گروه فرهنگی ایسکانیوز - ترس، شکنجه، دشمن، جنگ، امید، فداکاری، اسارت و شهادت همه کلید واژه هایست که می توان در خصوص فیلم "شماره ۱۰" به کار برد، فیلمی با مضمون دفاع مقدس اما نزدیک به تکنیک‌های هالیوودی و به دور از کلیشه های رایج دفاع مقدسی.

تلخ و شیرین‌های جنگل پرتقال

حمید زرگرنژاد فیلمساز جوانی که بعد از ماهورا اینبار "شماره ۱۰" دومین اثر دفاع مقدسی خود را با فضایی متفاوت و نفس‌گیر راهی چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر کرده تا با روایتی از یک داستان واقعی بتواند نظر منتقدان را به خود جلب کند.

مجید صالحی با بازی در نقش اسیر شماره ۱۰ و قهرمانی بدون اسم در این اثر سینمایی به‌خوبی توانسته لحظات دلهره‌آور از فرار از زندان بعثی‌ها که شکنجه گاه بسیاری از اسرای ایرانی است را بازی کند، زندانی مخوف با شکنجه های عذاب آور که همکاری منافقین با بعثی ها بخوبی قابل درک و نمایش است. زندانی اما در لحظات پایانی فرار از این شکنجه‌گاه مخوف تصمیمی متفاوت می‌گیرد.

فیلم "شماره ۱۰" به خوبی هم در فرم و هم در محتوا توانسته تماشاچی را در جای خود میخکوب کند، نکته قابل توجه در این فیلم نگاه متفاوت زرگرنژاد به فرم است. شاید اگر نام سینمای دفاع مقدس را بشنوید ناخودآگاه ذهنتان به سمت سینمای بومی با انتقال مفاهیم ارزشی و دینی برود.

درست است که این موارد در فیلم شماره ۱۰ کمتر مورد توجه بوده و این اثر سینمایی را شاید از دسته بندی دفاع مقدس به دسته بندی جنگی منتقل کند اما نقطه عطف فیلم دقیقا در همین مورد است، یعنی بیننده هرچه بیشتر با فیلم همراه می شود کمتر شاهد وجود عناصر دینی دفاع مقدسی در فیلم می‌شود از به ناگاه و در پایان فیلم میخ کارگردان کوبیده می‌شود و فداکاری اسیر شماره ۱۰ در پایبندی به سایر اسرای اردوگاه نمایان می‌شود.

این فیلم با داشتن داستانی متفاوت در روایت دفاع مقدس، دارا بودن کمترین لوکیشن و فیلمبرداری در فضایی شبیه اردوگاه، استفاده از بازیگرانی با ریسک بالا در نقش دفاع مقدسی و همچنین خلاقیت در فضاسازی، دور از ذهن نیست بتواند دست پر از جشنواره جهل و یکم برگردد.

*فعال رسانه