در ایران، ۳۱ اردیبهشت به عنوان روز ملی اهدای عضو، اهدای زندگی شناخته می‌شود. این روز با هدف افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت اهدای عضو و ترویج فرهنگ نوع‌دوستی در جامعه نام‌گذاری شده است.

اهدای عضو یکی از بزرگ‌ترین جلوه‌های ایثار و فداکاری انسانی است که می‌تواند زندگی بیماران نیازمند را دگرگون کند. بر اساس آمارهای رسمی، هر ساله هزاران بیمار در لیست انتظار پیوند عضو قرار دارند و متأسفانه بسیاری از آنان به دلیل کمبود اعضای قابل پیوند، جان خود را از دست می‌دهند.

این روز یادآور فتوای تاریخی امام خمینی (ره) در سال ۱۳۶۸ است که اهدای عضو از افراد مرگ مغزی را مجاز اعلام کرد. پس از آن، با تلاش مسئولان حوزه سلامت، فرهنگ اهدای عضو در ایران گسترش یافت و امروزه کشور توانسته رتبه نخست پیوند عضو در میان کشورهای آسیایی را کسب کند.

مراکز درمانی و سازمان‌های مرتبط با پیوند عضو در این روز برنامه‌های متعددی را برای افزایش آگاهی عمومی برگزار می‌کنند. از جمله این برنامه‌ها می‌توان به برپایی غرفه‌های اطلاع‌رسانی، همایش‌های علمی، و ثبت‌نام داوطلبان دریافت کارت اهدای عضو اشاره کرد.

با وجود پیشرفت‌های پزشکی، همچنان نیاز به گسترش فرهنگ اهدای عضو احساس می‌شود. کارشناسان معتقدند که اطلاع‌رسانی گسترده و آموزش عمومی می‌تواند نقش مهمی در کاهش تعداد بیماران منتظر پیوند داشته باشد.

تأثیر اهدای عضو بر زندگی بیماران و جامعه

اهدای عضو نه تنها جان بیماران را نجات می‌دهد، بلکه تأثیرات گسترده‌ای بر جامعه دارد.

نجات جان بیماران: اهدای عضو یکی از مهم‌ترین اقدامات پزشکی و انسانی است که می‌تواند جان هزاران بیمار نیازمند را نجات دهد. در ایران، سالانه حدود *۷۰۰۰ عضو قابل پیوند* از افراد مرگ مغزی به دلیل عدم رضایت خانواده‌ها به خاک سپرده می‌شود، در حالی که این اعضا می‌توانند زندگی بیماران را متحول کنند.

بهبود کیفیت زندگی: بیمارانی که موفق به دریافت عضو پیوندی می‌شوند، نه تنها از مرگ نجات پیدا می‌کنند، بلکه کیفیت زندگی آن‌ها به طور چشمگیری بهبود می‌یابد. برای مثال، بیماران مبتلا به نارسایی کلیه که مجبور به دیالیز هستند، پس از دریافت کلیه سالم، زندگی عادی خود را بازمی‌یابند و از محدودیت‌های درمانی رهایی پیدا می‌کنند.

کاهش هزینه‌های درمانی: پیوند عضو در مقایسه با درمان‌های جایگزین، هزینه‌های کمتری را به بیماران و سیستم بهداشت و درمان تحمیل می‌کند. به عنوان مثال، هزینه دیالیز برای بیماران کلیوی بسیار بالا است، در حالی که پیوند کلیه می‌تواند این هزینه‌ها را کاهش دهد و بیمار را از وابستگی به دستگاه‌های پزشکی نجات دهد.

افزایش امید به زندگی: اهدای عضو نه تنها برای بیماران، بلکه برای خانواده‌های آن‌ها نیز امید و شادی به همراه دارد. بسیاری از بیماران منتظر پیوند، سال‌ها با درد و رنج زندگی می‌کنند و دریافت عضو سالم می‌تواند به آن‌ها فرصت دوباره‌ای برای زندگی بدهد.

توسعه فرهنگ نوع‌دوستی: فرهنگ‌سازی در زمینه اهدای عضو می‌تواند جامعه را به سمت همدلی و نوع‌دوستی سوق دهد. کشورهای موفق در زمینه پیوند عضو توانسته‌اند با ایجاد این باور که فرد مرگ مغزی هیچ شانسی برای بازگشت به زندگی ندارد، میزان رضایت خانواده‌ها برای اهدای عضو را افزایش دهند.

جایگاه ایران در پیوند عضو: ایران توانسته رتبه نخست پیوند عضو در میان کشورهای آسیایی را کسب کند، اما همچنان نیاز به گسترش فرهنگ اهدای عضو احساس می‌شود. با افزایش آگاهی عمومی و حمایت از این فرهنگ، می‌توان جایگاه ایران را در سطح جهانی ارتقا داد و جان بیماران بیشتری را نجات داد.

سی و یکم اردیبهشت در تقویم ایران به عنوان روز ملی اهدای عضو ثبت شده است؛ روزی که یادآور اهمیت نوع‌دوستی و بخشش است. این روز فرصتی برای گسترش فرهنگ اهدای عضو و نجات جان هزاران بیمار نیازمند است.

*فاطمه بکروی_فعال دانشجویی*

انتهای پیام/