اسفندیار نظری کارشناس حوزه آموزش و پرورش و مدرس دانشگاه فرهنگیان در گفت‌و گو با خبرنگار ایسکانیوزدرخصوص افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان عنوان کرد: برای ورود به دانشگاه فرهنگیان در حال حاضر پیشنهادی مطرح شده مبنی بر افزایش سن پذیرش به ۳۰ سال؛ البته این موضوع هنوز اجرایی و مصوب نشده و صرفاً یک نقطه‌نظر است. یکی از مباحث بسیار مهم در آموزش‌وپرورش هر کشور، به‌ویژه کشور عزیزمان ایران، موضوع اصلاح و توسعه نظام آموزشی است که مسیر آن از آموزش‌وپرورش می‌گذرد. هرچه نیروی انسانی بر اساس اصول صحیح جذب، گزینش و نگهداری وارد آموزش‌وپرورش شود، به بالندگی این نهاد و توسعه کشور کمک خواهد کرد.

کارشناس حوزه آموزش‌و پرورش گفت: بر اساس مصوبه قبلی، مقرر شده بود که سن ورود به دانشگاه فرهنگیان برای دانش‌آموزانی که قصد ورود دارند و پس از چهار سال آموزش مدرک کارشناسی دریافت می‌کنند و به‌عنوان معلم وارد کلاس می‌شوند، ۲۴ سال باشد. اما اخیراً بحثی مطرح شده که این سن تا ۳۰ سال افزایش یابد.

وی افزود: هرچه نیروی انسانی جوان‌تر و پرطراوت‌تر باشد، قطعاً به تعالی، پویایی و نوآوری نظام آموزشی کمک بیشتری خواهد کرد. بنابراین، اگر فردی در ۳۰ سالگی وارد دانشگاه فرهنگیان شود و پس از فارغ‌التحصیلی وارد مدرسه شود، این امر با معیار تزریق نیروی جوان، آماده و پویا به آموزش‌وپرورش در تضاد خواهد بود. به همین دلیل۳۰ سالگی نمی‌تواند سن مناسبی برای ورود به دانشگاه فرهنگیان محسوب شود.

نظری در ادامه بیان کرد: دانش‌آموزی که پس از فراغت از تحصیل در کنکور شرکت می‌کند و علاقه‌مندی خود را به دانشگاه فرهنگیان اعلام می‌کند، در سن ۲۴ سالگی در شرایطی کاملاً استاندارد از منظر آموزش جهانی برای ورود به شغل معلمی قرار دارد. البته تجربه ما در قالب ماده ۲۸ نشان داده است که افراد تا ۴۰ سال نیز می‌توانند وارد مدارس شوند؛ برخی حتی سابقه حق‌التدریس یا خرید خدمات داشته و اکنون با سن بالای ۵۰ سال به‌عنوان معلم جذب شده‌اند اما این گروه غالباً کارایی لازم برای آموزش دانش‌آموزان را ندارند.

کارشناس حوزه آموزش‌و پرورش گفت: چنین شرایطی سبب می‌شود معلمان نتوانند تفاوت‌های نسلی و نیازهای روز دانش‌آموزان را درک کنند و این امر به افت یادگیری منجر می‌شود. بنابراین، استاندارد جهانی تأکید می‌کند که هرچه جذب معلمان در سنین پایین‌تر صورت گیرد، نوآوری و بالندگی بیشتری به همراه خواهد داشت.

وی افزود: جوانان جویای یادگیری و دارای روحیه جستجوگری هستند و علاقه‌مندند توانایی‌های خود را در مدرسه و جامعه به نمایش بگذارند. در مقابل، افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان موجب رکود نوآوری و خلاقیت خواهد شد. تجربه‌های گذشته نیز نشان داده است که جذب نیروهای بالای ۴۵ یا ۵۰ سال، به‌ویژه از میان نیروهای نهضت سوادآموزی، پیش‌دبستانی، معلمان قرآن یا طرح امین، مشکلاتی ایجاد کرده و بسیاری از آنان توانایی تدریس مؤثر را ندارند و اکنون خواستار بازنشستگی هستند. این موضوع به افت آموزشی در کشور، به‌ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه اول، دامن زده است.

نظری تاکید کرد: بنابراین، سن ۲۴ سال برای ورود به دانشگاه فرهنگیان استاندارد و پذیرفته‌شده است. افزایش این سن، برخلاف عقلانیت و مصلحت آموزشی، به رکود نوآوری و تکرار اشتباهات گذشته خواهد انجامید. ما باید از تجربه ورود نیروهای ماده ۲۸ و مشکلات ناشی از سن بالای آنان درس بگیریم و برای دانشگاه فرهنگیان، نیروهای جوان‌تر را با همان سقف سنی ۲۴ سال جذب کنیم.

کارشناس توضیح داد: از منظر علمی و آموزشی، افزایش سن ورود به دانشگاه فرهنگیان تا ۳۰ سال پسندیده نیست. هرچند ممکن است برخی استدلال کنند دانشجویانی که پیش‌تر دو سال در دانشگاه‌های غیر دبیری تحصیل کرده‌اند بتوانند دو سال پایانی خود را در دانشگاه فرهنگیان بگذرانند و سپس وارد مدارس شوند، اما این موضوع چالش‌های جدی دارد. نخست اینکه آیا رشته قبلی فرد با نیازهای وزارت آموزش‌وپرورش هم‌خوانی دارد یا خیر. دوم اینکه فردی که یک‌بار در رشته‌ای دیگر تحصیل کرده، معمولاً انگیزه کافی برای تحصیل مجدد در رشته‌ای مشابه یا متفاوت در دانشگاه فرهنگیان نخواهد داشت. در نتیجه، هزینه‌ای که صرف می‌شود اثربخشی لازم را نخواهد داشت.

نظری در پایان گفت: در مقابل، فردی که از ابتدا دانشگاه فرهنگیان را انتخاب کرده و هیچ رشته دیگری را نگذرانده است، انگیزه و آمادگی بیشتری برای یادگیری و خدمت به آموزش‌وپرورش خواهد داشت. تجربه نشان داده است که بسیاری از رشته‌های موجود در قالب ماده ۲۸، مانند حسابداری یا دیگر رشته‌ها، هیچ هماهنگی با نیازهای آموزشی ندارند و این موضوع مانعی در کیفیت آموزش ایجاد می‌کند.

خبرنگار: مهدیه امجدیان

انتهای پیام /