به گزارش خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز، زندگی در اتاق دود شبیه به فیلم‌های ژانر وحشت است اما این اتفاق را مردم کلانشهرهای ایران به ویژه تهران در بسیاری از روزهای سال تجربه می‌کنند. آلودگی دیگر یک معضل منطقه‌ای نیست و به بحرانی ملی تبدیل شده است که خود معلولی از علت‌ها است و اتفاقات زنجیره‌وار دست به دست هم می‌دهند تا اتاق دودی به وسعت ایران تشکیل شود. یکی از عوامل که در تهران پررنگ‌تر است بحث پسماندسوزی است که در این گزارش به بررسی این عامل می‌پردازیم.
خلازیر، اطراف بیابان‌های چهاردانگه، بهارستان، اسلامشهر، رباط کریم و بیابان‌های اطراف شهر ری نقاط آشنایی هستند که در گوشه و کنار آن زباله‌ها روی هم انباشت شده‌اند و بعد از مدتی هم سوزانده می‌شوند و بوی شدید پلاستیک سوخته منطقه را پر می‌کند و از همه بدتر دودی است که بلای جان تهران می‌شود. عبادتی معاون محیط زیست انسانی محیط زیست استان تهران آبان سال جاری عنوان کرد که در طول این مدت کارشناسان محیط زیست در گشت‌های شبانه با ۱۰۷ مورد حریق ناشی از ضایعات سوزی و پسماند سوزی مواجه شدند و اقدام به اطفاء آن کردند.
چرا زباله‌ها را می‌سوزانند؟
اما چه سودی در این زباله‌سوزی وجود دارد که افرادی به دنبال کسب درآمد از این طلای کثیف هستند؟
در پاسخ به این سوال باید دو وجه را دید یکی نهادهای مسئول و واحدهایی هستند که طبق قانون باید فکری به حال حجم بزرگ زباله تولیدی خود کنند و برای کاهش هزینه‌ها اقدام به سوزاندن آنها می‌کنند اما این موضوع وجه دیگری هم دارد، افراد آتشی روشن می‌کنند که به قصد استحصال سیم از لاستیک‌های فرسوده است و روز بعد سیم‌های به جا مانده را جمع می‌کنند.
زباله‌سوزی جرم است
اما نگاه قانون به این موضوع چیست؟ پسماندسوزی طبق «قانون مدیریت پسماند» و «قانون هوای پاک» ممنوع است. براساس ماده ۲۰ «قانون هوای پاک» «انباشت پسماندهای بیمارستانی و صنعتی در معابر عمومی و فضای باز یا سوزاندن آنها و انباشتن پسماندهای خانگی و ساختمانی در معابر عمومی و فضای باز خارج از مکان‌های تعیین شده توسط شهرداری‌ها و دهیاری‌ها یا سوزاندن آنها و همچنین سوزاندن بقایای گیاهی اراضی زراعی پس از برداشت محصول ممنوع بوده و متخلف حسب مورد به جزای نقدی درجه شش موضوع ماده (۱۹) قانون مجازات اسلامی محکوم می‌شود.»
محمد رستگاری، معاون پایش و نظارت اداره کل محیط زیست استان تهران هم در گفت‌وگو با مهر به صراحت می‌گوید که برابر قانون، پسماندسوزی جرم است و قانون مدیریت پسماند، پسماندسوزی را جرم اعلام می‌کند و برای آن یک سری جرایم و مباحث مالی در نظر می‌گیرد و براساس ماده هفت مدیریت پسماند، مدیریت پسماند در حریم شهرها به عهده شهرداری‌ها، در روستاها به عهده دهیاری‌ها و خارج از این‌ها به عهده بخشداری‌هاست. مدیریت اجرایی هم موظف است از صفر تا صد به حقوق پسماندها ورود کند چه در بحث جمع آوری و چه در دفع اصولی و چه حتی برخورد با جرایمی که در این حوزه اتفاق می‌افتد.
ساخت کارخانه زباله‌سوزی با همکاری چین
معاون پایش و نظارت اداره کل محیط زیست استان تهران همچنین از تخریب ۵۱ کوره زباله سوزی غیرمجاز و ارجاع ۱۲ واحد به دادگاه خبر می‌دهد و از لزوم ورود تمام دستگاه‌های مربوطه به موضوع صحبت می‌کند اما سوال اینجاست که اگر قانون به صراحت زباله‌سوزی را جرم می‌داند پس چطور در مورد مراکز زباله‌سوزی قانونی تخفیف قائل می‌شود؟
مجتبی عبداللهی معاون خمات شهری شهرداری تهران در سال ۹۳ در سخنانی عنوان کرد که زباله‌سوزی روش کشورهای پیشرفته دنیا برای مدیریت پسماند است. او گفته بود که روزانه ۷۵۰۰ تن زباله در تهران تولید می‌شود و به ازای هر تن زباله ۳.۱ تن آلاینده‌های گازهای گلخانه‌ای تولید می‌شود، بنابراین قطعی‌ترین روش برای دفع زباله در کشورهای پیشرفته در حال حاضر، زباله سوزی است.
معاون خدمات شهری شهرداری تهران از انجام مذاکراتی با چین برای احداث زباله سوزهای جدید خبر داده بود. به گفته او در آن سال ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ میلیارد تومان هزینه ساخت کارخانه زیاله‌سوز بود و بخش خصوصی سهامدار ۴۰ درصد از آن کارخانه می‌شد. او حتی از اینکه شهرداری براساس مصوبه مجلس اجازه احداث کارخانه در مرکز شهر را ندارد گلایه کرده بود اما سوال اینجاست که اگر ذات عمل جرم است چطور ارگان دولتی میلیاردها برای ساخت کارخانه زباله‌سوز هزینه می‌کند و چه کسی پاسخگوی آلودگی هوای ناشی از زباله‌سوزی است؟
کوه زباله در تهران کجاست؟
در تهران، در منطقه آراد کوه یک سیستم زباله سوز شهری با ظرفیت ۲۰۰ تن در روز با مدیریت شهرداری تهران کار می‌کند اما آیا واقعا تولید برق از این مرکز در مقایسه با میزان آلایندگی که دارد به صرفه است؟
رئیس اداره ارزیابی محیط زیست و بررسی آلودگی هوا و تغییر اقلیم محیط زیست استان تهران نیز در این باره به مهر گفت: هرچند در مجتمع «آرادکوه» اقداماتی انجام شده است ولی این مرکز از نظر ضوابط زیست محیطی همچنان با شرایط استاندارد فاصله دارد.
خلازیر و بوی پلاستیک سوزی
ناصر امانی عضو شورای شهر هم ماجرای محله‌ای را روایت کرد که ۲۰۰۰ گاراژ دارد که محل دپو نخاله‌های ساختمانی، چوب، آهن، پلاستیک و غیره و همچنین محل دپوی پسماندهای کارگاه‌ها و گاراژه هستند که از عصر تا صبح روز بعد با آتش زدن آنها توسط معتادان و کارتن‌خوابن‌ها گاراژها تبدیل به یکی از منابع اصلی آلودگی هوای تهران می‌شوند و تنفس را برای ساکنین پنج شهرک محله یعنی شهرک شهید رجایی، شهرک شهید صدری، شهرک احمدیه، شهرک ابوذر و مرحوم سیداحمد خمینی مشکل کرده است.
آلودگی هوا خطرناک‌تر از کرونا و حوادث ترافیکی
با توجه به بحرانی شدن وضعیت آلودگی هوا در کشور مسئولان باید در قدم اول مطالعه و پژوهش وسیعی در حوزه تعیین سهم هر کدام از منابع انتشار داشته باشند و پس از آن برای کاهش آلایندگی هر منبع تلاش کنند چراکه مطابق گفته‌های سردار محمد حسین حمیدی رئیس پلیس راهور تهران سالیانه چهار هزار نفر به صورت مستقیم و غیرمستقیم جان خود را به دلیل آلودگی هوا از دست می‌دهند و طبق صحبت‌های پوریا محمدیان نماینده وزیر کشور تلفات حوادث ترافیکی حدود ۵۰۰ نفر و تلفات آلودگی هوا حدود ۵۰۰۰ نفر در سال است پس به عبارتی ما با پدیده‌ای طرف هستیم که از کرونا و حوادث ترافیکی هم خطرناک‌تر است.
انتهای پیام /
نظر شما