به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ چندین دهه است که پزشکان الکترودهایی را برای خواندن سیگنال‌های الکتریکی از مغز و قلب روی بدن قرار می‌دهند. این دستگاه‌های الکترونیک مانند فشارسنج به ما درباره سلامتی‌مان می‌گویند و معمولاً در مطب پزشکان استفاده می‌شود. اما از 5 تا 10 سال گذشته، حسگرهای الکترونیک پوشیدنی، مانند ردیاب‌های Fitbit و ساعت‌های هوشمند برای نظارت بر سلامت در طول روز طراحی شده‌اند که ما را از ملاقات با پزشک بی‌نیاز می‌کنند.

حال محققان دانشگاه تگزاس خالکوبی الکترونیکی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند راهی قابل اعتماد برای ردیابی احساسات افرادی باشد که در شرایطی مانند اضطراب یا افسردگی قرار دارند.

نتایج این پروژه که در مجله «نیچر کامیونیکیشنز» منتشر شده، نشان می‌دهد که این خالکوبی الکترونیک به مدت ۱۵ ساعت روی کف دست کاربری که مشغول فعالیت‌های روزمره مانند رانندگی، غذا خوردن و ورزش کردن است، باقی می‌ماند.

نانشو لو، استاد دانشگاه تگزاس، می‌گوید: این خالکوبی الکترونیک بسیار نازک و نامرئی است و از نظر مکانیکی به اندازه‌ای انعطاف‌پذیر است که بتواند با وجود فعالیت‌های کاربرش روی دست باقی بماند. این ابزار به بیماران اجازه می‌دهد تا سطوح استرس را بدون استفاده از دستگاه پزشکی حجیم ردیابی کنند.

ساخت خالکوبی الکترونیک برای کنترل فشار خون

لو بیش از 12 سال است که روی خالکوبی الکترونیک مطالعه می‌کند. او چند سال پیش برای نظارت بر سلامت قلب یک خالکوبی قابل کشش قفسه سینه طراحی کرد و 1/5 میلیون دلار کمک مالی برای طراحی یک خالکوبی الکترونیک که علائم ذات‌الریه را ردیابی می‌کند، دریافت کرد. او می‌خواهد حسگرهایی برای جمع‌آوری داده‌های مهم پزشکی ایجاد کند که پوشیدن و استفاده آسان باشد.

سنجش استرس

هنگامی که ما احساسات قوی مانند هیجان و استرس را تجربه می‌کنیم، غدد عرق اکرین ما پر می‌شوند و پوست‌مان را رسانای الکتریکی بیشتری می‌کنند. ساعت‌های هوشمند حسگرهای مچی دارند که رسانایی پوست را برای ردیابی سطح استرس اندازه‌گیری می‌کنند.

با توجه به اینکه کف دست بالاترین غلظت غدد عرق اکرین را دارد، لو یک خالکوبی الکترونیک برای کف دست طراحی کرد تا میزان استرس را با دقت بیشتری نسبت به ساعت هوشمند اندازه‌گیری کند. اما کف دست مشکل خاص خود را دارد، زیرا یکی از فعال‌ترین قسمت‌های بدن به شمار می‌آید.

در حال حاضر، دانشمندان با اتصال الکترودهای ژل با سیم‌های آویزان که به ساعت مچی متصل می‌شوند، داده های غده عرق اکرین را از کف دست جمع‌آوری می‌کنند. اما محققان دانشگاه تگزاس معتقدند که الکترودهای ژل سفت و حجیم هستند و در طول فعالیت‌های روزمره کاربر از بین بروند. آنها از دو نوار طلایی S شکل استفاده کردند که روی کف دست قرار می‌گیرد و خالکوبی کف دست را به یک ساعت مچی متصل می‌کند. ساعت مچی به صورت بی‌سیم داده‌ها را به گوشی هوشمند ارسال می‌کند تا کاربر آنها را بخواند. نوارهای طلایی بسیار نازک هستند و تنها 750 نانومتر ضخامت دارند.

 در آزمایشگاه، تیم لو ابتدا تائید کرد که خالکوبی الکترونیک قرائت‌های مشابهی را به الکترودهای ژل می‌دهد. سپس دو ساعت یکسان را به مچ دو نفر وصل کردند. یک ساعت به الکترودهای ژل روی کف دست و دیگری به نوارهای طلایی بسیار نازک و خالکوبی الکترونیک متصل بود.

آنها به مدت 15 ساعت داده‌ها را در حالی که افراد حرکات روزمره مانند مطالعه، غذا خوردن، ورزش و خواب را انجام می‌دادند، جمع‌آوری کردند. الکترودهای ژل در طول 15 ساعت سه تا پنج بار سقوط کردند، اما خالکوبی الکترونیک از بین نرفت.

لو خالکوبی الکترونیک را راهی برای «دیجیتالی کردن» بدن انسان می‌داند و می‌گوید: انسان‌ها دیجیتالی‌تر می‌شوند، زیرا روبات‌ها مهارت‌ها و هوش انسان‌ها را به کار می‌گیرند. هدف ما این است که انسان‌ها را حتی به پر کردن این شکاف نزدیک‌تر کنیم.