به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ در بخش‌های قبلی به معرفی چند قطب فناوری جهان به غیر از سیلیکون‌ولی، شامل برلین و لیسبون پرداختیم. چهارمین قطب فناوری جهان بنگلور هند است.
هند از نظر پیشرفت فناوری و دیجیتالی شدن به سرعت در حال رشد است. جمعیت هند بیشتر به کاربری فناوری وابسته است. از دولت گرفته تا بخش خصوصی، ورودی‌های زیادی برای گسترش اینترنت با سرعت بالا و همچنین ارائه سخت‌افزار و خدمات در سراسر کشور وجود دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد که کاربران تلفن همراه هندی به طور متوسط هر ماه بیش از ۸ گیگابایت داده مصرف می‌کنند. این میزان بیش از میانگین مصرف اینترنت همراه در کشورهای پیشرفته است. هند همچنین دارای بزرگ‌ترین سیستم شناسایی بیومتریک در جهان است که هویت 1/2 میلیارد نفر را تائید می‌کند. این مقوله‌ها نشان می‌دهد که هند چگونه برای دیجیتال شدن و توانمندسازی صنعت فناوری در دنیا دورخیز کرده است.
در میان این توسعه فناوری، شهر بنگلور به یکی از قطب‌های فناوری هند تبدیل شده است. این شهر سهم قابل توجهی در صنعت فناوری اطلاعات و به طور کلی توسعه این کشور دارد. صنعت فناوری اطلاعات در هند از دو بخش خدمات فناوری اطلاعات و برون‌سپاری فرآیندهای تجاری تشکیل شده است. در سال 2019 سهم این بخش در تولید ناخالص داخلی هند به ۷/۷ درصد کل و 180 میلیارد دلار رسید و پیش‌بینی می‌شود که تا سال 2025 به 350 میلیارد دلار برسد.
این بخش بیش از 4/36 میلیون کارمند کشور را به استخدام درآورده است و یک تولید کننده عمده ارز خارجی به شمار می‌آید. بنگلور در بیش از 38 درصد از کل صادرات فناوری اطلاعات مشارکت داشته است.
ظهور چشمگیر هند به عنوان نیروگاه فناوری با روح تسلیم‌ناپذیر مردم این کشور تنیده شده و باعث ایجاد نسل جدیدی از کارآفرینان و نوآوران شده که در استارتاپ‌ها و شرکت‌های پویا در حوزه‌های فناوری اطلاعات، زیست‌فناوری و مهندسی فضا شعار موفقیت سر می‌دهند. علاوه براین، آموزش به زبان انگلیسی در مدارس و دانشگاه‌های هند، باعث ایجاد موسسات عالی بسیار موفقی در این کشور شده است.
این در حالی است که هند در سال ۱۹۴۷ یعنی زمانی که به استقلال دست یافت، با فقر و بیماری گسترده دست و پنجه نرم می‌کرد. اما این کشور از استثمارگرهای بریتانیایی درس‌های خوبی گرفتند. انگلیسی‌ها مدیران خوبی بودند، به همین دلیل هندی‌ها در بروکراسی و خدمات مدنی خود از قوانین و مقررات بریتانیایی الگوبرداری کردند. به غیر از این، فراگیر شدن زبان انگلیسی یکی از تبعات مثبت این استثمار بود.
از تاسیس موسسات علمی تا تاسیس شرکت
مهم‌ترین عامل پا گرفتن صنعت فناوری اطلاعات در هند قطعا تبدیل شدن زبان انگلیسی به یکی از زبان‌های رسمی این کشور است. از سوی دیگر، این کشور با تاسیس کالج‌های مهندسی و پزشکی از دهه‌های ۱۹۶۰ و ۷۰ شاهد رونق آموزشی بود. بعد از آن، شتاب‌دهنده‌های بنگلور باعث ظهور شرکت‌های مهمی در زمینه هوا-فضا، مخابرات، فضا و دفاع در این شهر شدند. علاوه براین، موسساتی مانند موسسه علوم هند، موسسه مدیریت هند و بهارات هوی الکترونیکز دفاتر مرکزی خود را در بنگلور قرار دادند.
حضور غول‌های فناوری و سرمایه‌گذاران خارجی
داستان موفقیت شرکت‌های IT Infosys و ویپرو در بنگلور، نگاه جهان را به هند تغییر داد. کارآفرینان جوانی مانند نارایانا مورتی و عظیم پرمجی اراده و عزم فوق‌العاه‌ای را برای توسعه این غول‌ها از خود نشان دادند. اینفوسیس و ویپرو هم‌اکنون غول‌های فناوری اطلاعات هند به شمار می‌آیند که بهترین مهندسان و فارغ‌التحصیلان بااستعداد مدیریتی را در خود جا داده است. همین امر نیز باعث شده نظر غول‌های فناوری اطلاعات آمریکا مانند اوراکل، اینتل، آی‌بی‌ام و اکسنتر نیز به این شهر معطوف شود و فعالیت خود را در این شهر آغاز کنند.
عوامل دیگری چون کریدورهای فناوری اطلاعات شهر، شهر الکترونیک و پارک ملی فناوری در وایتفیلد، اعتماد سرمایه‌گذاران را به خوبی جلب کرده است. به غیر از این، زیرساخت‌های قوی مترو و فرودگاه بین‌المللی جدید بنگلور مهندسان داخلی و خارجی را به بهشتی زیبا تبدیل کرده‌اند. در ضمن بیش از ۶۷ هزار شرکت خدمات فناوری اطلاعات در بنگلور وجود دارد که بیش از ۱۲ هزار شرکت در آن به صورت تمام وقت مشغول به کار هستند.
شرکت‌های آمریکایی مانند اپل، اینتل، سیسکو، ادوبی و گوگل در بنگلور دفتر دارند و این امر نشان می‌دهد که این شهر می‌تواند مکانی عالی برای گسترش شرکت‌های فناوری در بازار آسیا باشد. بنگلور همچنین مهد 35 درصد از 2/5 میلیون متخصص فناوری اطلاعات هند است. اگرچه هند شهرهای بزرگ و ثروتمند زیادی مانند بمبئی و دهلی نو دارد، بنگلور توانسته است از آنها پیشی بگیرد و 14 اکوسیستم برتر تولید پیشرفته و روباتیک جهانی را رشد دهد.
اول توسعه شهری
متروی ناما یا متروی بنگلور یک شبکه ریلی حمل‌و نقل سریع است که به شهر خدمات‌رسانی و تردد افراد را به شدت آسان می‌کند. متروی جدید مرکز شهر را به کریدورهای فناوری اطلاعات و شهرک‌های صنعتی در حومه شهر متصل می‌کند. گفتنی است که میانگین تعداد مسافران روزانه حدود 450 هزار مسافر است. ثابت شده که شبکه مترو کارآمدترین روش حمل و نقل است. این سیستم با ظرفیت بالا، سازگار با محیط زیست و بدون آلودگی هوا و صدا است. علاوه براین، فضای کمی اشغال می‌کند و زمان سفر را به حداقل رسانده و به همین دلیل برای ساکنان حومه شهر بهترین گزینه برای تردد به شمار می‌آید. در واقع این مترو هاب‌های فناوری اطلاعات بنگلور مثل پارک علم و فناوری و شهر الکترونیک را به بقیه شهر متصل می‌کند.
اتصال هوایی
فرودگاه بین‌المللی کمپگودا به شهر کمک کرده است تا به بسیاری از مقاصد داخلی و خارجی متصل شوند. این فرودگاه سفرهای هوایی سریع، قابل اعتماد و کاملا اقتصادی را برای ساکنانش به ارمغان آورده است. رشد ستاره‌های فرودگاه در افزایش فوق‌العاده ترافیک مسافران از زمان شروع فعالیتش یعنی از سال 2008 کاملا مشهود است. فرودگاه بنگلور پروازهای طولانی‌مدت مثل پرواز به سیاتل، پاریس، دبی و سنگاپور را نیز انجام می‌دهد و این امر بنگلور را به شهری برای همکاری و نوآوری تبدیل کرده است.
دوم توسعه کریدورهای فناوری
دولت هند از اواخر ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ سیاست‌های جالبی را در زمینه سازگاری با فناوری اطلاعات برداشته و این سیاست‌ها در راه‌اندازی پارک علم و فناوری بین‌المللی وایتفیلد و الکترونیکز سیتی موثر بوده است. پارک علم و فناوری نیز یکی از طرح‌های سرمایه‌گذاری مشترک بین هند و سنگاپور است که شرکت‌های بزرگی مانند TCS و اوراکل را در خود جا داده است.
در چهار پنج سال اخیر، آموزش از راه دور افزایش چشمگیری در هند داشته و پلت‌فرم‌های بسیاری مانند آن‌آکادمی، بیجوس و ودانتو، مهارت‌های پیشرفته‌ای مانند رایانش ابری و هوش مصنوعی را به مهندسان هندی می‌آموزند. این بدان معناست که مهندس هندی باید مبتکر، باهوش و ماهر باشد و هجوم فارغ‌التحصیلان رشته مهندسی، فناوری و مدیریت به بنگلور باز هم نیازهای این شهر را کاهش نداده است.
شهر الکترونیک بنگلور یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های صنعتی فناوری اطلاعات الکترونیک هند است که به وسعت ۸۰۰ هکتار در بنگلور جنوبی واقع شده است. بیش از 200 شرکت فناوری اطلاعات در این منطقه ویژه اقتصادی فعالیت می‌کنند و بیش از ۱۹ پارک فناوری اطلاعات به مشتریانی از سرتاسر جهان خدمات ارائه می‌دهند.
سیلکون ولی هند چطور شکل گرفت؟
دولت هند در سال 1984 سیاست‌های جدید خود مبنی بر آزاد شدن واردات و صادرات نرم‌افزار و سخت‌افزار این کشور را اعلام کرد. این سیاست پایه و اساس راه‌اندازی شرکت‌هایی مانند ویپرو و اینفوسیس و در نهایت راهی شدن برنامه‌نویسان هندی به بنگلور برای استخدام در آنها شد.
ارتباط خوب هندی‌ها با شرکت‌های آمریکایی باعث شکل‌گیری داد و ستد فناوری بین این دو کشور شد. شرکت‌های آمریکایی سیستم‌های پیشرفته را راهی هند می‌کردند که شرکت‌های نرم‌افزاری آنجا به شدت نیازمندشان بودند و در مقابل، امکانات نرم‌افزاری و مراکز نوآوری را در خاک هند ایجاد و شروع به سرمایه‌گذاری روی دریایی از استعدادهای نرم‌افزاری دنیا کردند. این جریان بذر روابط فراساحلی بین دنیای غرب و شرق را شکل داد. شرکت بزرگ تگزاس اینسترومنت در سال ۱۹۸۵ اولین شرکت چندملیتی بود که یک مرکز توسعه در بنگلور راه‌اندازی و راه را برای شرکت‌های دیگر هموار کرد.
تبدیل یک دفتر پشتیبان به یک مرکز تحقیق و توسعه
بنگلور در یک دهه توانست ۳۵ درصد از سرمایه‌گذاری‌های تضمینی هند را به خود اختصاص دهد و پیش‌بینی می‌شود که ارزش بخش تحقیق و توسعه در این کشور را به ۴۰ میلیارد دلار برساند. عامل اصلی این پیشرفت را می‌توان به تمرکز شدید استعدادهای ماهر نسبت داد که می‌توانند نرم‌افزار سفارشی برای هر کسب‌وکاری را با هزینه کمتر بسازند. از سوی دیگر، شرکت‌های غربی علاقه زیادی دارند که افزایش فشار بازار را با برون‌سپاری کارهای نرم‌افزاری به توسعه‌دهندگان ماهر با دستمزد کم متعادل می‌کنند.
در این بین، هند در حال گذار بود تا با تغییرات عمیق، ساختار کارآفرینی کشور را متحول کند. این امر فضایی را ایجاد کرد که فارغ‌التحصیلانی که رویای کار کردن در گوگل را در سر می‌پروراندند، این بار آرزوی تاسیس تک‌شاخ را داشتند. تک‌شاخ یا یونیکورن به شرکت تازه تاسیسی گفته می‌شود که ارزش بازارش از یک میلیارد دلار عبور می‌کند. دلیل انتخاب این حیوان اسطوره‌ای برای نشان دادن خاص بودن چنین کسب‌وکارهایی است.
از ۱۲ میلیون نفری که بنگلور را خانه خود می‌نامند، یک میلیون نفر برنامه‌نویس هستند. از سوی دیگر، تعداد کالج‌های فناوری اطلاعات مدت‌هاست که از ۱۰۰ کالج فراتر رفته است و همه جا را تب کارآفرینی و راه‌اندازی استارتاپ فرا گرفته است. امروزه این افراد پشت فرمان موفق‌ترین استارتاپ‌های هندی نشسته‌اند. به عنوان مثال استارتاپ Ola توانست از رقیب جهانی خود اوبر در هند پیشی بگیرد. در همین زمان فلیپ‌کارت، رقیب آمازون، به ارزش خالص بازار 15/5 میلیارد دلار رسید و موفق شد در کمتر از ۱۰ سال کسب‌وکاری با بیش از ۳۰ هزار نفر کارمند راه بیندازد. منشاء هر دوی این شرکت‌ها بنگلور است.
فضای چندفرهنگی
تنها 49 درصد از جمعیت بنگلور بومی این شهر هستند و چندفرهنگی ناشی از آن تاثیر شگفت‌انگیزی بر فضای داخلی اجتماعی آن داشته است. کل محله‌ها مملو از مغازه‌های مجلل به‌سبک بوتیک و زندگی فوق‌العاده چندفرهنگی است. این شهر در سال 2015 به عنوان دومین اکوسیستم فناوری اطلاعات با رشد سریع در جهان معرفی شد و مجمع جهانی اقتصاد بنگلور را به عنوان پویاترین شهر جهان در سال‌های 2017 و 2019 معرفی کرد.
عوامل توسعه فناوری
بنگلور با پنج عامل کلیدی توانسته است عنوان پایتخت فناوری اطلاعات هند را از آن خود کند:
- شرکت‌های نوآور فناوری اطلاعات
- اکوسیستم استارتاپی
- -وجود نیروی ماهر
- مراکز تحقیق و توسعه و طراحی
- زیرساخت‌ها و سیاست‌های دولت محلی برای تشویق رشد صنعت
وضعیت استارتاپ‌ها
اکوسیستم در بنگلور فضای ایده‌آلی را برای استارتاپ‌ها فراهم می‌کند تا محصولات و خدمات خود را تولید، توسعه، آزمایش و تجاری‌سازی کنند. براساس گزارش 2019، از سال 2014 نزدیک به ۸ هزار استارتاپ در این شهر تاسیس شده است.
بیش از نیمی از بنیانگذاران استارتاپ (52 درصد) دارای میانگین سنی 32 سال هستند.
در مقایسه با دهلی (9) و بمبئی (5) بنگلور با 14 استارتاپ بیشترین تعداد استارتاپ تک‌شاخ را دارد.
بنگلور خانه 40 درصد از استارتاپ‌های فناوری است که از سال 2016 تاسیس شده‌اند. دهلی (20 درصد) و بمبئی (16 درصد) به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم قرار دارند.
به غیر از اینها، دولت سیاست‌هایی برای حمایت از استارتاپ‌ها دارد تا از این طریق اکوسیستم حیاتی ایجاد کند که عبارتند از:
- مشوق بازپرداخت پتنت
- بودجه اختصاصی برای زنان کارآفرین
- سلول راه‌اندازی اختصاصی
حدود 47 مرکز نوآوری و حدود پنج شتاب‌دهنده کسب‌وکار فناوری.
از میدان به در کردن رقبا
میانگین حقوق یک مهندس مستقر در بنگلور حدود 8 هزار و 600 دلار در سال است و این میزان حدود 13 برابر کمتر از میانگین حقوق یک کارمند در سیلیکون ولی و یک هشتم میانگین جهانی است. ولی همین امر باعث شده که شرکت‌های داخلی فناوری اطلاعات مانند اینفوسیس و ویپرو با شکست دادن منحنی هزینه در رقابت پیشروی کنند. این به معنای افزایش درآمد برای شرکت‌هایی است که در خارج از بنگلور و سایر شهرهای هند فعالیت دارند.
پیشرفت سریع بنگلور به معنای استاندارد زندگی بهتر برای ساکنان آن است، اما از سوی دیگر پوشش سبز خود را برای توسعه از دست می‌دهد. به این شکل که سطح آب زیرزمینی در بسیاری از مناطق شهر پایین رفته است. دولت هند در این راستا راهکار شهر هوشمند را ارائه داده است تا بتواند با ایجاد امکان توسعه پایدار، کیفیت زندگی مردم را بهبود بخشد. در این شهر هوشمند، تامین برق مطمئن، تامین آب کافی و بهداشت مناسب برای شهروندان در نظر گرفته شده است و سعی می‌شود که با تامین دسترسی شهروندان به اینترنت پهن‌باند و فناوری‌های سبز، رویای ایجاد یک اکوسیستم پایدار محقق شود.
نظر شما