سید داوود اطیابی، فیلمساز و کارگردان فیلم سینمایی «نارگیل» در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر ایسکانیوز با اشاره به ویژگی‌های نسل نوجوان امروز که با عنوان نسل Z شناخته می‌شوند گفت: به نظر من، نسل نوجوان امروز در یک محیط چندلایه، متصل و پرشتاب رشد کرده است. این نسل از کودکی با تصویر، فناوری و روایت‌های چندرسانه‌ای احاطه شده و برخلاف گذشته، ما دیگر در یک فضای تک‌رسانه‌ای مثل تلویزیون زندگی نمی‌کنیم؛ بلکه در دنیایی چندرسانه‌ای هستیم که در آینده نیز گسترده‌تر خواهد شد. همین مسئله باعث شده سرعت یادگیری، قدرت تحلیل و توانایی ترکیب خلاقانه اطلاعات در این نسل بسیار بالاتر از نسل‌های پیشین باشد.

وی ادامه داد: من خودم متولد اوایل دهه ۵۰ هستم و اکنون ۵۴ سال دارم. وقتی به این نسل نگاه می‌کنم، می‌بینم که نسل نوجوان امروز از نظر سرعت و شیوه مواجهه با جهان، بسیار جلوتر از ما حرکت می‌کنند. این نسل جسورتر، پرسشگرتر و مستقل‌تر است و برخلاف نسل‌های قبلی، صرفاً مصرف‌کننده محتوا نیست؛ بلکه تمایل جدی به تولید محتوا دارد. این موضوع را به‌وضوح در شبکه‌هایی مانند اینستاگرام می‌بینیم. هرچند بخشی از محتواها ممکن است سطحی باشد، اما سرعت، قدرت تحلیل و واکنش آن‌ها بسیار بالاست.

اطیابی با اشاره به دسترسی گسترده این نسل به فناوری افزود: نسل امروز به ابزارهای تکنولوژیک دسترسی نامحدود دارد. بسیاری از محاسبات و فرایندهایی که ما مجبور بودیم عمیق و زمان‌بر انجام دهیم، برای آن‌ها با چند کلیک انجام می‌شود. همین ویژگی‌ها این نسل را به یکی از خلاق‌ترین نسل‌های معاصر تبدیل کرده است. به اعتقاد من، نسل‌های آینده حتی شگفت‌انگیزتر هم خواهند بود.

این فیلمساز درباره اقتضائات آموزش نسل نوجوان در حوزه فناوری و هنر گفت: آموزش نسل Z باید کاملاً تجربی، مشارکتی و مبتنی بر پروژه باشد. دیگر نمی‌توان این نسل را صرفاً با آموزش‌های آکادمیک و کلاسیک در مدرسه یا کلاس‌های سخنرانی‌محور همراه کرد. آن‌ها حوصله نشستن و شنیدن ندارند؛ دوست دارند وارد میدان عمل شوند، تجربه کنند و حتی شکست بخورند. این نسل، نسلی جنگنده است و با آموزش‌های خطی ارتباط برقرار نمی‌کند.

وی تأکید کرد: آموزش‌ها باید کوتاه، سریع، کاربردی و تعاملی طراحی شوند و از ابزارهای دیجیتال، اپلیکیشن‌ها و پلتفرم‌های خلاقانه استفاده شود. باید به نوجوانان اجازه تجربه و خطا بدهیم. اشتباهی که در دهه‌های قبل با نسل‌های شصت و هفتاد انجام شد، نباید دوباره تکرار شود. آموزش نسل Z یعنی ایجاد فضایی برای کشف، تجربه و خودیابی؛ اینکه اجازه بدهیم زمین بخورند، بلند شوند و دوباره تلاش کنند.

اطیابی درباره نقش دفاتر انجمن سینمای جوان در سراسر کشور گفت: دفاتر انجمن سینمای جوانان ایران یک شبکه بسیار ارزشمند و کم‌نظیر در سطح کشور هستند. این دفاتر می‌توانند حلقه اتصال نوجوانان به آموزش استاندارد، مربیان حرفه‌ای و امکانات اولیه فیلمسازی باشند. اگر این ظرفیت به‌درستی فعال شود، المپیاد فیلمسازی از یک رویداد متمرکز در تهران به یک جریان ملی و فراگیر تبدیل خواهد شد.

وی افزود: سرمایه‌گذاری در این مسیر ضرر نیست؛ ما آینده را باید بسازیم و آینده را همین نسل نوجوان خواهد ساخت. این دفاتر می‌توانند استعدادهای محلی را شناسایی کنند، آموزش‌های مقدماتی بدهند، مسیر رشد نوجوانان را پیگیری کنند و بستر بروز خلاقیت آن‌ها را فراهم آورند. تحقق عدالت آموزشی در سراسر کشور یک ضرورت است؛ چرا که امروز آموزش‌های هنری عمدتاً پولی شده و این مسئله باعث از بین رفتن استعدادهای واقعی می‌شود.

این فیلمساز درباره نسبت نسل Z با تصویر در عصر هوش مصنوعی گفت: نسل Z با تصویر زندگی می‌کند؛ تصویر برای آن‌ها یک زبان طبیعی است، درست مثل حرف زدن. در دوره‌ای که هوش مصنوعی تولید تصویر را متحول کرده، این نوجوانان نه‌تنها مصرف‌کننده تصویر، بلکه خالق روایت‌های بصری پیچیده هستند. وظیفه ما این است که آن‌ها را از سطحی‌نگری به سمت پیچیدگی و عمق هدایت کنیم.

وی ادامه داد: هدایت این نسل به سمت فیلمسازی نتایج مهمی دارد؛ از جمله تبدیل انرژی و هیجان نوجوانان به خلاقیت سازنده، تقویت تفکر انتقادی، مهارت روایت‌گری و کار گروهی، و پرورش نسلی که زبان تصویر را بهتر از هر نسل دیگری می‌شناسد. فیلمسازی برای نسل Z فقط یک هنر نیست، بلکه یک مهارت حیاتی برای آینده است.

اطیابی در پاسخ به پرسشی درباره کمبود فیلم‌های نوجوان گفت: کمبود تولیدات سینمایی برای نوجوانان یک خلأ جدی است. المپیاد فیلمسازی نوجوانان می‌تواند نقطه آغاز یک جریان تازه در سینمای نوجوان باشد؛ جریانی که از دل خود نوجوانان می‌جوشد و نگاه از بالا به پایین ندارد. این رویداد می‌تواند نسل جدیدی از فیلم‌سازان را پرورش دهد که زبان و نیازهای نوجوانان را به‌خوبی می‌شناسند.

وی در پایان سخنانش تأکید کرد: از نظر من، المپیاد فیلمسازی نوجوانان صرفاً یک رویداد نیست، بلکه یک سرمایه‌گذاری فرهنگی بلندمدت است. اگر این رویداد با نگاه حمایتی، استمرار آموزشی و استفاده از ظرفیت‌های ملی همراه شود، می‌تواند آینده سینمای ایران را متحول کند. نوجوانان امروز فقط مخاطب سینما نیستند؛ آن‌ها سازندگان آینده سینمای ایران‌اند و وظیفه ما هموار کردن مسیر برای آن‌هاست.

انتهای پیام/