به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، آبان هم به نیمه رسید و کم کم پاییز بار سفر می‌بندد و از تهران می‌رود اما شمار روزهایی که با باران پاییزی آغاز شدند، انگشت‌شمار شده است. برمبای هشدارهای هواشناسی انگار پایتخت حال ناخوشی خواهد داشت و فصل سرد و خشکی را پشت‌سر می‌گذارد. براساس اطلاعیه سازمان آب و فاضلاب میزان بارش‌های استان تهران در مقایسه با متوسط بلندمدت با کاهش ۲۶ درصدی مواجه بوده است.
بیشتر بخوانید
کاهش آب پشت سدهای تهران
حال ناخوش تالاب‌ها
برخی کارشناسان از حال ناخوش تالاب‌ها خبر می‌دهند. علی ارواحی متخصص مدیریت تالاب‌های کشور در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، درباره آخرین وضعیت تالاب‌ها و میزان ذخایر آب در استان تهران گفت: تالاب‌های بندعلی خان و صالحیه از جمله مهم‌ترین تالاب‌های نزدیک استان تهران هستند که به دلیل کاهش بارش‌ها و خشکسالی پیاپی در طول دو سال گذشته وضعیت نامناسبی دارند.
او بامعتقد است که موضوع کم آبی حرف تازه‌ای برای کشور ما نیست. مهم‌ترین اتفاقی که با خشک شدن این تالاب‌ها خواهد افتاد، بحث ریزگردهاست که استان تهران را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
این متخصص درباره اینکه پایتخت تا چند روز آب دارد، گفت: هشدارهایی درباره کم آبی تهران اخیرا داده شده است و گفته می‌شود که تهران تنها ۱۰۰ روز آب دارد، این هشدار باید برای تمامی کشور به ویژه کلانشهرها داده شود زیرا درباره سایر شهرها موضوع کم آبی، نیز جدی است.
اگر فصول خشک تداوم پیدا کند شرایط سخت‌تر می‌شود
ارواحی افزود: باتوجه به اینکه وارد سال آبی جدید شدیم انتظار می رود که بارش‌ها بتواند میزان ذخایر آبی کشور را تقویت کند اما اگر الگو بارشی همچون سال‌های گذشته باشد قطعا در آینده با مشکلات جدی مواجه خواهیم شد و اگر فصول خشک تداوم پیدا کند می‌تواند شرایط را سخت‌تر کند.
او در پایان گفت: در واقع تالابی در کشور نداریم که حال خوشی داشته باشد، تالاب‌های کشور هر کدام به دلایلی با مشکلاتی جدی رو به رو هستند، بنابراین باتوجه به اهمیت ویژه‌ای که دارند نیاز است تا دولت به وضعیت تالاب‌ها اهتمام ویژه‌ای داشته باشد.
تهران کمترین تناسب اکولوژیک با توانمدی‌های بوم‌شناختی را دارد
محمد درویش فعال محیط زیست هم در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز درخصوص دلایل بحران کم‌آبی در تهران گفت: تهران یکی از مناطق ایران است که کمترین تناسب اکولوژیک با توانمدی‌های بوم‌شناختی دارد. نسبت استقرار صنایع و جمعیت هم رعایت نشده و به همین دلایل مسئولان برای تامین آب جمعیت تهران که در حال افزایش هم هست، مجبور شدند که از سرشاخه‌های سفیدرود آب به تهران بیاورند.
دست‌درازی به سدهای همجوار
او افزود: حالا مسئولان علاوه بر سدهای ماملو، جاجرود، لتیان و کرج سراغ سد دامغان هم رفته‌اند. حتی اعلام شده که می‌خواهند علاوه بر برداشت از سرشاخه‌های رودخانه‌های منتهی به دریای مازندران (سد لار) از سد هراز هم بخشی از حق‌آبه را تامین کنند. برای هیچ شهری در ایران چنین اتفاقی در این ابعاد نیفتاده است.
درویش با اشاره به عواقب کم‌آبی تهران گفت: در پایتخت یکی از بالاترین نرخ‌های فرونشست را داریم؛ درواقع آبی هم که وارد تهران شده نتوانسته جوابگوی تعادل‌بخشی سفره‌های زیرزمینی باشد. تهران به واسطه کم‌آبی فرونشست‌های بسیاری را به ویژه در دشت ورامین تجربه کرده است.
او ادامه داد: با وجود شرایطی که تهران دارد، همچنان شاهد افزایش ساخت و ساز و بلندمرتبه‌سازی هستیم. مسئولان توجه نمی‌کنند که برای استقرار چنین جمعیتی فقط آب کافی نیست بلکه مردم باید فضای زیستی خوبی داشته باشند. تهران در حال حاضر با بحران آلودگی هوا و جزیره گرمایی مواجه است و بالاترین نرخ نزاع و درگیری دارد. همه این‌ها نشان می‌دهد که تهران شهری ورشکسته است. فضاهای همدلی در تهران به نسبت جمعیت کم است و شکاف طبقاتی که در این شهر بیشتر به چشم می‌آید، میزان نارضایتی مردم را هم افزایش داده است.
درویش بیان کرد: هرگاه به سدسازی‌ها اعتراض کردیم، گفتند که اگر سدها نبودند آب آشامیدنی مردم تهران چطور تامین می‌شد؟! تهران مصداق سدسازی اشتباه در ایران است و بهتر بود به جای داشتن شهری با ۱۰ میلیون جمعیت و تردد روزانه ۲۵ میلیون نفر، ۱۰ شهر یک میلیونی داشته باشیم. سالانه پنج هزار نفر در اثر آلودگی هوا کشته می‌شوند و این‌ها ناشی از چیدمان غلط توسعه در تهران است. در واقع ما به ملاحظات راهبردی که تهران به عنوان سکونت‌گاه نیاز دارد، توجه نکرده‌ایم.
راهکار مقابله با کم‌آبی چیست؟
او اضافه کرد: راهکار مقابله با کم‌آبی در تهران این است که عدالت را در چیدمان توسعه تهران رعایت کنیم. فاجعه کم‌آبی تهران یک ساله ایجاد نشده که بتوان به سرعت مشکل را حل کرد. یکی از راهکارها این است که در راستای برنامه‌ای بلند مدت پایتخت سیاسی را از تهران بیرون ببریم. از طرفی می‌توان تسهیلاتی را در شهرهای دیگر ایجاد کرد که جمعیت تنها در تهران متمرکز نشوند. اگر بهترین دانشگاه‌ها، بیمارستان‌ها و مناطق فرهنگی فقط در تهران نباشند، جمعیت هم در تهران متمرکز نمی‌شود.
درویش عنوان کرد: می‌توان در بخش جنوبی کشور سکونت‌گاه‌هایی جذاب‌تر از دبی ایجاد کرد که چشم‌اندازهای طبیعی خارق‌العاده‌ای داشته باشد و برای تامین آب شرب هم می‌توان از آب شیرین‌کن استفاده کرد. با ساخت چنین سکونت‌گاه‌هایی می‌توان مردم را جذب کرد.
۳۰ درصد از آب مصرفی در لوله‌های فرسوده هدر می‌رود
فعال محیط زیست عنوان کرد: سازمان آب اعلام کرده که ۳۰ درصد آبی که وارد چرخه مصرف می‌شود، تبدیل به پول نمی‌شود و بخشی از این آب از طریق فرسودگی لوله‌ها از بین می‌رود. از طرفی مشترکان قلدری هم هستند که پول آب‌بها نمی‌دهند و هیچ گاه هم اعلام نمی‌شود که این افراد چه کسانی هستند؟ وقتی چنین رانت‌هایی وجود دارد، مردم هم تمایلی به صرفه‌‍جویی نشان نمی‌دهند.
به گزارش ایسکانیوز، اگر الگوی مصرف در تهران تغییر نکند، مسئولان هم هوشیار نباشند و برنامه‌های بلندمدت برای تامین آب کلان‌شهر تهران نداشته باشند، روزگار خوش تهران به نقطه پایان می‌رسد و باید با تبعات کم‌آبی دست و پنجه نرم کنیم هرچند که برمبنای آمارها امروز هم در شرایط خوبی قرار ندارد.
انتهای پیام /
نظر شما