به گزارش گروه علم و فناوری باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ تومورها با روشهای متعددی میتوانند با فرار از پاسخهای ایمنی بدن زنده بمانند. یکی از این روشها جلوگیری از درگیر شدن سلولهای ایمنی در کوتاکسی است؛ فرآیندی که طی آن سلولهای ایمنی تومور را شناسایی میکند و به سمت آن مهاجرت میکند تا با آن بجنگد. کموتاکسی حرکت یک موجود زنده تکسلولی یا یک سلول در جانداران پرسلولی تحت تأثیر تحریکات شیمیایی محیط است؛ مثلاً باکتریها به سمت محیط دارای گلوکز بیشتر حرکت میکنند و از سموم مانند فنول دور میشوند که کموتاکسی منفی نامیده میشود. این واژه در پزشکی انسانی اغلب به معنی حرکت ماکروفاژها و نوتروفیلها به محل آنتیژن تحت تأثیر عوامل التهابی است.
کموتاکسی توسط پروتئینهای کوچکی که به سایر سلولهای ایمنی سیگنال میدهند، هدایت میشود. کموکاینها زیرمجموعهای از این پروتئینها هستند که باعث مهاجرت سلولهای ایمنی میشوند. کموکاین CXCL16 سلولهای T (سلولهایی که به سلولهای آلوده به ویروس را شناسایی میکنند و مستقیما آنها را از بین میبرند) گلبولهای سفید خونی را که با عفونت و سرطان مبارزه میکنند، برای نفوذ به سلولها استخدام میکنند. کموکاین میزان بقا را در بیماران مبتلا به سرطان روده و ریه بهبود میبخشد و مطالعات اخیر نشان میدهد که ترکیب این نوع کموکاین با کموکاین CXCR6 میتواند ایمنی ضدتوموری ایجاد کند. با این حال تاکنون هیچ کس روشی را برای انتقال CXCL16 به محیط سلولی تومور کشف نکرده است.
ایمونوتراپی شخصی؛ چشماندازی جدید در درمان سرطان + ویدئو
دانشمندان به تازگی کشف کردهاند که برخی از گونههای باکتری میتوانند در داخل تومورها زنده بمانند. محققان دانشگاه کلمبیا در مطالعه جدیدشان از این دانش استفاده و این باکتری را از نظر ژنتیک مهندسی کردهاند تا با به کارگیری سلولهای ایمنی بدن راهی برای هدف قرار دادن و از بین بردن تومورها پیدا کنند.
دکتر نیکلاس آرپایس، یکی از محققان این پروژه پژوهشی، میگوید: دههها تحقیق در مورد ایجاد پاسخ ایمنی انجام شده است و حال ما در حال توسعه درمانهایی هستیم که به طور خاص هر یک از این مراحل گسسته را هدف قرار میدهند.
در این مطالعه، یک سویه پروبیوتیکی باکتری اشریشیا کلی یا ایکولی -یک باکتری رایج در روده انسان- مهندسی شد؛ طوری که حاوی یک مدار «کافت» همزمان باشد. کافت (Lysis)، تخریب یک یاخته به دلیل از میان رفتن غشای بیرونی آن است. کافت ممکن است به وسیله ساز و کارهای ویروسی، آنزیمی یا اسمزی باشد. در واقع، دانشمندان از این روش برای بهرهبرداری از توانایی ذاتی باکتریها برای حمله به نقاط بیماری در بدن استفاده کردند.
زمانی که باکتری وارد تومور میشود، مدار کافت فعال میشود و غشای بیرونی سلولهای تومور را از بین میبرد و در نهایت آنها را از هم جدا میکند. این امر باعث میشود که به طور مرتب و موضعی، کموکاین ترشح شود و ترشح این پروتئین موجب جذب بیشتر سلولهای تی میشود و در نتیجه، ایمنی ضدتومور تقویت میشود.
این محققان در سال ۲۰۱۹ یک سویه از باکتریهای غیربیماریزا را مهندسی کردند تا مانند اسب تروا عمل کنند و وارد سلولهای تومور موش شوند تا از درون آنها را از بین ببرند. آنها دریافتند که باکتریهای مهندسی شده تومورها را پاک میکنند و میزان متاستاز تومور را کاهش میدهند. از این رو تصمیم گرفتند که این بار از باکتری ایکولی استفاده کنند.
آزمایشهای محققان روی موشها نشان داده که باکتریهای مهندسی شده پاسخ ایمنی قویای هم در برابر تومورهایی ایجاد میکنند که مستقیما با باکتریها تزریق شدهاند و هم تومورهای دورتری که تزریق نشدهاند. نکته مهم این است که این باکتری بر بافت سالم تاثیری ندارد و باکتریها فقط محیط تومور را استعمار میکنند. علاوه براین، باکتریها فقط به حد نصاب برای تخریب سلولها در تومور میمانند.
محققان به تکمیل تکنیک خود با هدف استفاده از آن در آزمایشهای بالینی انسانی ادامه میدهند.
نظر شما