رسانه ملی با حرکت به سمت تولید برنامه‌های مخاطب محور و  فاصله گرفتن از شخص محوری در صدد جذب هرچه بیشتر مخاطب است و در این راستا فصل ششم برنامه کام شیرین سعی در مهارت آموزی در حوزه روابط بین فردی و فرهنگ گفتگوی خانواده دارد، این برنامه با هدف مهارت‎آموزی و آموزش تکنیک‎های تعامل هر چه بهتر همسران تولید شده است.

مرتضی یعقوبی، تهیه کننده برنامه کام شیرین در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری ایسکانیوز در خصوص موضوعاتی که در این برنامه مطرح می‌شود اظهار کرد: در برنامه کام شیرین در مورد مباحثی که تا کنون در کشورمان تابو محسوب می‌شد صحبت می‌کنیم.

تهیه کننده ادامه داد: در جامعه ما پرداختن مسائل جنسی و زناشویی در برنامه کمی سخت است پس باید زبان رسانه را بلد باشیم تا بتوانیم تولید برنامه کنیم زیرا مخاطبان ما فقط زن و شوهرها نیستند بلکه گاهی بچه‌ها هم برنامه را می‌بینند و ما نمی‌توانیم راحت در مورد موضوعات جنسی صحبت کنیم.

وی ضمن بیان مطلب فوق تشریح کرد: اما می‌شود در لفافه به گونه‌ای صحبت کنیم که برنامه مخاطب خودش که زن و شوهرها هستند را به راحتی جذب کنند زیرا آنها درک می‌کنند که ما در مورد کیفیت تختخواب و رابطه و همچنین خلاهای عاطفی در روابط زناشوئی صحبت می‌کنیم و این زبان رسانه است.

تهیه کننده برنامه کام شیرین بیان کرد: البته خیلی از منتقدان انتظار دارند در این برنامه مباحث و موضوعات اروتیک و لخت و عور را مطرح کنیم که مسلما در هیچ کدام از رسانه‌های حرفه‌ای دنیا این موضوع پسندیده نیست که متاسفانه این موارد را منتقدان نمی‌بینند و در موردش نظر نمی‎دهند. 

یعقوبی با بیان اینکه در برنامه کام شیرین سعی شده از تجربه زیستی زوجین و خانواده‌هایی که شرکت کردند استفاده شود، تاکید کرد: اصولا مخاطب دوست دارد نسخه را از دست کسی ببیند که مشکلاتش نزدیک به همان مواردی است که در قاب تلویزیون دیده و حس نزدیکی و همزاد پنداری مخاطب را برانگیخته کرده و لمس می‌کند که این برنامه دارد مشکل من را مطرح و راهکار ارائه می‌کند.

وی تشریح کرد: ما هیچ گاه نمی‌توانیم در رسانه مردم را اقناع کنیم اما می‌توانیم آنها را به سمتی هدایت کنیم که مشکلات را تاحدودی برطرف کرده و یا آنها را ارجاع می‌دهیم و این فرهنگ ارجاع را در برنامه جا می اندازیم که فرد اگر مشکلی دارد حتما به مشاوره مراجعه کند و ابدا هیچ ادعایی مبنی بر درمان نداریم، زیرا اینجا اتاق درمان نیست بلکه فضای آموزشی است که به مخاطب تلنگر می‌زند تا به سمت درمان حرکت کند.

انتهای پیام/