به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، خودکشی دانشجویان در انگلستان بحرانی جدی است که در سال‌های اخیر گریبان‌گیر آموزش عالی این کشور شده است. به طوری که نتایج یک نظرسنجی از دانشجویان در انگلستان نشان می‌دهد ۴۲ درصد دانشجویان افکار خودکشی داشته‌اند و ۲۴ درصد از این تعداد برای اولین بار در دوران تحصیل دانشگاهی این افکار را تجربه کرده‌اند.
ایسکانیوز پیش‌تر در گزارش بحران افزایش خودکشی دانشجویان در جهان، خودکشی را چهارمین عامل مرگ جوانان معرفی می‌کند. در این گزارش آمده است که خودکشی چهارمین علت مرگ و میر جوانان ۱۵ تا ۲۹ ساله حداقل در ۱۷ کشور جهان است. این آمار زنگ خطری برای خانواده‌ها و دولت است. اغلب جوانان سال‌های اولیه جوانی خود را در دانشگاه‌ها می‌گذرانند. به همین دلیل، از نهادهای آموزش عالی انتظار می‌رود که ارزیابی مناسبی از سلامت روان دانشجویان داشته و راهکارهای مناسبی برای پیشگیری از خودکشی ارائه کنند.
در این گزارش آمارهایی از خودکشی دانشجویان در کشورهای آمریکا، کانادا، انگلستان، استرالیا و هند ارائه شده است. بر اساس این گزارش، خودکشی عامل اصلی مرگ جوانان زیر ۳۵ سال در انگلستان است. حدود سه چهارم (۷۴ درصد) خودکشی‌ها در سال ۲۰۲۱ مرد بودند. کارشناسان معتقدند که هر کسی در هر سنی می‌تواند ناراحتی روانی و افکار خودکشی را تجربه کند.
خودکشی ۳ درصد دانشجویان انگلستان در سال تحصیلی ۲۰۲۰-۲۰۱۹
ارقام منتشر شده توسط اداره آمار ملی (ONS) انگلستان نشان می‌دهد که میزان خودکشی دانشجویان آموزش عالی در سال تحصیلی ۲۰۲۰-۲۰۱۹ در انگلستان و ولز سه مرگ به ازای هر ۱۰۰ هزار دانشجو بوده است.هم‌اکنون دولت انگلستان از دانشگاه‌ها درخواست کرده است که برای پیشگیری از خودکشی اقدام کنند. وزیر آموزش عالی انگلیس اعلام کردکه دانشگاه‌های انگلیسی باید تا سپتامبر ۲۰۲۴ به اولویت‌بندی سلامت روان متعهد شوند.
با وجود تلاش‌های دولت و پایان یافتن سال ۲۰۲۴، همچنان مشکل خودکشی دانشجویان در انگلستان وجود دارد. بررسی‌های وزارت آموزش و پرورش انگلستان در مورد مرگ و میر ناشی از خودکشی دانشجویان آموزش عالی نشان می‌دهد که رفتار مدیران دانشگاه با خانواده‌های این دانشجویان «تجربیات ناراحت‌کننده‌ای» را برای آنها ایجاد کرده است. به عقیده کارشناسان، رنجی که مدیران دانشگاهی برای خانواده‌ها ایجاد کرده‌اند، ضرورت شفافیت و مشارکت بیشتر دانشگاه‌ها در قبال بستگان دانشجویان را نشان می‌دهد.
پروفسور سر لوئیس اپلبی مدیر تحقیقات محرمانه ملی در مورد خودکشی و ایمنی در سلامت روان، که این بررسی را انجام داده است، گفت: هدف اصلی این بررسی ملی، بهبود یادگیری از این حوادث غم‌انگیز برای کمک به جلوگیری از مرگ و میر در آینده است. ما واکنش بسیار خوبی از دانشگاه‌ها به این بررسی ملی دریافتیم و در مورد چنین موضوع حساسی، این نشانه خوبی برای پیشگیری است.
بر اساس این تحقیقات، اغلب خانواده‌های داغدار داستان‌های ناراحت‌کننده‌ای شامل احساس طرد شدن تعریف کردند. به طوری که خانواده‌ها می‌گفتند دانشگاه از پاسخ دادن به سوالات مهم و دردناک طفره می‌رود و تمایلی به پاسخ دادن ندارد.
دانشگاه‌ها برای پذیرش مسئولیت دانشجویان در شرایط بحرانی ساخته نشده‌اند
رابرت آبراهارت پدر ناتاشا آبراهارت دانشجوی فیزیک دانشگاه بریستول که اضطراب مزمن داشت و در سال ۲۰۱۸ خودکشی کرد، گفت که ارتباط ضعیف دانشگاه با خانواده‌ها، فقط به کارکنان آموزش ندیده برنمی‌گردد، بلکه نشان می‌دهد که دانشگاه‌ها برای پذیرش مسئولیت دانشجویان در شرایط بحرانی ساخته نشده‌اند.
بریجت فیلیپسون وزیر آموزش و پرورش در این زمینه گفت: خانواده‌ها برای مدت طولانی با سوالات بی‌پاسخ رها شده‌اند و از شفافیتی که شایسته آن هستند، محروم ماندند. این شرایط باید تغییر کند.
گفتنی است، جسد ناتاشا آبراهارت دانشجوی ۲۰ ساله کارشناسی فیزیک در سال ۲۰۱۸ در آپارتمانش پیدا شد. دانشگاه بریستول به دلیل کوتاهی در رسیدگی به اضطراب شدید دخترشان مجرم شناخته شد. این دانشگاه به پرداخت ۵۰ هزار پوند خسارت به والدین این دانشجوی به دلیل تبعیض علیه او محکوم شد.
کارشناسان معتقدند که مدیران دانشگاهی فقط مسئول رصد وضعیت و شرایط تحصیلی دانشجویان نیست. مسئولان موظف‌اند که متوجه وخامت شرایط روحی دانشجویان بوده و پیش از آن‌که دیر شود، اقدام قاطعی انجام شود. باید تغییراتی جدی انجام شود، پیش از این که جان جوانان بیشتری گرفته شود. به نظر می‌رسد این شکاف‌ها در برخورد دانشگاه‌ها با والدین داغدیده نشان‌دهنده مشکلاتی مبنایی در نظام آموزش عالی باشد.
رابرت آبراهارت و همسرش مگی گروهی با عنوان ForThe۱۰۰ بنیانگذاری کرده و والدین داغدار را دورهم جمع کردند. اعضای این گروه به دنبال مبارزه با دانشگاه‌ها هستند تا وظیفه قانونیشان یعنی مراقبت از دانشجویان را به درستی انجام دهند.
بیماری روانی و فشار تحصیلی؛ مهم‌ترین عوامل خودکشی دانشجویان انگلیسی
بررسی گزارش‌های حوادث جدی در مورد دانشجویان، از جمله ۷۹ مورد مرگ مشکوک به خودکشی و ۲۵ مورد خودآزاری غیرکشنده در سال تحصیلی ۲۰۲۴-۲۰۲۳، نشان داد که تقریباً در نیمی از موارد دانشجویان با بیماری روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. همچنین بیش از یک سوم آنها به مشکلات یا فشارهای تحصیلی اشاره کرده‌اند. بر اساس آمارها، حدود یک چهارم این دانشجویان در سال اول تحصیلات کارشناسی خود بودند.
کاترین رادوی استاد دانشگاه منچستر و محقق در زمینه خودکشی دانشجویان پیشنهاد داد که برای پیشگیری از خودکشی دانشجویان لازم است آموزش آگاهی از سلامت روان و پیشگیری از خودکشی برای همه کارکنانی که در نقش‌های دانشجویی قرار دارند، در دسترس باشد. این آموزش‌ها باید شامل شناخت و پاسخ به خطر و تنوع عصبی باشد.
دبی لیکاک رئیس سیاست‌گذاری در ساماریتانز گفت: دانشجویان در طول دوران تحصیل در دانشگاه با طیف وسیعی از فشارها روبرو هستند و بسیار مهم است که سلامت روان و رفاه آنها در کنار تحصیلات دانشگاهی‌شان در اولویت قرار گیرد. دانشگاه‌ها باید گام‌های معناداری برای ایجاد فرهنگ مراقبت و اطمینان از ارائه حمایت مناسب بردارند. اولین گام مهم این است که اطمینان حاصل شود کارکنانی که مستقیماً با دانشجویان کار می‌کنند، در زمینه پیشگیری از خودکشی آموزش دیده‌اند، تا بتوانند علائم هشدار دهنده را تشخیص دهند و به طور بالقوه جان یک نفر را نجات دهند.
گفتنی است، خودکشی دانشجویان مشکلی است که با وجود انکار مسئولان دانشگاهی در ایران هم وجود دارد. گام نخست برای حل این مشکل این است که این واقعیت پذیرفته شود و در ادامه راهکارهایی برای حل مشکل اتخاذ کنند. برای مثال نتایج یک گزارش نشان می‌دهد که معرفی منشور بهداشت روان در بین دانشگاه‌ها نخستین گام برای کمک به دانشجویان است. همچنین لازم است استانداردهایی تعریف شود که بر اساس آن مسئولیت‌پذیری دانشگاه‌ها ارزیابی شود. به عبارت دیگر، تجربه و صدای دانشجو باید مبنا و محور تصمیم‌گیری‌های دانشگاه باشد.
انتهای پیام/
نظر شما