به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، نگاه ترحم‌آمیز جامعه، مشکلات اقتصادی و انزوا فقط بخشی از مشکلات معلولان است اما درد این مشکلات جایی بیشتر می‌شود که فرد به واسطه جنسیت مشکلات بیشتری تحمل کند. زنان معلول در کشور به واسطه همین تبعیض‌های جنسیتی به نسبت مشکلات بیشتری در مقایسه با مردان معلول دارند.

بیشتر بخوانید

معده‌ها بیمه می‌شوند اما معلولان نه

یکی از مشکلات خانم‌های معلول ازدواجشان است

پاسخگویی مناسب به نیازها و مشکلات دختران و زنان معلول، مستلزم شناسایی اولیه این نیازها و مشکلات است و برای اینکه بیشتر در جریان مشکلات این قشر قرار بگیریم سراغ دو نفر از فعالان این حوزه رفتیم که خود از نزدیک این مشکلات را درک کرده‌اند. رامک حیدری؛ مدیرعامل انجمن حمایت از مبتلایان به دیستروفی است، او که خود دچار معلولیت است، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز مشکلات زنان معلول را اینطور شرح داد: خانم‌ها از یک سنی به بعد به تشکیل زندگی فکر می‌کنند و متاسفانه در جامعه ما فرهنگ اینطور نیست که خانم هم بتواند برای درخواست ازدواج پیش قدم شود و یکی از مشکلات خانم‌های معلول ازدواجشان است. از طرفی چون در ایران صرفا دو نفر تصمیم گیرنده نیستند و خانواده‌ها نقش مهمی دارند، مشکل از جایی شروع می‌شود که خانواده پسر مخالف ازدواج فرزندشان با دختری معلول هستند.

او ادامه داد: ازدواج برای مردان معلول شرایط بهتری دارد اما کمتر کسی سراغ دختری معلول می‌رود. موارد بسیاری هم بوده که دختری بعد از ازدواج معلول شده و همسرش او را ترک کرده است درصورتی که عکس این موضوع کمتر است و معمولا زن بعد از معلولیت همسرش همراه او می‌ماند. موضوع ازدواج اعتماد به نفس زنان معلول را تحت تاثیر قرار داده است.

خانواده فرزند معلول خود را پنهان می‌کند

حیدری عنوان کرد: مشکل دیگر دیدی است که جامعه به معلولیت زنان دارد و این باعث می‌شود که بسیاری از زنان دچار معلولیت در جامعه حاضر نباشند. کمبود اعتماد به نفس در بین زنان معلول بیش از مردان است و سعی می‌کنند که در جامعه حضور نداشته باشند. گاهی هم خانواده فرزند معلول خود را پنهان می‌کند و اجازه رفت و آمد به او نمی‌دهد زیرا تصور می‌کنند که اگر مردم این فرد را ببینند دیگر فرزندانشان در ازدواج دچار مشکل می‌شوند. انزوا در جامعه زنان معلول بیش از مردان معلول است.

او ادامه داد: مشکل بعدی بحث کمک گرفتن از مردم است. زنان معلول اگر در شرایطی باشند که برای حرکت مشکل داشته باشند، به ندرت از مردان کمک می‌گیرند و گاهی از ترس اینکه با خروج از خانه نیاز به کمک داشته باشند، خانه نشینی را انتخاب می‌کنند. درحالی که مرد معلول راحت‌تر درخواست کمک می‌کنند. بخشی از این موضوع هم فرهنگی است زیرا مردها کمتر برای کمک به زنی معلول پیش قدم شده‌اند.

حیدری تاکید کرد: از طرفی همین انزوا باعث شده که زنان معلول نتوانند به راحتی حقشان را طلب کنند؛ مثلا آن‌ها آموزش ندیده‌اند که اگر در بانکی محل عبور برای معلولان مناسب سازی نشده بود شما می‌توانی از مسئول مربوطه بخواهی که بیرون از بانک به کار تو رسیدگی کند. این‌ها باعث می‌شود که آن فرد معلول احساس کند که برای داشتن این نقص مقصر است.

او با اشاره به تبعیض‌های موجد در حوزه اشتغال گفت: در حوزه اشتغال تبعض جنسیتی بسیاری وجود دارد و در استخدام‌ها هم این دید وجود دارد که زن معلول توانایی کافی ندارد و نمی‌تواند مفید باشد. این موضوع در مورد مردان هم وجود دارد اما برای زنان شدت بیشتری دارد.

حیدری با بیان اینکه ترس از تعرض مشکل دیگری است که باعث شده زنان معلول بیشتر منزوی شوند، بیان کرد: این ترس در مورد همه زنان وجود دارد اما در زنان معلول بیشتر است زیرا می‌ترسد که ناتوانی حرکتی او باعث سو استفاده توسط دیگران شود. تعرض حتی می‌تواند حرف نامربوط، آزار کلامی و یا لمس باشد. این ترس به خانواده هم سرایت می‌کند و محدودیت‌هایی را برای زنان معلول اعمال می‌کنند. گاهی همین ترس باعث می‌شود که حتی اگر زنان معلول مورد تعرض قرار گیرند موضوع را پنهان کنند.

سفرها، مهمانی‌ها و خوشبختی‌هایشان را از ما پنهان می‌کردند

فرخنده محمودی مادر یک کودک معلول است، او در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز از تنهایی مادرانی گفت که فرزند معلول دارند و اطرافیان و حتی نزدیکان آن‌ها را طرد کرده‌اند. او در این باره توضیح داد: زمانی که یک زن ازدواج می‌کند، چشم‌اندازی از آمال و آرزوها دارد و دوست دارد نابغه‌ترین فرزند دنیا را داشته باشد اما زمانی که یک اتفاق مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد و فرزندش دچار معلولیت می‌شود، زندگی او تحت تاثیر قرار می‌گیرد. فرایند این اتفاق خوشایند نیست زیرا در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که معلولیت را مکافات و عقوبت گناه می‌داند و به واسطه همین دید اطرافیان ارتباطشان را باخانواده‌ای که فرزند معلول دارد کمتر می‌کند. آن‌ها تصور می‌کنند که افرادی مثل ما نسبت به خوشی‌هایشان تنگ‌نظری می‌کنیم. آن‌ها سفرها، مهمانی‌ها و خوشبختی‌هایشان را از ما پنهان می‌کردند و ما کم کم از جامعه‌ای طرد شدیم که حق ما بود.

محمودی بیان کرد: خالق ما خداست و ممکن است هر کدام از ما در مسیر زندگی خود دچار مشکلاتی شویم اما چرا نگاه‌های منفی نسبت به معلولیت وجود دارد؟ مردم ما را می‌بینند و بلند بلند خدا را شکر می‌کنند که سالم هستند، چرا ما بهانه شکرگزاری شما هستیم؟ مشکلات زنان در این حوزه بسیار زیاد و حتی همسرانشان ترکشان می‌کنند. اگر بعد از اینکه فرزند من در فرایند زایمان دچار کمبود اکسیژن شد، من را آگاه می‌کردند که نباید واکسن ثلاث برای فرزندم بزنم این اتفاق نمی‌افتاد.

بی‌مهری‌های بسیاری از جامعه و حتی نزدیکانم دیدم

او اضافه کرد: بی‌مهری‌های بسیاری از جامعه و حتی نزدیکانم دیدم و تمام این‌ها از من زنی قوی ساخت. اطرافیان به من می‌گفتند که کودکت را رها کن، تو جوانی و می‌توانی زندگی کنی و این بچه دست و پای تو را می‌بندد، من در درون خودم با این چالش‌ها درگیر بودم اما به جایی رسیدم که با خودم گفتم این کودک نباید آنطوری که دیگران می‌گویند باشد. تضادی در من ایجاد شد و تلاش کردم که با کودک ارتباط بگیرم، مطالعه کنم و یاد بگیرم و دیدم که این کودک توانایی‌ها و استعدادهایی دارد.

محمودی بیان کرد: زنان بسیاری مثل من گمنام در خلوت خود می‌سوزند و دیگران آن‌ها را تنها می‌گذارند. توصیه من به این مادران این است که شما هیچ گاه تنها نیستید و خدا همراه کسانی است که تلاش‌گر هستند.

او افزود: من حساب‌رس یک شرکت معتبر بودم و مجبور شدم که به خاطر تولد این کودک و مراقبت‌هایی که نیاز داشت کارم را رها کنم. زمانی که تنهایی، حامی نداری و حتی دولت حمایتت نمی‌کند و خانواده هم حمایتی از تو ندارند مجبور می‌شوی که بین کودک و کارت انتخاب کنی.

به گزارش ایسکانیوز، زنان معلول بیش از مردان از نگاه‌های آزاردهنده، گلایه دارند و از تنهایی شکایت می‌کنند که به واسطه طرد شدن از جامعه و حتی از سوی نزدیکان، تجربه کرده‌اند. هر کدام از این افراد توانمندی‌هایی دارند که می‌تواند به رشد کشور کمک کند اما نگاه‌های تبعیض آمیز و بی‌توجهی به مشکلات این قشر باعث می‌شود که آن‌ها روز به روز منزوی‌تر شوند. بنابر آمارهای منتشره،‌ می‌توان گفت هم‌اکنون ۱۰ درصد افراد جامعه را معلولان تشکیل می‌دهند که آمار قابل ملاحظه‌ای است، افزون بر فراوانی تعداد مسایل ژنتیکی و حادثه‌ای در کشور ما، بسیارند افرادی که در طول سال‌ها جنگ تحمیلی، سلامت جسمانی خود را از دست داده‌اند و به شمار آسیب‌دیدگان این چنینی افزوده شده‌اند و بخش مهمی از این تعداد هم زنان است و اگر مسئولان امر این جمعیت را نادیده بگیرند به کشور جفا کرده‌اند.

انتهای پیام /