مردم به مطب خصوصی پزشکان را در ساعات غیر اداری منع نمی کرد.
در مقدمه طرح آمده بود که «تندرستی و درمان رایگان حق مردم است».
دکتر سامی گفته بود که طرح طب ملی تا یک ماه به مراجع ذیربط جهت تصویب داده نخواهد شد و در این مدت، هرکس می تواند نظرات خود را به دفتر وی و یا ادارات بهداری و نیز روزنامه ها بفرستد. در پایان ماه «طرح» برپایه نظرات اصلاح و برای تصویب به مراجع ذیصلاح داده خواهد شد. بحث از ملی شدن درمان تا شهریور ۱۳۵۹ ادامه داشت که حمله نظامی عراق به ایران و جنگ هشت ساله متعاقب آن، این طرح را بمانند سایر طرحهای مفید که از شعارها و برنامه های انقلاب سال ۱۳۵۷ بود متوقف ساخت.
مرور زمان نشان داد که پس از جنگ هم از اجرای طرح «طب ملی» دیگر خبری نشد و امر درمان در ایران بیش از گذشته به سوی پولی شدن گام برداشته و حتی در بیمارستانهای دولتی باقی مانده از دوران نظام سابق هم از بیماران و مراجعین وجه بیشتری دریافت می شود و به نظر می رسد که این بیمارستانها به سوی مدیریت غیر دولتی و اصطلاحا «خود کفا شدن!» پیش می روند.
وعده طب ملی در آمریکا در سرلوحه وعده های نامزدهای حزب دمکرات این کشور در انتخابات سال ۲۰۰۸ قرار گرفته است که در مناظره های تلویزیونی خود همان صحبت های سال ۱۹۷۹ دکتر سامی را تکرار می کنند.
دکتر کاظم سامی کرمانی چهارم آذرماه ۱۳۶۷ (نوامبر ۱۹۸۸) که دو روز پیش از این، در مطب خود مورد حمله قرار گرفته و با ضربات چاقو مجروح شده بود درگذشت. وی ۵۳ ساله (متولد ۱۳۱۴ هجری) بود.
۱۹۸۰ - کودتای نوژه
طرح براندازی جمهوری اسلامی ایران با توسل به نیروی نظامی (معروف به کودتای نوژه) ۱۵ ماه پس از پیروزی انقلاب، ۱۸ در تیرماه ۱۳۵۹ (۹ جولای ۱۹۸۰) و چند ساعت مانده به انجام آن کشف و سرکوب شد و ظرف چهار روز ـ تا ۲۲ تیرماه بیش از سیصد تن به اتهام شرکت در آن دستگیر شدند که بعدا برخی آز آنان از جمله یک سپهبد اعدام شدند.
طبق گزارش مطبوعات تهران، کودتاگران برای انجام برنامه خود ۶۰ خلبان و سی هواپیما آماده کرده بودند ولی بیشتر خلبانان پیش از رسیدن به پایگاه دستگیرشدند. آنان بعدا به شرط شرکت در جنگ با عراق از مجازات معاف شدند. طرح کودتا، در شب پیش انجام برملا شده بود. نظامیان و کماندوهایی که برای شرکت در برنامه کودتا با خودروهای معمولی از تهران عازم پایگاه نوژه (شاهرخی) همدان شده بودند نرسیده به پایگاه دستگیر شده بودند. اسنادی که بعدا انتشار یافت نشان داد که چند ژنرال نظام سابق (سلطنتی) که عمدتا در خارج از کشور بودند، شاپور بختیار، دولت عراق و مقامات چند کشور دیگر در برنامه ریزی کودتا شرکت کرده بودند. هزینه مالی این کودتارا عمدتا بختیار و با گرفتن پول از این فرد و آن دولت تامین کرده بود. دریادار مدنی به کودتاگران گفته بود که با بمباران چند نقطه در تهران نمی توانند به هدف برسند. وی گوشزد کرده بود: صدام حسین که از این برنامه [کودتا] حمایت می کند برای خوزستان نقشه کشیده و منتظر تضعیف بازهم بیشتر ارتش است و باطنا نمی خواهد یک جناح نیرومند [ملی گرا] در ایران روی کارآید زیرا که با چنین دولتی، ارتش دوباره به همان صورت سابق درخواهد آمد. اسرائیلی ها هم هدف های دیگری دارند و دولت واشنگتن در این شرایط کمک عملی (نظامی) به مخالفان دولت تهران نخواهد کرد. نباید کاری کرد که ایران ویران و یا تجزیه شود، همان آرزو و انتظاری که صدام حسین تکریتی دارد.
۲۰۱۴ - برگزاری فینال جام جهانی ۲۰۱۴ در برزیل
بیستمین دورهٔ جام جهانی فوتبال بود که از ۱۲ ژوئن ۲۰۱۴ تا ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۴ در کشور برزیل برگزار شد و در نهایت با قهرمانی تیم ملی فوتبال آلمان پایان گرفت. در دیدار پایانی ژرمنها موفق شدند با یک گل تیم ملی آرژانتین را شکست دهند.
برزیل پس از میزبانی در سال ۱۹۵۰ میلادی برای دومین بار موفق به کسب میزبانی جام جهانی گردید.این کشور پس از مکزیک، ایتالیا، فرانسه و آلمان، پنجمین کشوری است که برای دومین بار میزبان جام جهانی شد. در جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، طبق ادوار گذشته (از ۱۹۹۸ به بعد) ۳۲ تیم حضور داشتند که شامل ۱۳ تیم از اروپا، ۶ تیم از آمریکای جنوبی (همراه با برزیل)، ۵ تیم از آفریقا، ۴ تیم از آسیا و ۴ تیم از منطقه کونکاکاف (آمریکای شمالی، مرکزی و کارائیب) میشدند.
در این رقابتها ۶۴ مسابقه در ۱۲ شهر مختلف برزیل برگزار شد. در این دوره از مسابقات تمامی قهرمانان ادوار قبلی یعنی برزیل، ایتالیا، آلمان، آرژانتین، اروگوئه، اسپانیا و فرانسه حضور داشتند.
نشان رسمی این جام، جمعه ۱۸ تیر ۱۳۸۹ با برگزاری مراسمی در ژوهانسبورگ رونمایی شد. در این مراسم علاوه بر سپ بلاتر، داسیلوا رییس جمهوری برزیل ریکاردو تکسریا رییس فدراسیون فوتبال برزیل، کافو، روبرتو کارلوس، روماریو و کارلوس آلبرتر تورس و کارلوس آلبرتو پریه حضور داشتند نماد جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، تندیس جام قهرمانی است که ۲ دست سبز رنگ روی آن و یک دست زرد زیر آن قرار دارد.
در این دوره از بازی ها ، هلند در دیدار رده بندی با نتیجه ۳ بر صفر بر برزیل پیروز شد و به رتبه سوم رسید.
تیم ملی ایران نیز در مرحله گروهی به دیدار آرژانتین ، نیجریه و بوسنی و هرزگوین رفت.
نظر شما