به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، سرانجام دعوای افزایش ظرفیت‌های پزشکی ختم به خیر شد، به‌طوری که قرار است از ۱۳ پزشک به ازای ۱۰ هزار نفر در سال ۱۴۰۰ به ۲۰ پزشک به ازای ۱۰ هزار نفر در سال ۱۴۱۰ برسیم.
افزایش ظرفیت‌های پزشکی در سند ملی توسعه متوازن آموزش عالی حوزه سلامت در ایران تا ۱۴۰۸ نیز لحاظ شده است، به طوری که با مقایسه میزان پذیرش دانشجو نسبت به ۲ سال گذشته می‌توان دریافت ظرفیت رشته‌های پزشکی با شیب ملایمی در حال افزایش است، اما با مقایسه تعداد پزشکان به نسبت جمعیت ۶ استان می‌توان دریافت بسیاری از استان‌های برخوردار کشور نیز در حال حاضر با مشکل کمبود پزشک مواجه هستند.
ایسکانیوز میزان پذیرش دانشجو در ۳ استان توسعه یافته و ۳ استان کم‌برخوردار را مقایسه کرده است. همچنین میزان پذیرش دانشجو و تعداد پزشکان فعال در هر استان را با توجه به جمعیت استان مورد بررسی قرار داده است.
در استان تهران، یک پزشک به ازای ۴۳۱ نفر وجود دارد
در جدول زیر میزان پذیرش دانشجوی پزشکی در سال ۹۸ و ۱۴۰۰ در ۳ استان توسعه یافته و ۳ استان کم‌برخوردار مورد بررسی شده؛ همچنین تعداد پزشکانی که هم‌اکنون در این استان‌ها مشغول به فعالیت هستند نیز آورده شده است:
در جدول زیر نسبت پزشک و نسبت پذیرش دانشجوی پزشکی سال ۹۸ و ۱۴۰۰ به جمعیت استان در ۶ استان کشور آورده شده است:
بر اساس داده‌های فوق می‌توان ادعا کرد در پایتخت به با جمعیت ۱۳ میلیون و ۲۶۷ هزار و ۶۳۷ نفری، تنها یک پزشک به ازای ۴۳۱ نفر وجود دارد. زمانی در استان‌های توسعه یافته مانند اصفهان یک پزشک به ازای هر ۶۴۶ نفر تعریف شده است، دیگر وضعیت استان‌های کم برخوردار مانند بوشهر یا سیستان و بلوچستان کاملا مشخص است، به‌طوری که در استان سیستان و بلوچستان یک پزشک به ازای هر هزار و ۹۲۳ نفر و در استان بوشهر یک پزشک یه ازای هر هزار و ۱۳۱ نفر فعالیت می‌کند.
با یک نگاه ساده به جدول فوق می‌توان دریافت نه تنها استان‌های کمتر برخوردار با کمبود پزشک مواجه هستند، بلکه در استان‌های توسعه یافته حتی خود پایتخت نیز کمبود پزشک وجود دارد. این موضوع مهر تاییدی بر توزیع نامناسب پزشک در جامعه است، در جلسه ۸۵۱ شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز مقرر شد وزارت بهداشت طرح خود را مبتنی بر توزیع متوازن ظرفیت پزشکی با اولویت مناطق محروم، تا ۲ ماه آینده به ستاد راهبری نقشه جمع علمی کشور ارائه کند.
پذیرش دانشجوی بومی در رشته پزشکی استان‌های کم برخوردار را می‌توان به عنوان یک راهکار برای حل مشکل توزیع عادلانه پزشک به ذهنتان رسیده باشد، اما جذابیت کلانشهرها و تصور از درآمد بالایی که دانشجویان پزشکی در این استان‌ها می‌توانند کسب کنند منجر به آن می‌شود که یک دانشجو از استان سیستان و بلوچستان برای قبولی در رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران برای کنکور درس بخواند.
جدول فوق نشان می‌دهد سند ملی توسعه متوازن آموزش عالی حوزه سلامت در ایران به افزایش ظرفیت پزشکی هم در استان‌های توسعه یافته و هم در استان‌های کم برخوردار منتج شده است. به طوری که در سال ۹۸ از بین ۱۴ هزار و ۷۰۹ نفر تنها یک نفر شانس قبولی در رشته پزشکی یکی از دانشگاه‌های تهران را داشت اما با افزایش ظرفیت‌های پزشکی، از بین ۱۱ هزار و ۱۳۹ نفر در سال ۱۴۰۰، یک نفر می‌تواند در رشته پزشکی مشغول به تحصیل شود. همین امر درباره استان‌های محروم کشور نیز صادق است.
اما چه اتفاقی می‌افتد که تعداد پزشکان استان‌های توسعه یافته افزایش پیدا می‌کند و مناطق کم برخوردارتر با کمبود پزشک مواجه می‌شود؟ قطعا تمرکزگرایی و درآمد بالا در شهرهای بزرگ عاملی است که دانشجویان پزشکی را به استان‌های توسعه یافته می‌کشاند. به نظر می‌رسد وزارت بهداشت باید با تکیه بر ابزارهای انگیزیشی سیاست‌های جدیدی در حوزه ماندگاری پزشکان در استان‌های کمتر برخوردار اتخاذ کرده و بر جذب دانشجوی بومی متناسب با نیاز هر استان تاکید ویژه‌ای داشته باشد.
انتهای پیام/
نظر شما