پیری، پدیده‌ای که فرهنگ مدرن به ما آموخته تا از آن بگریزیم اما در واقع یک فرآیند پیچیده و شگفت‌انگیز است که تحت تأثیر جهش‌ها و اپی‌ژنتیک قرار دارد. اما چگونه ممکن است تغییرات در دنیای ژن‌های ما این روند طبیعی را تحت تأثیر قرار دهند؟

جهش‌ها، تغییراتی در توالی DNA یک ارگانیسم هستند که می‌توانند اثرات متنوعی بر جای گذارند. برخی از این جهش‌ها بی‌ضررند؛ در حالی که برخی دیگر می‌توانند منجر به بیماری یا اختلال شوند. این تغییرات می‌توانند به طور تصادفی رخ دهند و یا به واسطه عوامل خارجی مانند تابش یا مواد شیمیایی ایجاد شوند. با افزایش سن، سلول‌های ما به دلیل آسیب DNA یا فرآیندهای نادرست همسان‌سازی، دچار جهش‌هایی می‌شوند که می‌تواند عملکرد سلولی را تحت تأثیر قرار دهد و به بروز بیماری‌های مرتبط با پیری، مانند بیماری‌های قلبی و سرطان منجر شود.

به عنوان مثال، سندروم پروجِری (Hutchinson-Gilford Progeria Syndrome) یک اختلال ژنتیکی نادر است که ناشی از جهش در ژن LMNA است و باعث تسریع پیری در کودکان می‌شود. این مورد نشان‌دهنده اهمیت درک دقیق جهش‌ها و تأثیر آن‌ها بر پیری است تا بتوانیم درمان‌ها و مداخلات مؤثری برای ترویج پیری سالم توسعه دهیم.

اپی‌ژنتیک به تغییراتی در بیان ژن اشاره دارد که نه به توالی آن بلکه به نحوه فعال یا غیرفعال شدن ژن‌ها مربوط می‌شود. این تغییرات می‌توانند تحت تأثیر عوامل محیطی، سبک زندگی و حتی خود فرآیند پیری قرار بگیرند. بنابراین، درک تغییرات اپی‌ژنتیک برای رمزگشایی مکانیزم‌ های پیری بسیار حیاتی است.

در نهایت، محققان در حال بررسی عمیق‌تر ارتباط میان جهش‌ها و اپی‌ژنتیک هستند؛ زیرا این دو فرآیند به شدت با یکدیگر مرتبط‌اند و هر دوی آن‌ها بر روند پیری و بیماری‌های مرتبط با آن تأثیرگذارند. جهش‌ها می‌توانند منجر به تغییر در بیان ژن‌ها و تغییرات اپی‌ژنتیک شوند و بالعکس.

هدف نهایی محققان، درک این تعامل پیچیده و توسعه روش‌های درمانی هدفمند برای کاهش سرعت یا حتی معکوس کردن روند پیری است. امید است که با پیشرفت در این زمینه، به درک عمیق‌تری از اسرار پیری دست بیابیم و به راهکارهایی نزدیک‌ تر شویم که سلامت و طول عمر انسان‌ها را بهبود بخشد.

فعال رسانه‌ای*

انتهای یادداشت/