به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ چت‌جی‌پی‌تی حدود هفت ماه پیش معرفی شد و در عرض این هفت ماه، تعداد جستجوهای کلیدواژه «هوش مصنوعی» در گوگل پنج برابر شده و این چت‌بات ده‌ها میلیون کاربر به خود جذب کرده است. در عرض همین هفت ماه هم سام آلتمن، مدیرعامل OpenAI (شرکت سازنده چت‌جی‌پی‌تی) به کنگره آمریکا احضار شده تا توضیحاتی در مورد تاثیر هوش مصنوعی‌اش ارائه دهد. این در حالی است که مارک زوکربرگ، مدیرعامل فیس‌بوک، حدود ۱۴ سال طول کشید تا پایش به واشنگتن باز شود و درباره نقش فیس‌بوک در جامعه صحبت کند. این امر نشان می‌دهد که چت‌جی‌پی‌تی چه غوغایی در دنیا به وجود آورده است.

انتقادات اغراق شده

آلتمن در جلسه‌اش با اعضای کنگره به طور عجیبی در مورد فناوری تولید شده‌اش صریح صحبت کرد و به قولی آب پاکی را روی دست‌شان ریخت. او در حین شهادت گفت: بدترین ترس من این است که هوش مصنوعی ما صدمات قابل توجهی به جهان وارد کند. اگر این فناوری اشتباه کند،‌ می‌تواند کل دنیا را زیر و رو کند.

برخی تحلیلگران بدبینی آلتمن را طور دیگری تعبیر کرده‌اند. آنها می‌گویند آلتمن ترس‌های فرضی‌اش را بیان کرد تا با این کار اعضای کنگره را به اتخاذ قوانین سختگیرانه‌تر تشویق کند و در نهایت از ظهور رقبای احتمالی چت‌جی‌پی‌تی جلوگیری کند.

عبارات سنگین و وحشتناک در مورد انفجار هوش مصنوعی قبلا در فرهنگ‌ها سرایت کرده و تاثیر خودش را گذاشته است. اصطلاح criti-hype (نقد فناوری) در سال ۲۰۲۱ برای تعریف انتقادی از فناوری جدید ایجاد و به لطف چت‌جی‌پی‌تی رایج شد، یکی از آنهاست. یکی از نمونه‌های بارز نقد فناوری، اتفاقی است که در سال ۲۰۱۶ در زمان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا رخ داد. در این سال، نیویورک تایمز و آبزرور گزارش دادند که شرکت «کمبریج آنالتیکا» بدون اجازه از اطلاعات شخصی آنلاینی که برای اهداف آکادمیک جمع‌آوری شده بود، در کارزارهای سیاسی‌اش استفاده کرده‌ است. بر این اساس، کمبریج آنالتیکا از اطلاعات شخصی بیش از ۸۷ میلیون کاربر فیس‌بوک برای درک و تأثیرگذاری بر رای‌دهندگان در جریان انتخابات سوءاستفاده کرده است.

بیل گیتس: ChatGPT به اندازه اختراع اینترنت اهمیت دارد

اوج انتقادات مربوط به هوش مصنوعی همین چند وقت پیش بود که جفری هینتون، ملقب به پدرخوانده هوش مصنوعی، از گوگل استعفا داد تا بتواند آزادانه در مورد خطرات هوش مصنوعی صحبت کند. او در مصاحبه‌ای بعد از خروجش از گوگل گفت: با توجه به اطلاعاتی که در مورد عملکرد مغز انسان می‌دانیم، باید بگویم که روند یادگیری هوش مصنوعی و کامپیوترها هم‌اکنون از مغز انسان پیشی گرفته است.

با این حال، هنوز هم هستند افرادی که به آینده و تاثیر این فناوری خوش‌بین هستند. به طور مثال، مشاور ارشد علمی دولت بریتانیا از هوش مصنوعی به عنوان انقلاب صنعتی بعدی یاد کرده است. با این همه، در حال حاضر گروه‌هایی وجود دارند که سعی می‌کنند سازماندهی‌شان تحت تاثیر این فناوری قرار نگیرد.

انقلابی در راه است؟

به طور کلی باید گفت که پیشگویی‌ها و ترس‌های زیادی در مورد هوش مصنوعی وجود دارد که نمی‌توان آنها را فهرست کرد، اما این احتمال وجود دارد که تاثیر آن واقعا قابل تحمل باشد و این صحبت‌ها فقط بزرگنمایی است.

چه می‌شد اگر همه چیز کندتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد، پیش می‌رفت و لرزش‌های کمتری در جامعه و اقتصاد رخ می‌داد؟ به نظر می‌رسد که شاید انکار تاثیر هوش مصنوعی در بسیاری از زمینه‌ها دشوار باشد، اما تغییر جهان هم کار ساده‌ای نیست.

این موضوع را در انقلاب‌های قبلی باید بررسی کرد. انقلاب‌های قبلی هم شیوه زندگی ما را عمیقاً تغییر دادند، اما انسان‌ توانست بدون تلاطم زیاد خودش را با آنها وفق دهد. پس اگر هوش مصنوعی را نیز یک انقلاب در نظر بگیریم، می‌توانیم از این تغییر هم جان سالم به در ببریم.

بندیکت ایوانز، تحلیلگر یکی از شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر پیشرو در سیلیکون ولی می‌گوید: هوش مصنوعی حداقل کاری که کرده، این است که تغییر ساختاری بزرگی را در آنچه نرم‌افزار می‌تواند انجام دهد،‌ ایجاد کرده است. پس احتمال آن می‌رود که بسیاری از امور جدید را برایمان امکان‌پذیر کند. این را می‌شود حتی با یک رابط کاربر گرافیکی مقایسه کرد که تحولی ایجاد نکرده، اما امکان تعامل با کامپیوتر را تغییر داده است. با این حال، بدیهی است که فناوری‌هایی چون هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی وزن زیادی در دنیای فناوری دارند.

مردیث ویتاکر، رئیس شرکت سیگنال که اپلیکیشن پیام‌رسان است، می‌گوید: نگرانی من این نیست که هوش مصنوعی جایگزین انسان‌ها شود، نگرانی من این است که شرکت‌ها از آن برای تحقیر و تضعیف موقعیت کارمندان خود استفاده کنند. خطر این نیست که هوش مصنوعی کار کارمندان را انجام دهد: خطر این است که از معرفی هوش مصنوعی توسط کارفرمایان برای بدتر کردن این مشاغل استفاده شود و نابرابری را بیشتر تشدید کند.

ترساندن به دلایلی کاملا تجاری

خوزه هرناندز-اورالو، محقق مرکز لورهولم برای آینده هوش در دانشگاه کمبریج، سال‌هاست که روی این به اصطلاح «توهمات» مطالعه کرده است. او می‌گوید: در حال حاضر، هوش مصنوعی در برخی زمینه‌ها محلی از اعراب ندارد، اما ممکن است در آینده به یک متخصص تبدیل شود که در موضوعات بسیاری بیشتر از آدم‌ها بداند. این همان چیزی است که باعث اضطراب ما می‌شود، زیرا هنوز نمی‌دانیم در کدام موضوعات باید به هوش مصنوعی اعتماد کنیم!

پس اگر این فناوری چندان بالغ نیست، چرا در چند ماه اخیر با چنین انتقادات ناگهانی و گسترده‌ای مواجه شده است؟ هرناندز-اورالو معتقد است که برای این موضوع حداقل دو دلیل وجود دارد: اول، فشار تجاری. بزرگ‌ترین مشکل این است که فشار تجاری، رسانه‌ای و اجتماعی برای این سیستم‌ها وجود دارد که همیشه به چیزی پاسخ دهند، حتی زمانی که نمی‌دانند چگونه. اگر سطح انتظارمان را پایین بیاوریم، این سیستم‌ها کمتر شکست می‌خوردند.

دلیل دوم برای ناموفقیت هوش مصنوعی، ادراک انسانی است. معمولاً فرض می‌شود که یک سیستم هوشمند باید همانند ماشین حساب و دایره‌المعارف صددرصد درست عمل کند، اما این فرضیه صحیح نیست. برای مدل‌های زبانی، تولید یک متن قابل قبول اما نادرست به راحتی انجام می‌شود. همچنین در مورد صدا، تصویر، و کد نیز این امر دارای اهمیت است. در واقع، انسان‌ها همیشه این کار را انجام می‌دهند؛ به خصوص کودکانی که با استفاده از عباراتی که به نظر درست می‌رسند، اما ممکن است منطقی نباشند، پاسخ می‌دهند.

در برخی موارد، حتی یک حاشیه شک غیر قابل قبول خواهد بود. این احتمال وجود دارد که در آینده، انسان‌هایی که از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، حتی تصور کنند (و بپذیرند) که این فناوری خطاهای خاصی را مرتکب خواهد شد. اما با همه هیاهوها، ما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم.

درک بلندمدت تأثیر محدود هوش مصنوعی هنوز به این معنی نیست که ترس اصلی - اینکه هوش مصنوعی از هوش انسانی پیشرفته‌تر است - از بین برود. در تصور جمعی، این ترس به مفهوم ماشینی است که نرم‌افزار جهان را کنترل می‌کند و انسان‌ها را نابود می‌کند.

مت بین، استاد دانشگاه سانتا باربارا، معتقد است از آنجایی که ما ماشین‌هایی را تصور می‌کردیم که جایگزین ما می‌شوند، اکنون از آنها می‌ترسیم. وقتی صحبت از این موضوع می‌شود، ترس تکراری‌ترین احساس است.

 ویتاکر می‌گوید: ما تصور می‌کنیم که هوش مصنوعی انسان است... شروع می‌کنیم به این تصور که به حرف‌های ما گوش می‌دهد. گاهی حتی رابطه‌ای صمیمانه با آنها برقرار می‌کنیم و به همین دلیل است که ته ذهن‌مان همیشه فکر می‌کنیم که آنها قرار است جایمان را بگیرند!

انتهای پیام/