گروه دانشگاه ایسکانیوز- روزها خیلی به سرعت گذشت تا به چهلم شهدای حمله وحشیانه رژیم بیچاره صهیونیستی رسیدیم. هنوز در همان بهت چند دقیقه اول شنیدن خبر مانده‌ام. باورش سخت است کسی را دیگر نداشته باشی که بیشتر روزهای هفته را پای صحبت‌هایش بودی و آخر هفته‌ها با او تا نقطه نقطه کشور همراه می‌شدی. همیشه دنبالش می‌دویدی که از او جا نمانی و به کلمه کلمه‌اش برسی!

ما همیشه یک چیزی در پس ذهنمان می‌جنبید که دکتر در نهایت به رفقای شهیدش، به مجید و داریوش و محسن می‌پیوندد ولی راستش را بخواهید آنقدر کنارش بودیم که گذاشته بودیم این موریانه وامانده همانجا در دورترین نقطه ذهنمان بماند. شاید هم می‌ترسیدیم با آن روبرو شویم.

حالا به هرحال ۴۰ روز گذشت و ما را به سخت جانی خود این گمان نبود. رهبر معظم انقلاب دیروز در پیامی برای شهدای بامداد ۲۳ خرداد نوشتند:« بی‌شک فقدان ... دانشمندانی چون شهیدان طهرانچی، عباسی و دیگر دانشمندان برای هر ملتی سنگین است، اما دشمن ابله و کوته‌بین به هدف خود نرسید».

آقا داغ چنین دانشمندانی را سنگین می‌دانند ولی در عین حال دشمن را ناکام در رسیدن به اهداف زشت خود معرفی می‌کنند. شاید سوال شود که چرا؟ پاسخ را خود ایشان در جای دیگری از پیام آورده‌اند؛ آنجا که می‌نویسند:« شتاب لازم در پیشرفت دانش و فناوری در همه‌ی بخش‌ها وظیفه‌ی نخبگان علمی است». ایشان در حقیقت در کنار تکلیفی که بر دوش دانشگاهیان و نخبگان جامعه می‌گذارند، به دشمن می‌فهمانند که مسیر ما همچنان مبارزان حاضری دارد که می‌توانند بار همرزمان شهیدشان را از زمین بردارند.

دکتر را به یاد می‌آورم که اگر آقا در دیدارهای مختلف بویژه دیدار با نخبگان و دانشمندان، فرمایشی راجع به حرکت علمی کشور داشتند، ما باید فردای آن روز پای آن ارائه‌های سنگین و مفصلش درباره وظیفه دانشگاهیان در قبال فرمان رهبری می‌نشستیم. ارائه‌ای که محصول چند ساعت وقت آن دانشمند شهید برای درست کردن پاورپوینتی بود که از فلسفه علم گرفته تا آیات قرآن و حدیث و کوانتوم جوری کنار هم چیده شده بودند که معمولا روحانیون مجلس هم انگشت به دهان می‌ماندند که انس با قرآن با یک انسان چه می‌کند که استاد تمام فیزیک، معلم کلام الله می‌شود.

پاورپوینت‌هایی که مثل حرف‌های تکراری توام با شعار بعضی مسئولان نبود که ما باید فلان و ما باید بهمان؛ نه! پاورپوینت‌هایی بود که جزء به جزء نقشه راه رسیدن به آنچه رهبری می‌خواهد را مشخص کرده بود. پاورپوینت‌هایی که چون برایش وقت می‌گذاشت خیلی هم نسبت به آن حساس بود و معمولا به کسی نمی‌داد. سر آخر هم پاورپوینتی به دست کسی نرسید...

آری، او اگر هنوز با جسمش در میانمان بود، ما امروز شنبه قطعا پای تحلیل و تفسیرش از تک جمله آقا درمورد تکلیف دانشگاهیان در حفظ شتاب حرکت علمی کشور می‌نشستیم. سخنرانی که هشدار بود نسبت به آینده حرکت علمی، حرارت بود نسبت به مطالبه رهبر انقلاب و امید بود به نقاط برجسته جریان علم در کشور.

بنظر امروز وزیر علوم، معاون علمی رئیس جمهور، روسای دانشگاه‌ها، اساتید برجسته و صاحبان تریبون باید از آن حرف‌هایی بزنند که طهرانچی شهید اگر بود، می‌گفت. باید شب قبل مثل طهرانچی عزیز ما خوابشان نمی‌برد که پاورپوینت ارائه‌شان به سخنرانی صبح برسد. اگر اینطور شد و ما امروز آخر وقت در اخبار از این صحبت‌ها شنیدیم، امروز خیلی روز خوبی خواهد شد و احتمالا دکتر از بهشت برایمان یک لبخند رضایت می‌زند!