به گزارش گروه اجتماعی ایسکانیوز، به طور کلی نمی توان یک بازه زمانی مشخص را برای اعتیاد به چای تخمین زد. زیرا میزان کافئین موجود در چای تحت تأثیر تنوع آن قرار دارد. به طور مثال در یک فنجان چای سبز حدود ۳۳ الی ۷۱ میلی گرم کافئین یافت می شود. علاوه بر این، در چای سیاه حدود ۳۵ الی ۴۴ میلی گرم کافئین وجود دارد. بهتر است بدانید در یک فنجان چای گیاهی، میزان کافئین در مقادیر صفر قرار دارد. به عبارتی دیگر در چای طبیعی کافئین یافت نمی شود. 

با این وجود مصرف روزانه چای در مقادیر ۱۰۰ میلی گرم، احتمال شکل گیری به اعتیاد را افزایش می دهد. 

بی شک عدم رعایت حد اعتدال در مصرف مواد غذایی و نوشیدنی های مختلف به ویژه چای، عوارضی را برای بدن در پی دارد. 

سرطان زا

در برخی چای ها شاهد مواد معطر شیمیایی هستیم که به منظور خوش طعم شدن آن، با چای ترکیب یافته است. مواد معطر شیمیایی از خاصیت فنول برخوردار هستند. 

افزایش مقدار فنول در بدن زمینه را برای شکل گیری توده سرطانی مهیا می سازد. فنول ماده ای سرشار از ترکیبات حلقوی است که بر روی سیستم گوارش، پوست و کبد تأثیرات نامطلوبی می گذارد. 

کاهش جذب آهن در بدن

بانوان نسبت به آقایان دفع آهن بیشتری دارند. اعتیاد به چای در بازه زمانی طولانی، به موجب عدم جذب آهن در بدن سبب شکل گیری عارضه کم خونی به ویژه در بانوان می گردد. 

تخریب سلامت دهان و دندان 

اعتیاد به چای، سلامت دهان و دندان را به مخاطره می اندازد. در واقع مصرف طولانی مدت چای، به موجب تانن های غنی کننده سبب سیاه شدن و لکه دار شدن دندان می گردد. 

مصرف چای با مواد قندی همراه است. قند و شکلات به موجب برخورداری از خاصیت چسبندگی، در دهان باقی می مانند.

حدود ۲ الی ۵ دقیقه پس از استفاده از قند و چای، فرایند فعالیت میکروب های موجود در لایه میکروبی آغاز می شود. در طی این روند اسید های مخرب در دهان مینای دندان را خراب می کنند. 

تشکیل دهنده غلظت در پلاسما خون 

یکی از معایبی که اعتیاد به چای در بدن به وجود می آورد، غلظت پلاسما خون است. در چای ماده ای به نام تانن وجود دارد. تانن خاصیت ادرار آور دارد که در بازه زمانی طولانی، سبب غلظت پلاسما خون می گردد. 

در پلاسمای غلیظ، دامنه فعالیت آنزیم محدود می شود. بدین ترتیب مواد زائد در بدن باقی می مانند و زمینه برای شکل گیری بیماری های گوناگون فراهم می گردد.

علاوه بر این، تانن سبب فعالیت بیش از حد سلول های اپیتلیال کلیه می گردد که به مرور زمان اختلالاتی را در کارکرد کلیه به وجود می آورد. 

در مواردی، مصرف بی رویه چای، اسید موجود در معده را افزایش می دهد. لذا احتمال می رود اعتیاد به چای شکل گیری عارضه درد و زخم معده را تشدید کند. 

تحقیقات حاکی از آن دارند که اگزالیک اسید موجود در گیاه چای، مسموم کننده است و سبب ایجاب اختلالات متابولیسمی در بدن می شود.  اگزالیک اسید با رسوب گذاری در کلیه، زمینه را برای شکل گیری بیماری سنگ های کلیوی فراهم می کند. 

انتهای پیام/