به گزارش خبرنگار ایسکانیوز از سیستان و بلوچستان، بابک نصرتی، رئیس پژوهشگاه زابل، با اشاره به اهمیت گاو سیستانی بیان کرد: بر اساس شواهد باستان‌شناسی، این نژاد طی هزاران سال در منطقه سیستان تکامل و ادامه یافته و به‌عنوان یک ظرفیت ارزشمند، نقش مهمی در بقا و توسعه تمدن شرق ایران ایفا کرده است.

وی افزود: با قطع جریان آب رودخانه هیرمند و خشکیدن دریاچه هامون با وسعتی بیش از ۵۰۰ هزار هکتار، جمعیت گاو سیستانی که به‌طور طبیعی برای تغذیه از نیزارها و علوفه‌های این دریاچه سازگار شده بود، به شدت کاهش یافت و از بیش از ۱۰۰ هزار رأس به تنها چند هزار رأس رسید.

نصرتی تصریح کرد: علاوه بر خشکسالی، ورود تلقیح مصنوعی با اسپرم گاوهای خارجی و نژادهای وارداتی نیز اصالت ژنتیکی این نژاد بومی را تهدید کرده است. با این حال، پژوهشگاه زابل و مرکز تحقیقات کشاورزی سیستان با جمع‌آوری و حفاظت از هسته‌های اصیل این نژاد، گام‌های مؤثری برای صیانت از آن برداشته‌اند.

گاو سیستانی؛ ذخیره ژنتیکی ملی و بین‌المللی

رئیس پژوهشگاه زابل گفت: گاو سیستانی به دلیل سازگاری تکاملی با شرایط سخت محیطی، برخورداری از ژن‌های مقاومت منحصربه‌فرد، توانایی تولیدمثلی قوی و ظرفیت برای اصلاح نژادهای آینده، یک ذخیره ژنتیکی ملی و بین‌المللی محسوب می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: حفاظت از این نژاد در واقع نوعی بیمه برای آینده دامپروری کشور در برابر تغییرات اقلیمی و تضمینی برای حفظ تنوع زیستی است.

نصرتی ادامه داد: این نژاد یک ذخیره ژنتیکی ملی است و حفظ آن از انقراض، به معنای نگهداری از مجموعه‌ای منحصربه‌فرد است که در آینده میتواند برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی یا اصلاح نژادهای دیگر مورد استفاده قرار گیرد. پژوهشگاه زابل نیز به دلیل موقعیت جغرافیایی و مسئولیت علمی خود، از پیشگامان حفاظت این نژاد بومی به شمار می‌رود.

حفاظت از گاو سیستانی؛ دستاورد پژوهشگاه زابل

رئیس پژوهشگاه زابل با تأکید به اقدامات پژوهشکده دام‌های خاص در دهه ۸۰ اظهار کرد: این مرکز با اجرای برنامه‌ای تخصصی اقدام به جمع‌آوری گاوهای سیستانی از کرانه‌های دریاچه هامون کرد و توانست با پاسداری از اصالت نژادی، یک هسته ارزشمند و خالص از این نژاد را حفظ کند و مانع ورود ناخالصی‌های ژنتیکی شود.

وی در پایان با اشاره بر اینکه مهم‌ترین وظیفه پژوهشگاه زابل حفاظت از اصالت ژنتیکی این نژاد است، گفت: بزرگ‌ترین دستاورد پژوهشگاه نجات گاو سیستانی از معرض انقراض در دهه‌های گذشته بوده است. این پژوهشگاه با ایجاد مرکز حفظ ذخیره ژنتیکی، نقش کلیدی در تثبیت و حتی افزایش جمعیت این نژاد ایفا کرده و امروز گاو سیستانی به‌عنوان یک میراث ژنتیکی ملی در سطح بین‌المللی شناخته می‌شود.

انتهای پیام/