به گزارش خبرنگار بینالملل ایسکانیوز، در هفتههای اخیر تصاویر بسیار فاجعهبار و غیرقابل تحملی از وضعیت گرسنگی ساکنان غزه در فضای مجازی در حال چرخش است و اندوه جهانی را در این خصوص در بر داشته است. آش تا اندازهای شور شده که صدای خود غربیها و حتی صهیونیستها هم درآمده است. بر اساس گزارش نهادهای حقوق بشری، رژیم صهیونیستی با هدف فشار بر حماس و ساکنان غزه با جلوگیری کردن از ارسال کمکهای بشردوستانه برای گرسنگی دادن به مردم غزه استفاده میکند که بر اساس قوانین بین المللی نقض آشکار قوانین بوده و جنایت جنگی محسوب میشود.
بیشتر بخوایند:
اوضاع بحرانی غزه ناشی از کم کاری سازمان ملل است/ وقتی شورای حقوق بشر چشم خود را بر واقعیت میبندد!
با این حال، کابینه جنگ رژیم صهیونیستی قصد دارد برای جبران ناکامیهای خود در میدان به این روش غیرانسانی ادامه دهد و اظهارنظر مقامات صهیونیست این مسئله را تایید میکند. «آروا دامون» -تحلیلگر مرکز رفیق حریری اندیشکده شورای آتلانتیک آمریکا و بنیانگذار یک موسسه امدادرسان بین المللی- در گزارشی به بررسی این موضوع پرداخته است. وی در گزارش اخیر خود که مستند به شواهد عینی و اظهارنظرهای یک گروه امدارسان حاضر در غزه است، تایید میکند که رژیم صهیونیستی «به صورت عمدی ساکنان غزه را گرسنگی میدهد».
متن کامل این گزارش بدین شرح است:
«من گرسنهام» پیامی که از یکی از کارکنان خیریه من تحت عنوان شبکه بینالمللی کمک، امداد و همیاری (INARA) برای من ارسال شده است. «قسم میخورم، به سختی میتوانم سرپا بایستم یا روزم را به پایان برسانم». گرسنگی بیشتر از صدای پهپادهای اسرائیلی که بالای سرشان هستند، به مغزشان فشار میآورد. بدنهای ضعیف با قابلمههای خالی در خیابانها تلوتلو میخورند و به دنبال آشپزخانهای اجتماعی میگردند که -در بهترین حالت غذایی ساده- برای چهرههایی که از درد در هم پیچیده شده و در میان انبوهی از اجساد هستند، تهیه کنند.
نوزادانی که نسبتا سالم و با گونههای که دوست داری آنها را نیشگونبگیری به دنیا میآیند، در حال تحلیل رفتن هستند، بدن مادرانشان آنقدر ضعیف و دچار سوءتغذیه است که نمیتواند شیر مادر بدهد، و بیمارستانها فاقد غذاهای جایگزین هستند.
تیم من در «خیریه اینارا» اخیرا ویدیوهایی از توزیع سبزیجات تازه در غزه ارسال کردهاند. این سبزیجات به دست ما نرسیدهاند، بلکه محصولات محلی از معدود گلخانههایی هستند که هنوز در دسترس قرار دارند. قیمتها نجومی شده و بستهها، هر کدام حاوی شش کیلوگرم (تقریبا سیزده پوند) سبزیجات تازه، حدود ۱۲۰ دلار قیمت دارند.
من از اینکه بچههای کوچک طوری پوزخند میزنند که انگار هالووین رسیده و قرار است در یک جعبه شیرینی بزرگ شیرجه بزنند، شگفتزده شدهام. فقط اینکه به جای دادن شکلات، خیار به آنها میدهیم. هیچ چیز خیالی در مورد صحنههای ترسناک یا چهرههای اسکلتی اطرافشان وجود ندارد؛ همه چیز واقعی است. «ممنون، ممنون دخترم، ما همیشه، تمام روز گرسنهایم». یک زن مسن به یسرا -هماهنگکننده برنامه غزه اینارا میگوید: «من دیروز اصلا چیزی نخوردم».
واقعیت گرسنگی
این واقعیت در سراسر بخشهای غزه وجود دارد، زیرا دولت اسرائیل عمدا این منطقه محصور فلسطینی را گرسنه نگه میدارد، واقعیتی که اخیرا توسط دو سازمان حقوق بشری اسرائیلی به آن اذعان شده است. گزارش بتسلم با عنوان «نسلکشی ما» منتشر شده است و پزشکان حقوق بشر اخیرا یافتههای خود را در «نسلکشی در غزه» منتشر کردهاند.
اسرائیل به طور سیستماتیک مانع ورود کمکها شده، موانع جادهای ایجاد کرده تا اطمینان حاصل کند که آن مقدار کمی هم که وارد میشود، به طور ساده در دسترس نیست و روایتهای دروغینی را با هدف بیاعتبار کردن جامعه بشردوستانه و توجیه مسدود کردن کمکها، رواج داده است. این شامل تکرار مکرر این ادعا میشود که حماس کمکها را میدزدد و سازمانهای امدادی با حماس همکاری میکنند.
اگرچه هیچ چیز نمیتواند حقیقت را پنهان کند، اما این ادعاها منجر به ایجاد یک مکانیسم توزیع کمک موسوم به -بنیاد بشردوستانه غزه- شد که هیچ یک از استانداردهای شناخته شده توسط اکثریت قریب به اتفاق گروههای بشردوستانه را برآورده نمیکند. اسرائیل یک طوفان موذیانه بینقص برای تضمین پایان تدریجی و دردناک ساکنان غزه ایجاد کرده است؛ اگرچه ارتش خودش، همانطور که نیویورک تایمز گزارش داده «هرگز مدرکی دال بر اینکه این گروه شبهنظامی فلسطینی به طور سیستماتیک کمکهای سازمان ملل را دزدیده باشد، پیدا نکرده»، این موضوع را به نقل از دو مقام ارشد نظامی اسرائیل و دو اسرائیلی دیگر گزارش کرده است.
طبق بیانیه سازمان ملل متحد در 27 ژوئیه، «از هفتاد و چهار مورد مرگ و میر ناشی از سوء تغذیه که امسال ثبت شده است، شصت و سه مورد در ماه ژوئیه رخ داده است، از جمله بیست و چهار کودک زیر پنج سال. بسیاری قبل از رسیدن به مراقبتهای پزشکی جان باختند، در حالی که بدنهایشان علائم تحلیل رفتن شدید را نشان میداد». در بیست و چهار ساعت پس از انتشار آن بیانیه، چهارده نفر دیگر، از جمله دو کودک، بر اثر سوء تغذیه جان باختند.
سوءتغذیه به این معنی است که بدن مواد مغذی مورد نیاز خود -مانند پروتئینها، ویتامینها و مواد معدنی- را دریافت نمیکند. این امر سیستم ایمنی را تضعیف، بهبود زخمها را کند، رشد را مختل میکند و باعث تحلیل رفتن عضلات و اختلال عملکرد اندامها میشود. با گذشت زمان، سیستمهای اصلی - مانند قلب، کبد و مغز - شروع به از کار افتادن میکنند. گرسنگی در نهایت به سوءتغذیه تبدیل میشود. بدون کالری کافی، بدن شروع به تجزیه چربی، عضلات و در نهایت اندامهای خود برای انرژی میکند؛ اساسا بدن شروع به «خودخوری» میکند. این امر در صورت عدم اصلاح، منجر به نارسایی چند عضوی و مرگ میشود.
از زمان حملات حماس در 7 اکتبر 2023 که جنگ غزه را آغاز کرد، وزارت بهداشت غزه حداقل 147 مورد مرگ ناشی از سوءتغذیه را ثبت کرده که در میان آنها هشتاد و هشت کودک وجود دارد. هرچند همین میزان هم وحشتناک است، اما این تعداد احتمالا بسیار بیشتر است. زیرا سوءتغذیه نه تنها در ابتدا جوانان را هدف قرار میدهد، بلکه افرادی را که از قبل بیماریهای مزمن یا مادرزادی دارند نیز درگیر میکند و اغلب اوقات، مرگ آنها به این بیماری نسبت داده میشود، نه به سوءتغذیه.
کودکی را به یاد دارم که نوامبر گذشته، در آخرین سفرم به غزه، قبل از اینکه اسرائیل ورودم را ممنوع کند، ملاقات کردم. او لاغر، دچار سوءتغذیه و مبتلا به فلج مغزی بود. ما به خانوادهاش کمک کردیم تا به غذای درمانی آماده دسترسی پیدا کنند. به یاد دارم که چند هفته بعد، وقتی عکسی از پسر کوچک دریافت کردم که بسیار سالمتر به نظر میرسید، چگونه لبخند زدم. دو ماه بعد، درست قبل از آتشبس، وقتی اسرائیل دوباره پیچهای کمکی را سفت کرد، کودک درگذشت.
در حالی که نمیتوان مرگ او را صرفاً به سوءتغذیه نسبت داد، مطالعات نشان میدهد که کودکان مبتلا به فلج مغزی میتوانند بین سی تا هفتاد سال زندگی کنند، با فرض اینکه مراقبتهای مناسب را دریافت کنند. حتی افرادی که در غزه حقوق میگیرند، مثلاً در بخشهای روزنامهنگاری، پزشکی یا بشردوستانه، نمیتوانند بدون به خطر انداختن جان خود، غذای کافی دریافت کنند. بیمارستانهای غزه گزارش میدهند که پزشکان و پرستاران آنها برای سرپا ماندن تقلا میکنند و در حین تلاش برای نجات جان بیماران خود غش میکنند.
در مصاحبهای اخیر، آوریل بنوا -مدیرعامل پزشکان بدون مرز- در مورد چگونگی کشته شدن یکی از اعضای خود در حین تلاش برای رساندن کمکهای غذایی صحبت کرد. از هزار کارمند فلسطینی آنها، اکثرا یک وعده غذایی در روز دریافت میکنند، تازه اگر آن یک وعده هم گیرشان بیاید. ۲۵ درصد از افرادی که در مراکز پزشکان بدون مرز بستری میشوند، دچار سوءتغذیه هستند که اکثر آنها بین شش ماه تا پنج سال سن دارند.
بنویت گفت: «ما بیست و یک ماه است که این وضعیت را تجربه میکنیم و هر آنچه اکنون میبینیم کاملا قابل پیشبینی است». نه تنها مقیاس این رنج قابل پیشبینی است، بلکه قابل پیشگیری نیز بود. سازمانهای بشردوستانه در طول تقریبا دو سال گذشته در مقاطع مختلف در مورد گرسنگی در غزه هشدار دادهاند، زیرا اسرائیل کمکها را خفه میکند، اما فقط به اندازهای فشار خود را کاهش میدهد که جمعیت به سختی زنده بمانند. اما هیچ چیز با آنچه در ماههای گذشته دیدهایم قابل مقایسه نیست. سازمانهای بشردوستانه در طول تقریباً دو سال گذشته در مقاطع مختلف در مورد گرسنگی در غزه هشدار دادهاند، زیرا اسرائیل کمکها را خفه میکند، اما فقط به اندازهای فشار خود را کاهش میدهد که جمعیت به سختی زنده بمانند. اما هیچ چیز با آنچه در ماههای گذشته دیدهایم قابل مقایسه نیست.
ایالات متحده و اسرائیل در ماه می از بنیاد بشردوستانه غزه در شروع توزیع کمکهایش حمایت کردند و سیستم از پیش موجود و اثباتشده حداقل چهارصد نقطه توزیع که توسط سازمانهای بشردوستانهی مستقر ایجاد شده بود را با تنها چهار نقطه جایگزین کردند. دسترسی به این مناطق مستلزم عبور مردم از مناطق قرمز اسرائیل است، جایی که هم نیروهای دفاعی اسرائیل و هم پیمانکاران خارجی بنیاد بشردوستانه غزه با استفاده از مسلسل، پهپاد و تانک به عنوان وسیلهای به اصطلاح «کنترل جمعیت» آتش میگشایند.
طبق گزارش سازمان ملل، بیش از هزار نفر کشته و بیش از هفت هزار نفر زخمی شدهاند، در حالی که فقط سعی در تهیه غذا داشتهاند. ارتش اسرائیل بیانیههایی صادر کرده و اتهامات مبنی بر اینکه نیروهایش عمداً به غیرنظامیانی که برای جمعآوری کمک میآیند شلیک میکنند را قویا «رد» کرده است. آن دسته از غیرنظامیانی که زنده میمانند، اغلب با دست خالی بازمیگردند و این روند را بیمارگونه و پیچیده توصیف میکنند.
پیامی از پسرعموی یکی از دوستانم در دومین روز فعالیتش دریافت کردم که سعی کرده بود کمک جمعآوری کند. او نوشت: «صدای گلولههایی را شنیدم که از کنار گوشم رد میشدند. وحشت همه جا را فرا گرفت و همه اطرافیانم شروع به دویدن کردند و به دنبال پناهگاهی در پشت دیوار شکسته گشتند. تیراندازی همچنان به دیوار میخورد و ما وحشتزده بودیم و مطمئن نبودیم که فرار کنیم یا همانجا بمانیم».
دهها هزار نفر که بیشترشان مرد هستند، شبها جمع میشوند و منتظرند تا برای جمعآوری کمکهای غذایی که بهشدت به آن نیاز دارند، [به مراکز دریافت کمک] حرکت کنند. آنها منتظر علامت هستند. صدای شلیک گلوله میآید، مردم خشکشان میزند و برخی مورد اصابت گلوله قرار میگیرند. آنها که جلوتر رفتهاند گلولههای بیشتری دریافت میکنند. مردم خشکشان میزند و فرار میکنند، کمکهای ارسالی پاره میشود و روی زمین میریزد.
در مقالهای که اخیرا در روزنامه اسرائیلی هاآرتص منتشر شد، خود سربازان نیروهای دفاعی اسرائیل توضیح دادند که چرا آن را «عملیات ماهی نمکسود» نامیدهاند؛ نامی برگرفته از بازی محبوب کودکان «چراغ قرمز، چراغ سبز». این مقاله شرح میدهد که چگونه سربازان و افسران ارتش اسرائیل میگویند به آنها دستور داده شده بود که به دلخواه خود، حتی زمانی که هیچ تهدیدی وجود نداشت، به سمت جمعیت غیرمسلح شلیک کنند. یک پیمانکار سابق در مصاحبهای با بیبیسی روایت مشابه و تکاندهندهای ارائه داد.
او که یک سرباز بازنشسته کلاه سبز ارتش ایالات متحده است، اظهار کرد: «در تمام دوران حرفهایام هرگز شاهد این سطح از وحشیگری و استفاده از نیروی بیهدف و غیرضروری علیه یک جمعیت غیرنظامی، یک جمعیت گرسنه و غیرمسلح نبودهام». به طور مشابه، گزارشی از اسکای نیوز، یک نگهبان امنیتی سابق بنیاد بشردوستانه غزه را نشان میدهد که ادعا میکند این یک «تله مرگ سادیستی» است که در آن «تکتیراندازها به طور تصادفی به سمت جمعیت آتش میگشایند».
بنیاد بشردوستانه غزه و ادعاهای دروغین در مورد نفوذ حماس
بنیاد بشردوستانه غزه بر اساس این فرضیه نادرست که اسرائیل بارها مطرح کرده، تأسیس شد که سازمانهای بشردوستانه مورد نفوذ حماس قرار گرفتهاند و حماس این کمکها را برای منافع مالی خود میدزدد و از آنها به عنوان وسیلهای برای اعمال کنترل بر جمعیت استفاده میکند. این ادعاها توسط بنیامین نتانیاهو -نخست وزیر اسرائیل- نیز تکرار شد که گرسنگی مردم غزه را نیز انکار کرد. او گفت: «اسرائیل طوری معرفی میشود که انگار ما در حال اجرای کمپین گرسنگی در غزه هستیم. چه دروغ جسورانهای. هیچ سیاست گرسنگی در غزه وجود ندارد و هیچ گرسنگی در غزه وجود ندارد»، حتی در حالی که تلویزیون و رسانههای اجتماعی تصاویر نوزادانی با گونههای فرورفته و چشمان گود رفته را نشان میدهند.
دونالد ترامپ -رئیس جمهور آمریکا- پس از اظهارات نتانیاهو، به ظاهر به انتقاد از اسرائیل پرداخت و از این کشور خواست تا «هر ذره غذا» را وارد کند و اظهار کرد که «بعضی از آن بچهها، واقعا از گرسنگی میمیرند... شما نمیتوانید این را انکار کنید». اوا هرنچیروا -سخنگوی کمیسیون اروپا- در اوایل این ماه، در یک نشست خبری با مطبوعات اظهار کرد که «ما هیچ گزارشی مبنی بر سرقت کمکها توسط حماس نداریم.» اخیرا حتی یک بررسی دولت ایالات متحده هیچ مدرکی مبنی بر غارت گسترده کمکها توسط حماس پیدا نکرد.
ما در جامعه بشردوستانه بارها اعلام کردهایم که حماس کمکهای ما را نمیدزدد. این به آن معنا نیست که غارت هرگز یک چالش بزرگ نبوده است؛ برخی نمونهها وجود دارد اما این کار عمدتا توسط باندهای مسلحی انجام میشد که در بیقانونی ظهور کرده و در زمینهای بایر «منطقه قرمز» تحت کنترل اسرائیل فعالیت میکنند. من در این مورد، حدود یک سال پیش سرمقالهای برای «سی ان ان» نوشتم. بخش عمدهای از این غارت در گذرگاه کرم شالوم یا کرم ابو سالم در جنوب غزه انجام میشد. ما مدتها حدس میزدیم که تنها راه وجود باندهای مسلح در این منطقه، اطلاع اسرائیل است. در ماه ژوئن، نتانیاهو خود اعتراف کرد که اسرائیل باندها را مسلح کرده است، به ویژه یک طایفه بدنام که در منطقه رفح فعالیت میکند، جایی که بخش عمدهای از غارتها در آنجا انجام میشود. او از این تصمیم دفاع کرد و اظهار داشت که این طایفهها در مبارزه با حماس کمک میکنند.
حتی ترخیص کامیونها توسط اسرائیل برای ورود به غزه، خود یک فرآیند طولانی و پر زحمت است. هر چیزی که وارد غزه میشود باید از قبل تایید شود. ما باید جزئیات اقلام ارسالی را ارائه دهیم و اسرائیل میتواند خودسرانه تصمیم به حذف اقلام بگیرد (در گذشته، شکر یکی از این نمونهها بود) یا تشخیص دهد که کل پالتها ضروری نیستند (تا اواخر سال گذشته، مواد آموزشی اینطور بود). کامیونها قبل از ورود به غزه، توسط ارتش اسرائیل اسکن و بازرسی میشوند و در آنجا تخلیه میشوند. در این مرحله، به سازمانها اطلاع داده میشود که میتوانند بیایند و محموله را جمعآوری کنند.
نبرد دشوار تحویل کمکها
وزارت امور خارجه اسرائیل در پستی اخیر در ایکس اظهار کرد که سازمان ملل از توزیع کمکها خودداری میکند و در عوض برای جمعآوری تدارکات میآید. کاش به همین سادگی بود. برای رسیدن به پالتهای ما که به سه نقطه عبور در امتداد مرز اسرائیل و غزه میرسند، سازمانها باید از «منطقه قرمز» عبور کنند. در زمان نگارش این مطلب، بیش از ۸۵ درصد از غزه یا «منطقه قرمز» است یا تحت دستور تخلیه، به این معنی که حرکت در داخل آنها مستلزم هماهنگی با اسرائیلیها است.
در عمل، به نظر میرسد که یک درخواست حرکت، همراه با مشخصات وسیله نقلیه، پلاک خودرو، نام راننده و کارت شناسایی (که هر یک از آنها میتواند رد یا تأیید شود و سپس در آخرین لحظه رد شود) ارسال میشود، منتظر تایید آن هستند، منتظرند تا در روز حرکت «چراغ سبز» دریافت کنند تا بتوانند به «نقطه توقف» بروند و سپس دوباره منتظر «چراغ سبز» باشند. سپس این روند برای عبور دوباره از منطقه قرمز معکوس میشود.
به عنوان مثال همین جمعه گذشته، از پانزده درخواست جابجایی، تنها یک سوم توسط اسرائیل تسهیل شد، همانطور که دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد به تفصیل شرح داده است. همچنین به عنوان مثال به یک آژانس امدادرسانی اشاره میکند که تقریبا هشت ساعت و نیم منتظر «چراغ سبز» برای انتقال کامیونهایش از گذرگاه به انبار خود ماند. با این حال، در آن زمان، مقامات اسرائیلی به آنها اطلاع دادند که باید از مسیر دیگری استفاده کنند و انبار را برای تخلیه تغییر دهند، زیرا محل اصلی در همان روز مشمول دستور جابجایی شده بود. این تنها یک نمونه از آنچه اتفاق میافتد و در بیست و یک ماه گذشته به طور روزانه اتفاق افتاده است.
با شرایطی که اسرائیل اکنون ایجاد کرده است، با این سطح از گرسنگی، کامیونهایی که موفق به عبور از همه موانع میشوند، با انبوهی از غزهایهای گرسنه روبرو میشوند که از روی ناچاری، هر آنچه را که حمل میشود غارت میکنند. اگر هم آنها خیلی نزدیک به «منطقه قرمز» جمع شوند، ارتش اسرائیل تقریبا بدون تردید به آنها شلیک خواهد کرد، همانطور که در ماه ژوئیه اتفاق افتاد، زمانی که جمعیت پس از شنیدن صدای عبور کاروان حامل آرد سازمان ملل متحد تجمع کردند. دهها نفر به ضرب گلوله کشته شدند. اسرائیل ادعا کرد که «تیرهای هشدار» شلیک کرده بودند.
اسرائیل تحت فشارهای فزاینده آخر هفته گذشته، موافقت کرد که ارسال کمکهای هوایی را از سر بگیرد و به اصطلاح «کریدورهای بشردوستانه» را باز کند. اسرائیل به مدت ده ساعت در مناطق خاصی که منطقه قرمز محسوب نمیشوند -بخشهایی از مواصی، دیر البلح و شهر غزه- «توقف تاکتیکی» در بمبارانها اعمال کرد.
اولین محمولههای هوایی که توسط اسرائیل، اردن و امارات متحده عربی ارسال شد، در بهترین حالت به چند کامیون هم نمیرسد و حداقل ده نفر را زخمی کرد. سازمانهای امدادرسانی هشدار میدهند که این یک حواسپرتی عجیب و غریب و به شدت ناکارآمد و پرهزینه است.
ارسال هوایی کمکها نمیتواند و نخواهد توانست نیازهای مردم را برآورده کند، و حتی شروعی برای جلوگیری از گرسنگی نخواهد بود. برای هر ناظری، مضحک است که ارسال هوایی تنها راه حلی باشد که جامعه بینالمللی میتواند ارائه دهد، در حالی که برنامه جهانی غذا غذای کافی در منطقه یا در مسیر رسیدن به منطقه برای تغذیه تمام غزه به مدت سه ماه دارد. با این حال، به نظر میرسد اعلامیه آخر هفته اسرائیل با اندکی کاهش محدودیتها همراه بوده است. تام فلچر، معاون دبیرکل سازمان ملل متحد در امور بشردوستانه و هماهنگکننده امداد اضطراری، گفت که گزارشهای اولیه نشان میدهد که تقریباً صد کامیون جمعآوری شده است.
یک بحران اخلاقی که وجدان جهانی را به چالش میکشد
به نظر میرسد چیز تغییر نخواهد کرد مگر اینکه اسرائیل اجازه دهد کمکها به درستی افزایش یافته و به شیوهای ایمن و انسانی تحویل داده شوند. علاوه بر این، شما نمیتوانید شیر غذا را باز کنید و آنچه انجام شده را یک مرتبه درست کنید. تصاویری که اکنون میبینیم نتیجه هفتهها و هفتهها محدودیت کالری و مواد مغذی است. آنها هیچ ذخیره چربی در بدن خود ندارند و سیستم ایمنی بدنشان از بین رفته است. کودکان و بزرگسالان به درمان تخصصی نیاز دارند. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا این سطح از سوء تغذیه در بین کودکان و دیگران «تثبیت» شود، در غیر این صورت آنها با عواقب مادام العمر روبرو خواهند شد.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، اخیرا اظهار کرد: «این فقط یک بحران انسانی نیست. این یک بحران اخلاقی است که وجدان جهانی را به چالش میکشد». اغلب به نظر میرسد که فقط کسانی در غزه وجدان اخلاقی دارند. ویدیوی دیگری را که تیم «اینارا» برای من فرستاده بود، به یاد میآورم. مادری با حالتی هیستریک به کلینیک ما آمده بود، فرزندانش گرسنه بودند، دوقلوهایش پوشک قرمز داشتند و یکی از پسرانش تولدش نزدیک بود. او از مادرش کیک نه، فقط نان خواسته بود؛ هفتهها از آخرین باری که توانسته بودند مقداری نان پیدا کنند، میگذشت.
یسرا -هماهنگکننده برنامه اینارا، روز بعد با چند نان که توانسته بود پیدا کند، برگشت، آنها را روی هم چید و شمعی روی آنها گذاشت. او به من پیام داد: «باید این کار را میکردم، باید کمی به او شادی میدادم».
انتهای پیام/
نظر شما