به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز به نقل از Phys؛ «کالین تیدول»، دانشجوی دکتری روانشناسی بالینی در دانشگاه آریزونا، میگوید: یک فرض بین فرهنگی قوی وجود دارد که زنان بسیار بیشتر از مردان صحبت میکنند. ما میخواستیم ببینیم آیا این فرض صادق است یا خیر. به همین دلیل سعی کردیم که به صورت تجربی آزمایش کنیم.
محققان دریافتند که زنان بین 25 تا 65 سال - مراحل زندگی اوایل و اواسط بزرگسالی - به طور متوسط روزانه سه هزار کلمه بیشتر از همتایان مرد خود صحبت میکنند. تفاوتهای جنسیتی قابل توجهی در سایر گروههای سنی مطالعه مشاهده نشد: نوجوانی (سن 10 تا 17 سالگی)، بزرگسالی در حال ظهور (سنین 18 تا 24 سال) و بزرگسالی بالاتر (65 به بالا).
محققان همچنین دریافتند که افراد به طور کلی ممکن است کمتر پرحرف شوند، یافته ای که آنها مشکوک هستند با افزایش اتکا به ارتباطات دیجیتال مرتبط است.
بازبینی یک سوال ماندگار
یک روانشناس به نام «ماتیاس مهل» در سال 2007 با تجزیه و تحلیل دادههای جمعآوریشده از 500 شرکتکننده مرد و زن که از دستگاه ضبط قابل حملی به نام EAR استفاده میکردند، این فرض رایج را آزمایش کرد که زنان بسیار پرحرفتر از مردان هستند.
ماتیاس با استفاده از آن فایلهای صوتی تخمینهایی را برای تعداد کلماتی که توسط یک فرد در روز گفته میشود، ایجاد کرد. هنگامی که تجزیه و تحلیل او هیچ تفاوت جنسیتی قابل توجهی را نشان نداد، اما این مطالعه به دلیل محدودیتهایش انتقادهایی را نیز به دنبال داشت: شرکتکنندگان تقریباً کاملاً در سن دانشگاه بودند و بیشتر آنها در همان شهر زندگی میکردند.
هجده سال بعد، مهل و همکارانش به دنبال تکرار یافتههای اصلی با نمونه بزرگتر و متنوعتر بودند. آنها ۶۳۰ هزار ضبط EAR را از 22 مطالعه جداگانه که در چهار کشور انجام شده بود، با شرکت کنندگان در محدوده سنی 10 تا 94 تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه شامل ۲ هزار و ۱۹۷ نفر بود که چهار برابر بیشتر از مطالعه اولیه بود.
تفاوت جنسیتی قابل توجهی تنها برای یک گروه سنی پدیدار شد: 25 تا 64 سال، محدوده سنی که در مطالعه اولیه دانشجویان کالج وجود نداشت. در حالی که زنان در گروه سنی اوایل تا میانسالی به طور متوسط ۲۱ هزار و ۸۴۷ کلمه در روز صحبت میکردند، مردان ۱۸ هزار و ۵۷۰ کلمه.
محققان به طور قطع نمیدانند که چرا زنان در طول تقریباً 40 سال بین 25 تا 64، جنسیت پرحرفتر هستند، اما آنها میگویند که یک احتمال این است که آنها در سنین کودکپروری باشند، و زنانی که اغلب تصور میکنند نقش مراقب اولیه، ممکن است بیشتر از مردان با فرزندان خود در آن زمان صحبت کند.
محققان میگویند: تفاوتهای مرتبط با جنسیت در تربیت کودک و مراقبت از خانواده یکی از احتمالاتی است که میتواند دلیل این تفاوت باشد. اگر عوامل بیولوژیکی مانند هورمونها عامل اصلی باشند، باید تفاوت جنسیتی قابل توجهی نیز در میان بزرگسالان در حال ظهور وجود داشته باشد. اگر تغییرات نسلی اجتماعی نیروی محرکه باشد، باید به تدریج تفاوت جنسیتی در میان شرکت کنندگان مسن تر وجود داشته باشد. هر چند هیچکدام اینطور نبودند.
انتهای پیام/
نظر شما