به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، ورود پلیس به دانشگاه شریف در شب گذشته حاشیه‌ساز شده است. برخی رسانه‌ها مدعی شدند که نیروهای امنیتی وارد دانشگاه شده و دانشجویان معترض را مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند. از سوی دیگر، برخی حاضران دانشگاه این ادعا را تکذیب کرده و اذعان کردند هیچ پلیسی به دانشگاه شریف وارد نشده است. 

ایسکانیوز به بهانه این حوادث و حواشی آن به سراغ قانون رفته است تا طرح «ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه ها و مراکز آموزش» بازخوانی کند. این طرح تیرماه ۱۳۷۹ به مجلس ارائه و یک ماه بعد در ۳۰ مردادماه تصویب شد.

بر اساس این قانون ورود نیروهای مسلح اعم از نظامی، انتظامی و اطلاعاتی برای انجام ماموریت‌های امنیتی، حمل و نگهداری سـلاح و دستگیری افراد در محیط دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور ممنوع خواهد شد. البته این قانون، یک تبصره هم دارد که بنا بر آن، ورود نیروهای مسلح به دانشگاه در شرایط اضطراری فقط با درخواست رئیس دانشگاه یا مرکز آموزش عالی و با موافقت وزیر علوم، تحقیقات و فــنآوری و وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در چارچوب ضوابط قانونی مقـدور است و در صورت غیاب هر یک از افراد مذکور این مسئولیت بر عهده قائم مقـام قانونی وی خواهد بود.

پیشینه طرح ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه

البته این طرح در زمان تصویب موافقان و مخالفانی داشت. برای مثال موسی قربانی نماینده مجلس وقت «طرح ممنوعیت ورود نیروهای مسلح» را مغایر بند ۹ اصل ۳ قانون اساسی دانست؛ چرا که تصویب این طرح به معنای اعطای مصنوعیت به گروهی از افراد جامعه است و تبعیضی ناروا بین اقشار جامعه به حساب می‌آید. 

به گفته قربانی، اگر برخلاف بند ۴ از اصل ۱۵۶ قانون اساسی، حق دستگیری از قوه‌ قضاییه گرفته شود، حق کشف جرم هم از این قوه سلب خواهد شد. آیا انتظار می‌رود دادگاه‌، برای دستگیری متخلفی، از رئیس دانشگاه یا وزیر اجازه گرفته شود؟

محمدعلی شیخ نماینده مجلس مخالف طرح بود که تاکید کرد اگر ورود نیروهای نظامی و انتظامی به دانشگاه ممنوع شود و گروهی با لباس مبدل و اسلحه به داخل دانشگاه بیایند، ما می‌خواهیم چه کنیم؟ بهتر است اصطلاح «ممنوعیت» برداشته و عنوان این طرح تعدیل شود. 

پیشینه طرح ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه به درگیری‌های دانشجویان و پلیس در تیرماه ۷۸ برمی‌گردد. این طرح در مجلس پنجم مطرح شد؛ اما تصویب نشد. طرح با اصرار نمایندگان مجدد به مجلس ششم هم تقدیم شد. نمایندگان هدف خود از ارائه دوباره این طرح را پیشگیری از ایجاد تنش در فضای آموزشی و حفظ حرمت دانشگاه بود.

مصطفی معین وزیر علوم وقت از موافقان تصویب طرح «ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه» بود که تصریح کرد حمله به مراکز علمی از آن وقایعی است که در ذهن جامعه می‌ماند و با گذر زمان فراموش نمی‌شود. تجربه‌های تلخی ۱۶ آذرماه سال ۱۳۳۹ و بهمن‌ماه سال ۱۳۴۰ موید این موضوع است.

طرح ممنوعیت ورود نیروهای مسلح به دانشگاه‌ها در نهایت با وجود مخالفت‌ها، با اکثریت آرای نمایندگان مجلس ششم به تصویب رسید. 

انتهای پیام/