به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، عادل تبریزی پس از ساخت فیلم‌های «گیج‌گاه» و «مفت‌بر» اینبار با ساخت سریال «اجل معلق» به تهیه کنندگی سیدابراهیم عامریان و با بازی رضا عطاران و عباس جمشیدی‌فر تازه‌ترین اثر نمایش خانگی خود را از طریق پلتفرم فیلم نت پخش کرده است. همچنین پلتفرم شیدا که که با ساخت سریال «آبان» فعالیت خود را شروع کرد، پس از اتمام این سریال، حالا با فیلم نت شریک شده و «اجل معلق» را نیز منتشر کرده است.

با نگاهی به میزان استقبال و فروش فیلم های «گیج‌گاه» و «مفت‌بر» به راحتی می توان دریافت که عادل تبریزی در دنیای سینما موفق نبوده و اینبار در حوزه سریال سازی برای شبکه نمایش خانگی یحتمل مسیر ناموفق خود را با همان دست فرمان طی خواهد کرد و بخش گنگ اجرا اینجاست که سیدابراهم عامریان به عنوان تهیه کننده چگونه به چنین کارگردانی که موفقیتی از وی شاهد نبودیم اعتماد کرده است.

داستان «اجل معلق» درباره مردی میانسال به نام داوود (رضا عطاران) است که پس از سال‌ها کار در کارخانه، به دلیل تغییر کاربری کارخانه از ریخته‌گری به بلورسازی و عدم تخصص در حوزه جدید، از کار اخراج می‌شود. او به همراه دوستش غلام (عباس جمشیدی‌فر) تلاش می‌کند تا حق خود را از رئیس کارخانه بگیرد، اما این تلاش‌ها منجر به هرج و مرج در کارخانه می‌شود. در این میان، شخصیت «اجل معلق» با بازی بهزاد خلج وارد داستان می‌شود و زندگی داوود را دستخوش تغییراتی می‌کند.

با شروع قسمت اول، پیام‌های فیلم به صورت کاملا کلیشه‌ای به روی مخاطب آورده می‌شود. یعنی سکانسی که در آن تعدادی کارگر در کارخانه بلورسازی حضور دارند و پیام گل درشتی مبنی بر مثلا دغدغه قشر کارگر و فرودست جامعه را داریم که لزوما پیام بدی نیست اما این موضوع به سطحی ترین شکل ممکن به تصویر کشیده می‌شود.

این کلیشه‌ای بودن هم در تصویر و هم در دیالوگ کاملا مشهود است. برای مثال در تصویر نشان داده می شود که کارگرها پایین ایستاده و مدیر کارخانه در طبقه بالا است و از این کلیشه‌ای تر نمی توان تصویر نگاه بالا به پایین رئیس و کارگر را نشان داد. در دیالوگ نیز مدیر کارخانه در بالا خطاب به همه فریاد می زند هرکس که با شرایط جدید نمی تواند کار کند هررررری. در کنار همه اینها نماد یک کارگر پاچه خوار به ابتدایی ترین شکل ممکن به نمایش گذاشته شده است.

این سریال که در دسته فیلم های کمدی و طنز محسوب می شود اما به هیچ عنوان نتوانسته اتمسفر طنزی ایجاد کند و حتی شخصیت های داوود و غلام هیچگونه همخوانی با فضای کلی فیلم ندارند و صرفا ۲تا آدم هستند که شوخی های بی مزه‌ای باهم دارند و به اصطلاح زور می زنند تا با لودگی از مخاطب خنده بگیرند.

جنس شوخی و تیپ رضا عطاران و نشان دادن فقر و نداری به جنس سریال هایی همچون متهم گریخت و خانه به دوش نزدیک است اما نکته اینجاست این جنس شوخی ها و فضاسازی ها برای همان دوران زمانی مناسب بود و با گذشت نزدیک به بیش از ۱۵ سال از آن زمان باید به فکر نوآوری و خلاقیت با زمانه فعلی بود.

اجل معلق دچار یک آشفتگی در تصویر، تدوین، فیلمنامه، کارگردانی، دیالوگ و همه اجزای دیگر است. در این فیلم همه در حال داد و فریاد هستند. از داوود و غلام گرفته تا رئیس کارخانه و بقال سر کوچه و درگیری راننده های تاکسی و... همه در حال فریاد هستند و مشخص نیست هدف کارگردان از این همه آشفتگی و صدا چیست.

رضا عطاران به عنوان ستاره پیشتاز و خاطره انگیز سینما و تلویزیون ایران در اجل معلق اصلا شخصیتی دوست داشتنی ندارد و چه بسا به عنوان یکی از گران ترین و ثروتمندترین بازیگران ایران با وجود اینکه صاحب سبک کمدی کثیف است اما نمی تواند نقش یه کارگر بی پول را بازی کند و همه این تعاریف نیز شامل عباس جمشیدی نیز هست. جمشیدی با وجود شخصیت شوخ طبع و بامزه ای که در طول این سالها از خود با یادگار گذاشته اما در این سریال هیچ نبوغی را از وی شاهد نیستیم.

دیالوگ های رضا عطاران به گونه ای است که گویا به دلیل وزنه ای که در سینمای طنز ایران دارد خیلی از دیالوگ های نوشته شده پیروی نمی کند و گویا کارگردان نیز توان قرار دادن عطاران در مسیر از پیش تعیین شده را ندارد. به عنوان مثال در صحنه ای از فیلم عطاران در حال بگومگو با فروشنده بقالی است که خانمی که از مشتریان مغازه است در مقابل مغازه دار به دفاع از عطاران یا همان داوود قصه می پردازد و داوود خطاب به آن خانم می گوید: «یه لحظه شما زر نزن». رفتار بی ادبانه در برابر فردی که در حال دفاع از اوست به هیچ عنوان خنده دار که نیست هیچ؛ حتی دیالوگ هایی بین داوود و مغازه دار رد و بدل می شود که هم از آوردن آن در این متن عاجزیم و هم به عنوان یک فیلم طنز شاید نتوان خانواده و کودکان را پای تماشای آن نشاند.

در پایان باید گفت در این سالها مقایسه های زیادی بین صداوسیما و نمایش خانگی انجام شد و بسیاری تولیدات نمایش خانگی را پیشتاز و جلوتر از تولیدات صداوسیما قلمداد کردند اما با وجود پول های هنگفتی که در نمایش خانگی در جریان است آیا سریالی مانند «اجل معلق» را می توان جزو آثار پیشتاز این حوزه دانست؟ یقینا جواب منفی است و این سریال از بسیاری از فیلم و سریال های صداوسیما عقب تر است و با وجود بودجه های هنگفت، باید گفت این سریال تیر خلاصی بر نمایش خانگی، فیلمنت و حتی کارگردن این اثر است.

انتهای پیام/