به گزارش خبرنگار بینالملل ایسکانیوز، با وجود امتیازدهی دولت فعلی سوریه به آمریکا و اسرائیل و همچنین سفر جنجالی الجولانی به آمریکا برای دیدار با دونالد ترامپ، حملات رژیم صهیونیستی به خاک سوریه همچنان بدون وقفه ادامه دارد. این واقعیت بار دیگر نشان داد که تحولات صحنه میدانی و اهداف امنیتی اسرائیل، ارتباط چندانی با تغییرات سیاسی ظاهری ندارند و تلآویو همچنان راهبرد فشار نظامی مستمر بر سوریه را دنبال میکند. سلسله حملاتی که طی هفتههای اخیر چندین نقطه نظامی و غیرنظامی را هدف قرار داده، نشانهای آشکار از بیاعتنایی اسرائیل به پیامهای سیاسی و تلاش برای تثبیت یک معادله بازدارندگی یکطرفه است.
بیشتر بخوانید:
سفر الجولانی به آمریکا گامی برای مشروعیت بخشیدن به یک تروریست بین المللی / سوریه دیگر کشور نخواهد شد
تحلیلگران بر این باورند که هدف اصلی اسرائیل، نابودی کامل زیرساختهای نظامی سوریه و محدودسازی حضور گروههای همپیمان دمشق است. تلآویو از سالها پیش برای تحقق این هدف برنامهریزی کرده و آن را به عنوان بخشی از سیاست امنیتی خود دنبال میکند. ادامه این حملات نیز نشان میدهد که اسرائیل تا زمانی که از نابودی کامل زیرساختهای نظامی اطمینان حاصل نکند، فشار نظامی را متوقف نخواهد کرد. از نگاه صهیونیستها، هرگونه خل امنیتی در دمشق فرصتی برای حمله بیشتر و تغییر موازنه میدانی محسوب میشود.
در چنین شرایطی و با توجه به بیاعتنایی حکومت مرکزی سوریه به حملات ویرانگر اسرائیل، به نظر میرسد که جامعه سوریه به تدریج متوجه ناکارامدی حکومت الجولانی شده و اعتراضات مردمی افزایش یابد. با وجود مشکلات شدید اقتصادی و ویرانیهای گسترده جنگ، نشانههایی از افزایش نارضایتی عمومی نسبت به تجاوزات مکرر اسرائیل دیده میشود و برخی کارشناسان احتمال میدهند اگر این روند ادامه یابد، شکلگیری مقاومت محلی و فشار اجتماعی برای مقابله مستقیم با تجاوزات خارجی دور از انتظار نخواهد بود. این در حالی است که دولت سوریه همچنان بر خویشتنداری و جلوگیری از گسترش جنگ تاکید دارد، اما استمرار تجاوزات اسرائیل ممکن است معادلات را تغییر دهد.
دکتر «بسام ابو عبدالله» -تحلیلگر برجسته و دیپلمات سابق اهل سوریه- در گفتگو با ایسکانیوز به سوالاتی در مورد علت تداوم حملات رژیم صهیونیستی به خاک سوریه و اشغال بخشهایی از خاک این کشور پاسخ داد.
وی در خصوص تداوم حملات رژیم صهیونیستی به سوریه بر خلاف سفر الجولانی به آمریکا و دیدار وی با ترامپ گفت: سفر احمد الشرع -رئیس جمهور موقت- به ایالات متحده و یا تلاشهای او برای رسیدن به تفاهم با طرفهای غربی و ارائه امتیازات، موضع اساسی اسرائیل را تغییر نمیدهد.
حکومت دمشق تصور میکند با دادن امتیاز میتواند مانع حملات اسرائیل شود
از نظر این تحلیلگر مشهور سوری، اسرائیل استراتژی خود در سوریه را نه بر اساس نامها یا شخصیتها، بلکه بر اساس سیستمی از منافع امنیتی ثابت بنا نهاده است و بنابراین، بدون توجه به اتحادهای ضمنی یا تلاشهای مقامات کنونی دمشق برای معرفی خود به عنوان یک «شریک» وفادار ایالات متحده به عنوان ابزاری برای جلوگیری از تجاوز اسرائیل به سوریه -که تصوری کاملا سادهلوحانه است- به عملیات نظامی تهاجمی خود ادامه میدهد.
به گفته ابوعبدالله، اسرائیل با تکیه بر چندپارگی داخلی، درگیری بین نیروهای محلی و مشغولیت سوریها به مبارزات داخلی، عرصه سوریه را به عنوان یک میدان باز میبیند.
وی افزود: حکومت فعلی دمشق بر این باور است که با دادن امتیازهای بدون چشم داشت به اسرائیل یا حتی رسیدن به تفاهم با واشنگتن، میتواند مشکلات خود را حل کند اما در واقع این شیوه هیچگونه حفاظت یا بازدارندگی برای سوریه ایجاد نخواهد کرد؛ زیرا تصمیمات اسرائیل کاملا مستقل است و بر پایه ملاحظاتی بنا شده که به امنیت ملی آن ـ یعنی طوری که خود آنها دوست دارند ـ مربوط میشود.
مشارکت حکومت در کشتار علویها و دروزیها عامل از بین رفتن وحدت ملی
بسام ابوعبدالله دلیل دیگر ضعف سوریه را اینطور عنوان کرد: مهمتر از همه اینکه حکومت دمشق قویترین کارت خود را برای مقابله با تجاوز از دست داده است و آن هم وحدت ملی میان سوریهاست؛ چرا که در کشتارهایی علیه علویان و دروزیها مشارکت داشته و به دلیل گفتمان فرقهگرایانه و نفرتآور، نتوانسته سوریها را متحد سازد.
وی تاکید کرد: اسرائیل از کسی اجازه نمیگیرد و منتظر موضع آمریکا یا سوریه نمیماند. بلکه مطابق آنچه که به نظرش منافع مستقیم آن را تأمین میکند، عمل میکند.
این دیپلمات سابق سوری در پاسخ به این سوال که هدف اصلی اسرائیل چیست و حملات به سوریه تا چه زمانی ادامه پیدا خواهد کرد، گفت: اهداف اسرائیل را میتوان در سه نکته اصلی خلاصه کرد:
سوریه ضعیف و بیثبات خواسته اصلی اسرائیل
اول، جلوگیری از تشکیل یک نیروی نظامی در سوریه که اسرائیل آن را تهدید مستقیم برای خود میداند؛ چه این نیروی نظامی توسط خود دولت سوریه تشکیل شود و یا توسط متحدان منطقهای یا گروههای مقاومت فرامرزی. بنابراین، اسرائیل حملات خود را بر مکانهایی متمرکز میکند که با زیرساختهای نظامی و ایدئولوژیک این نیروها مرتبط هستند.
دوم، ضعیف و تکهتکه نگه داشتن سوریه و جلوگیری از بازسازی ارتش و قابلیتهای دفاعی هدف دیگر تلآویو است. اسرائیل میداند که یک سوریه قوی و منسجم، یک چالش استراتژیک بلندمدت است و بنابراین ادامه درگیری داخلی و ضعف این کشور را به عنوان یک منفعت آشکار اسرائیل میبیند.
سوم، تثبیت یک واقعیت جدید در ارتفاعات جولان اشغالی با غیرممکن جلوه دادن هرگونه تلاش برای بازپسگیری جولان و ایجاد این تصور بینالمللی که اسرائیل «باثباتترین طرف» در منطقه مرزی است.
این دیپلمات سابق سوری تصریح کرد: در مورد مدت زمان حملات، حقیقت این است که این عملیاتها تا زمانی که محیط سوریه به اسرائیل اجازه دهد بدون هزینه یا بازدارندگی فعالیت کند، ادامه خواهند یافت.
فقدان دولت قوی و نهادهای پایدار چالش سوریه برای مقابله با اسرائیل
وی افزود: تنها در صورتی متوقف میشوند که موازنه قدرت تغییر کند، چه از طریق: یک فرماندهی نظامی متحد سوریه، بهبود قابلیتهای دفاعی، تغییر در موضع بینالمللی یا ظهور یک معادله بازدارندگی منطقهای جدید. تاکنون، هیچ یک از این تغییرات قریبالوقوع به نظر نمیرسد.
بسام ابوعبدالله در خصوص احتمال شکلگیری جنبشهای مردمی برای مقابله با حملات اسرائیل و بیرون راندن آنها از مناطق اشغال شده اظهار کرد: مردم سوریه اراده ملی ریشهداری برای آزادی دارند، اما اقدام مردمی نمیتواند فقدان یک دولت قوی و نهادهای پایدار را جبران کند.
از نظر این تحلیلگر مشهور سوری، مقابله با قدرت پیچیدهای مانند اسرائیل را نمیتوان از طریق ابتکارات فردی یا محلی به دست آورد. این امر مستلزم یک دولت پایدار و منسجم، یک ارتش متحد، اقتصادی قادر به پشتیبانی از تلاش نظامی و تصمیمگیری مستقل و عاری از هرج و مرج و تفرقه داخلی است.
به اعتقاد این استاد روابط بین الملل، به دلیل چندپارگی سیاسی، وجود چندین مرجع بالفعل و مداخلات خارجی، امکان یک جنبش مردمی سازمانیافته برای آزادسازی سرزمینهای اشغالی عملا وجود ندارد. اولویت برای سوریها اکنون فرار از وضعیت پیچیده داخلی، احیای وحدت کشور و پایان دادن به هرج و مرج است.
وی در انتها تاکید کرد: با این حال، میتوان استدلال کرد که آزادسازی تنها در یک پروژه ملی جامع که توسط یک دولت پایدار مدیریت میشود، امکانپذیر است، نه در عرصههای پراکنده و متخاصم. هنگامی که سوریه به ثبات واقعی بازگردد، ایده مقاومت در برابر اشغال یا ایجاد یک معادله بازدارنده غیرممکن نیست.
انتهای پیام/
نظر شما