به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز؛ نیروی دریایی اسرائیل به دلیل ناکارآمدی سیستم‌های پدافندی خود در مقابل موشک‌های ایران، برای نخستین بار سامانه دفاع هوایی جدید خود به نام باراک ماگن را به‌کار گرفت تا بتواند پهپادهای ایرانی را بر فراز دریای مدیترانه رهگیری کند.

به طور کلی، خطوط تولید موشک‌های رهگیر اسرائیلی در حالت فوق‌العاده فعال شده‌اند، اما حتی با کار شبانه‌روزی نیز قادر به جبران مصرف روزانه نیستند. تولید موشکی مانند «پیکان» چند روز زمان می‌برد، و این در حالی است که در طول فقط یک شب، ممکن است ده‌ها موشک از سوی ایران شلیک شود. این ناترازی شدید میان مصرف و تولید، اسرائیل را به نقطه بحرانی رسانده است.

بیشتر بخوانید:

چرا نباید اسرائیل را رها کنیم؟

در چنین شرایطی، اسرائیل نه تنها به توسعه شتاب‌زده سامانه‌های پدافندی جدید متوسل شده، بلکه از ایالات متحده نیز درخواست کمک فوری کرده است. آمریکا نیز در پاسخ، سامانه دفاع موشکی «تاد» را برای پوشش بخش‌هایی از حریم هوایی اسرائیل به منطقه اعزام کرده، اما به گفته کارشناسان، این کمک‌ها نیز در برابر یک جنگ فرسایشیِ پهپادی و موشکی، راه‌حل بلندمدت نخواهند بود.

باراک ماگن که توسط ناوچه‌های کلاس Sa’ar 6 هدایت شد، نشان‌ دهنده تغییر مهمی در رویکرد دفاع دریایی اسرائیل در میانه افزایش تنش‌ها با ایران است. سامانه باراک ماگن که توسط صنایع هوافضای اسرائیل توسعه یافته، رادار پیشرفته و موشک‌های رهگیر برد بلند را در خود جای داده تا از تأسیسات دریایی محافظت کند.

سخنگوی ارتش اسرائیل این عملیات را اولین استفاده رزمی از سامانه‌ پدافند موشکی باراک ماگن و موشک رهگیر بردبلند یا LRAD توصیف کرد. اما واقعیت فراتر از یک آزمایش موفق است. آنطور که منابع صنعتی و امنیتی اعلام کرده‌اند، ذخایر موشک‌های رهگیر اسرائیل – از جمله موشک‌های گران‌قیمت سامانه‌های «پیکان» و «فلاخن داود»- به دلیل حجم سنگین حملات ایران به سرعت تحلیل رفته‌اند. به گزارش اورشلیم‌پست، تنها هزینه مقابله با حملات موشکی ایران بالغ بر ۶۰۰ تا ۹۰۰ میلیون دلار برای تل‌آویو تخمین زده شده است.

باراک ماگن چگونه عمل می‌کند؟

سیستم باراک ماگن نسخه دریایی خانواده «باراک ام‌ایکس» است که توسط صنایع هوا-فضای اسرائیل توسعه یافته است. این سامانه روی جدیدترین ناوچه‌های اسرائیل نصب شده و در برابر تهدیدهای هوایی مختلف حفاظت ایجاد می‌کند:

هواپیماهای بدون سرنشین (پهپادها)

موشک‌های کروز

موشک‌های بالستیک

هواپیماهای دشمن

این سامانه بسته به نوع تهدید و فاصله، از موشک‌های رهگیر مختلف استفاده می‌کند. نسخه به‌کار گرفته ‌شده، Barak LRAD، برای درگیری تا برد ۷۰ کیلومتر طراحی شده و مجهز به موتور ۲ ضربه‌ای برای واکنش سریع و هدایت دقیق است. موتورهای این موشک توسط شرکت دفاعی دولتی اسرائیل به نام «تومر» ساخته می‌شوند.

وزارت دفاع اسرائیل اعلام کرده که سامانه LRAD در اوت ۲۰۲۴ آزمایش‌های نهایی زنده خود را انجام داده و پیش‌تر نیز در سال ۲۰۲۲ از ناو «آی‌ان‌اس ماگن» آزمایش شده است.

تغییر استراتژیک به سمت دفاع دریایی

سامانه باراک ماگن نیاز رو به رشد برای حفاظت لایه‌ای در دریا را پر می‌کند؛ به ویژه با افزایش آسیب‌پذیری سکوهای گازی دریایی و خطوط کشتیرانی اسرائیل. اسرائیل امیدوار است که این سیستم، با استفاده از رادار چندمنظوره MF-STAR و موشک‌های LRAD با موتور ۲ مرحله‌ای، بتواند بخشی از فشار را از روی پدافند زمینی بردارد؛ به‌ویژه در حفاظت از میدان‌های گازی در مدیترانه و مسیرهای کشتیرانی اسرائیل که هدف بالقوه حملات ایران هستند.

ناوچه‌های Sa’ar 6 برای این مأموریت‌ها ساخته شده‌اند و مجهز به رادار EL/M-2248 MF-STAR و حسگرهای الکترواپتیکی برای ردیابی تهدید در ۳۶۰ درجه هستند. هر ناوچه می‌تواند مستقل عمل کند و سیستم‌های دفاع هوایی و ضربتی خود را داشته باشد.

در همین حال، تحلیل‌گران نظامی هشدار می‌دهند که تاکتیک‌های ایران مبتنی بر اشباع دفاع هوایی اسرائیل از طریق موج‌های پیاپی حملات ارزان‌قیمت پهپادی است، که موجب خالی شدن سریع انبارهای موشکی گران‌قیمت اسرائیل می‌شود. هر موشک رهگیر ممکن است میلیون‌ها دلار هزینه داشته باشد، در حالی‌که پهپادهای مهاجم فقط چند هزار دلار قیمت دارند؛ یک بازی فرسایشی که اگر ادامه یابد، ممکن است سامانه‌های دفاعی پیشرفته اسرائیل را به زانو درآورد.

نقش هند

یکی از شرکای مهم این سامانه هند است که نسخه باراک-۸ را با همکاری سازمان تحقیقات و توسعه دفاعی هند توسعه داده است. این نسخه توسط نیروی دریایی و هوایی ۲ کشور برای مقابله با تهدیدات هوایی متنوع از پهپاد تا موشک بالستیک استفاده می‌شود.

به کارگیری عملیاتی سیستم باراک ماگن نشان دهنده آن است که ایران با استفاده از گروه‌های پهپادی و حملات دقیق، به خوبی توانسته است دفاع اسرائیل را به چالش بکشد. با این حال، به‌کارگیری این سامانه‌های تازه‌وارد نه از روی نوآوری، بلکه از روی اجبار نظامی و اضطرار دفاعی صورت گرفته است. تل‌آویو تلاش دارد با انتقال بخشی از بار دفاعی به پدافند دریایی، توازن را دوباره برقرار کند، اما واقعیت این است که حملات چندلایه ایران، تاکنون نشان داده که هیچ سامانه‌ای در اسرائیل بدون نقطه ضعف نیست.

انتهای پیام/