به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز) ؛ دانشمندان در مطالعات خود روی انسان‌های در حال مرگ، متوجه افزایش امواج مغزی معروف به نوسانات گاما شدند که معمولا در هنگام خواب دیدن و بازیابی حافظه رخ می‌دهد.

این مطالعه در مورد فعالیت مغزی فرد در حال مرگ می‌تواند توضیح موجهی در مورد گزارش‌هایی از افرادی باشد که به وضوح زندگی خود را در تجربیات نزدیک به مرگ به یاد آورده‌اند. این مطالعه الگوهایی را حول و حوش زمان مرگ نشان می‌دهد که مشابه الگوهایی در هنگام خواب و یادآوری حافظه است و درک ما از زمان پایان دقیق زندگی را به چالش می‌کشد.

این یافته‌ها که به تازگی در یک مجله علمی معتبر در زمینه علوم اعصاب منتشر شده، همچنین سوالات مهمی را در ارتباط با زمان اهدای عضو مطرح می‌کند.

دانشمندان علوم اعصاب داشتند امواج مغزی یک بیمار صرع 87 ساله را با استفاده از دستگاه الکتروانسفالوگرافی یا EEG مطالعه می‌کردند که به یکباره بیمار دچار صرع و سپس حمله قلبی شد و درگذشت. فایل ۹۰۰ ثانیه‌ای ضبط EEG این بیمار فعالیت مغزی فرد را هنگام مرگ روشن کرد و دانشمندان تلاش کردند تا به طور خاص دریابند در 30 ثانیه قبل و بعد از توقف ضربان قلب چه اتفاقی افتاده است.

یافته‌ها واقعا شگفت‌انگیز بود. آنها متوجه شدند، زمانی که فرد در حال مرگ بود، امواج مغزی‌ موسوم به نوسانات گاما در او افزایش یافت که این نوسانات معمولا در هنگام خواب دیدن و بازیابی حافظه رخ می‌دهد. آنها همچنین متوجه افزایش امواج مغزی نوسان‌های دلتا، تتا، آلفا و بتا نیز شدند.

امواج مغزی همان فعالیت‌های الکتریکی ریتمیک در مغز انسان‌های زنده است که انواع مختلف آن به حالت‌های مختلف مرتبط است. به طور مثال، به گفته محققان، نوسانات گاما با عملکردهای شناختی بالا مانند تمرکز، رویا، مدیتیشن، بازیابی حافظه و ادراک آگاهانه، مانند موارد مرتبط با فلش‌بک حافظه مرتبط است.

همچنین مطالعات نشان داده است که امواج آلفا، که در فرکانس هشت تا 12 هرتز در نوسان هستند، در فیلتر کردن اطلاعات حسی منحرف کننده و کمک به توجه نقش داشته باشند. دانشمندان براساس دانش موجود در مورد فعالیت‌های مرتبط با امواج مغزی مختلف، حدس می‌زنند که این فرد 87 ساله در حال مرگ «آخرین یادآوری زندگی» خود را تجربه کرد.

در حالی که این اولین مطالعه از این دست روی انسان است، دانشمندان قبلا تغییرات مشابهی را در نوسانات گاما در موش‌های صحرایی نگهداری شده در محیط‌های کنترل شده مشاهده کرده‌اند که نشان می‌دهد مغز در طول مرگ یک واکنش بیولوژیکی را سازماندهی و اجرا می‌کند.

اما از آنجا که تحقیقات جدید برپایه اطلاعاتی است که فقط از یک بیمار و آن هم در شرایط جراحت، تشنج و تورم به دست آمده، محققان می‌گویند که تفسیر این داده‌ها ممکن است پیچیده باشد و نیاز به بررسی موارد بیشتری دارد.

محققان می‌گویند: چیزی که باید از این تحقیق بیاموزیم این است که اگرچه عزیزان ما چشمان‌شان را بسته‌اند و می‌خواهند ما را ترک کنند و ما در حال اشک ریختن هستیم، اما ممکن است مغز آنها در حال پخش یکی از بهترین لحظاتی باشد که در زندگی‌اش تجربه کرده‌اند.