سید نصرالله ابراهیمی عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز در خصوص چالش همکاری بین‌المللی گفت: یکی از چالش‌های همکاری بین‌المللی، زیرساخت‌های تعاملات در این زمینه بین دانشگاه‌های ایران و جهان است؛ اما به دلیل تحریم‌ها این تعاملات اتفاق نمی‌افتد. زمانی که ۲ کشور تصمیم به همکاری می‌گیرند، باید تفاهم‌نامه یا قراردادهایی منعقد کنند؛ اما اگر یکی از آن کشورها تحریم باشد، نمی‌توانند قرارداد بسته و همکاری داشته باشند.
بیشتر بخوانید:
هیچ محدودیتی برای بین‌المللی‌سازی علم نداریم / رفع موانع تبادلات علمی با تایید برنامه هفتم توسعه
وی افزود: حتی اگر کشورهایی حاضر به همکاری با کشوری تحریم شده باشند، اگر این همکاری منجر به مباحث مالی مانند نقل و انتقالات پولی یا پرداخت حق الزحمه شود، باید در فضای بانکی اتفاق بیافتد؛ اما تحریم‌های بانکی اجازه این نقل و انتقالات را نمی‌دهد. به همین دلیل همکاری که قرار بود اتفاق بیافتد، لغو می‌شود.
ابراهیمی گفت: تعاملات دو طرفه بار مالی ایجاد می‌کنند. بار مالی نیاز به پرداخت و دریافت دارد؛ پرداخت و دریافت نیز نیازمند سیستم بانکی است که این سیستم بانکی در کشور ما به دلیل تحریم‌ها یا فعال نیست یا با محدودیت‌هایی همراه است. همین باعث می‌شود تعاملات بین‌المللی مختل شده و ازبین برود.
وی اظهار کرد: چالش دیگری که وجود دارد، فناوری‌ها هستند. به دلیل شرایط تحریم، دسترسی به برخی از فناوری‌های تکنولوژی یا دانایی محور، برای ایران، دانشگاه‌های ایران یا دانشمندان ایرانی ممنوع و محدود شده است. بنابراین اگر دانشگاه یک کشور تحریم شده بخواهد با دانشگاه کشورهای دیگر تعاملی داشته باشد، به دلیل محدودیت و ممنوعیت‌های فناوری، این تعامل ممکن نمی‌شود. دانشگاه‌ها در لبه علم در حرکت هستند و تعامل بین دانشگاه‌ها بدون دسترسی به تکنولوژی‌های روز دنیا ممکن نیست.
همکاری‌های بین‌المللی دانشگاه‌ها به روابط اساتید و دانشجویان مرتبط هستند
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران گفت: همکاری‌های بین‌المللی دانشگاه‌ها به تعامل اساتید و دانشجویان بستگی دارد. ارتباط گرفتن اساتید و دانشجویان دانشگاه‌ها، منجر به رفت‌وآمد بین‌المللی می‌شود. دانشگاه‌ها می‌توانند به واسطه این تعامل و تردد، به هدف‌هایشان دست پیدا کنند.
وی افزود: مشکلاتی که اتباع ایرانی در گرفتن ویزا دارند، محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند. این محدودیت‌ها باعث می‌شود ما نتوانیم مرز رفت‌وآمد گسترده‌ای برای تعاملات علمی داشته باشیم.
همکاری‌های بین‌المللی نیازمند دسترسی به پایگاه‌های علمی
ابراهیمی عنوان کرد: ما باید در فضای تعاملات بین‌المللی پایگاه‌های اطلاعاتی علمی سایر کشورها دست پیدا کنیم. لازمه همکاری‌های دانشگاهی، دسترسی به مجلات و داده‌های علمی کشورهای دیگر است.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: ما در شرایطی زندگی می‌کنیم که دسترسی به برخی از داده‌ها، نرم‌افزارها و منابع اطلاعاتی برایمان محدود است و در برخی از پایگاه‌های اطلاعات علمی عضومان نمی‌کنند. این موجب آسیب دیدن تعاملات علمی می‌شود و از مشکلاتی است که ما در فضای تعاملات بین‌المللی دانشگاه خواهیم داشت.
وی افزود: دنیای دانش و اطلاعات، دنیایی بی‌حد و مرز است. مرزهای دسترسی به اطلاعات و منابع اطلاعاتی برداشته شده است؛ به همین دلیل باید تعاملات بین اساتید و دانشگاه‌ها افزایش پیدا کند. هرچقدر این تعاملات و ارتباطات علمی افزایش پیدا کنند، ما در خط دانش، توسعه علم و تحولات علمی با یکدیگر سهیم می‌شویم و برای یکدیگر توان‌افزایی ایجاد می‌کنیم.
ابراهیمی بیان کرد: منابع مالی و اطلاعاتی ما محدود است؛ بنابراین با تعامل می‌توانیم از کمترین هزینه به بیشترین ظرفیت‌های توسعه‌ای و تحولی در حوزه‌های علوم انسانی، مهندسی و پزشکی دست پیدا کنیم.
وی عنوان کرد: سهیم بودن در ارتقای دانش، تبادل علم و تجربیات با کشورهای دیگر مانع نیست بلکه فرصت است؛ چرا که در این اتوبان دو طرفه، ۲ سر سود بوده و با انتقال تجارب و سهیم شدن در فناوری و اطلاعات می‌توانیم دانش‌مان را ادغام کرده و به آن استحکام علمی ببخشیم.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران اظهار کرد: مشارکت و تعاملات بین‌المللی به شرطی سودآور هستند، که دوطرفه باشند. ضرر تنها در جاده یک طرفه اتفاق می‌افتد. یعنی طرف مقابل انتظار داشته باشد ما تمامی منابع اطلاعات و تجربیات خود را در اختیارش قرار دهیم و آن کشور در مقابل، هیچ اطلاعاتی به ما ندهد یا اگر می‌دهد، قطره چکانی باشد. اگر نتوانیم از تجربیات علمی طرف مقابل استفاده کنیم، جاده علمی یک طرفه می‌شود و هیچکس حاضر به تعامل در جاده یک طرفه نیست؛ از این جهت تعاملات با مشکل مواجه خواهد شد.
نقش دانشگاه‌ها در همکاری‌های بین‌الملل
ابراهیمی در خصوص نقش دانشگاه‌ها در همکاری‌های بین‌المللی دانشگاه‌ها تصریح کرد: دانشگاه مهد تولید علم، دانش و فناوری است. دانشگاه از طریق استفاده از ظرفیت اساتید و دانشجویان، چالش‌های اقتصادی، اجتماعی، صنعتی و میدانی جامعه خود را در قالب طرح‌ها ی پژوهشی و پروژه‌های دانشگاهی در آورده و چالش‌ها، مشکلات و محدودیت‌های کشور را شناسایی می‌کند.
دانشگاه پل بین صنعت و جامعه بین‌المللی
وی افزود: دانشگاه فضای ایجاد تعامل و مشارکت‌های خارجی را باز کرده و تجربیات یا راه‌حل‌هایی که در کشورهای دیگر وجود دارد را شناسایی می‌کند؛ سپس با علم خود تجارب را بررسی کرده و وقتی به نتیجه رسید که این تجارب به حل مشکلات جامعه کمک می‌کنند، این تجربیات را در قالب طرح‌های پژوهشی و پروژه‌های دانشگاهی به دولت، صنعت و بازار هدیه می‌دهد. به نوعی می‌توان گفت دانشگاه پل بین صنعت و جامعه بین‌المللی است.
انتهای پیام/
نظر شما