مهران بُندری مدرس دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز درباره موانع شکلگیری ارتباط دانشگاه و صنعت اظهار کرد: دانشگاهها در ایران بر اساس آمایش سرزمین شکل نگرفتهاند. یعنی برای تاسیس دانشگاهها به ظرفیت استانها توجه نمیشود. به همین دلیل دولت مجبور است آنها را ارتزاق کند. در نتیجه کمبود بودجه دانشگاهها را مجبور به ارتباط با صنعت نمیکند. وقتی ارتزاق دانشگاه صرفا از دولت باشد، احساس نیاز برای کسب درآمد در آن شکل نمیگیرد. چرا که پول سر ماه برای واریز میشود.
وی افزود: یکی دیگر از موانع ارتباط دانشگاه و صنعت این است که صنایع و سازمانهای دولتی در سالهای اخیر که کشور به شدت با تورم درگیر بوده، اولویتشان سرپا ماندن بوده است، نه این که بتوانند پژوهشهای خود را انجام دهند. به عبارت دیگر، در صنایع و سازمانهای دولتی واگذاری پژوهش به دانشگاهها، اولویت اصلی نیست. مدیریت سلیقهای در صنایع یکی دیگر از موانع شکلگیری ارتباط دانشگاه و صنعت است. برای مثال، یک مدیر پژوهش را در اولویت قرار میدهد؛ اما ۲ سال بعد مدیر دیگر بر سر کار میآید که دیگر پژوهش برایش اولویت نیست. جابهجاییهای مدیریتی اغلب سلیقهای هستند.
دریافت ۲۰ درصد بالاسری در پروژههای صنعتی توسط دانشگاهها رقم بالایی است
بندری خاطرنشان کرد: دریافت بالاسری توسط دانشگاهها در پروژههای مشترک دانشگاه و صنعت یکی دیگر از عواملی است که شکلگیری ارتباط دانشگاه و صنعت را با مشکل مواجه میکند. به این معنا که پرداخت ۲۰ درصد از مبلغ قرارداد به دانشگاه رقم نسبتا بالایی است. من با استادان بسیاری صبحت کردهام، اغلب گفتند که دانشگاه برای ارتباط با صنعت امتیاز خاصی به نمیدهد. حتی یک آزمایشگاه مجهز هم در اختیار ما قرار نمیدهد؛ اما در عوض ۲۰ تا ۳۰ درصد مبلغ قرارداد را از ما دریافت میکند. به همین دلیل، استادان رغبتی به انجام پروژههای صنعتی ندارند.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: تاسیس دفتر تحقیقاتی در صنایع از جمله اقداماتی بود که صنایع برای پیشبرد پژوهشها انجام دادند. افرادی که در این دفاتر جذب میشوند، پس از یکی دو سال روحیه کارمندی پیدا میکنند که ساعت ۸ صبح بیایند، زمانی را پر کنند و ساعت ۲ خارج شوند. در حالی که در دانشگاه روحیه علمی وجود دارد.
وی پس از آسیبشناسی ارتباط دانشگاه و صنعت درباره راهکارهای برطرف کردن موانع شکلگیری این ارتباط گفت: یکی از راهکارها این است که مراکز تحقیقاتی صنایع تمرکز خود را بر نیازسنجی معطوف کنند. اگر نیازسنجی از داخل یک مجموعه انجام شود، دقیقتر خواهد بود. سپس صنایع میتواند نیازهای خود را در اختیار دانشگاه قرار دهند. در ادامه، دانشگاهها باید ما به ازای این نیازسنجی برای جذب دانشجو، فراخوان دهند. قطعا پذیرش دانشجویان تحصیلات تکمیلی بر اساس نیاز صنایع بهتر خواهد بود.
بندری یادآور شد: راهکار بعدی این است که مبلغ بالاسری دانشگاه صرف امور پژوهشی مانند تجهیز آزمایشگاه و کتابخانه شود تا مسیر انجام پروژههای پژوهشی بعدی تسریع شود. یک راهکار دیگر این است که هر دانشگاه مستقیم با یک صنعت ارتباط برقرار کند و طراحی دروس بر اساس نیازهای آن صنعت انجام شود. همچنین افرادی از صنایع تدریس در دانشگاه را به عهده بگیرند. از طرف دیگر، اساتید در صنعت حضور پیدا کنند و در پروژههای صنعتی مشارکت داشته باشند.
این مدرس دانشگاه تاکید کرد: یکی از مشکلات استادان در انجام پروژههای صنعتی درگیری با بروکراسی اداری است. به طوری که چند سال زمان میبرد تا مطالبات استادان واریز شود. باید این مسیر برای استادان تسهیل شود. در راستای حل مشکلات ارتباط دانشگاه و صنعت لازم است که دروس دانشگاهی از حالت نظری خارج شوند.
انتهای پیام/
نظر شما