به گزارش خبرنگار استانی ایسکانیوز از نجف‌آباد، به نقل از تکنولوژی‌ نت وورکس؛ حیواناتی که خواب زمستانی را تجربه می‌کنند، دارای توانایی‌های شگفت‌انگیزی هستند. این موجودات می‌توانند برای مدت‌های طولانی، حتی ماه‌ها، بدون غذا و آب زندگی کنند. در این حالت، دمای بدن آن‌ها به نزدیک صفر درجه می‌رسد و فعالیت‌های متابولیکی و مغزی‌شان به حداقل می‌رسد. جالب‌تر اینکه، وقتی این حیوانات از خواب زمستانی بیدار می‌شوند، قادرند از مشکلات جدی سلامتی مانند دیابت نوع ۲، آلزایمر و سکته مغزی بهبود یابند.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد که این ویژگی‌های خاص ممکن است در DNA انسان‌ها نیز وجود داشته باشد. با کشف این ژن‌ها، ممکن است بتوانیم درمان‌هایی برای بیماری‌های ناشی از پیری و دیابت پیدا کنیم.

محققان متوجه شده‌اند که یک خوشه ژنی به نام "FTO" در توانایی خواب زمستانی حیوانات نقش دارد و جالب اینجاست که انسان‌ها نیز این ژن‌ها را دارند. این ژن‌ها به تنظیم فعالیت سایر ژن‌ها کمک می‌کنند و به این دسته از حیوانات اجازه می‌دهند قبل از ورود به خواب زمستانی وزن اضافه کنند و سپس از چربی‌های ذخیره‌شده خود به عنوان منبع انرژی استفاده کنند.

این نواحی خاص DNA که محققان شناسایی کرده‌اند، خود ژن نیستند، بلکه توالی‌هایی هستند که بر فعالیت ژن‌های نزدیک تأثیر می‌گذارند. به عبارت دیگر، تغییر در یک ناحیه خاص می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر روی صدها ژن دیگر داشته باشد.

در نهایت، محققان امیدوارند با درک بهتر متابولیسم این حیوانات، درمان‌های مؤثرتری برای اختلالات متابولیکی انسانی مانند دیابت نوع ۲ پیدا کنند. اگر بتوانیم ژن‌های خود را به گونه‌ای تنظیم کنیم که شبیه این دسته از حیوانات عمل کنند، شاید بتوانیم به طرز مشابهی بر بیماری‌ها غلبه کنیم.

محققان در حال بررسی چگونگی وقوع خواب زمستانی در برخی پستانداران و تغییرات DNA مربوط به آن هستند. آن‌ها به دنبال نواحی خاصی از DNA هستند که در طول زمان تغییر چندانی نکرده‌اند، اما اخیراً در این دسته از حیوانات تغییرات قابل توجهی پیدا کرده‌اند. اگر یک ناحیه از DNA در طول ۱۰۰ میلیون سال تقریباً ثابت باقی بماند و سپس ناگهان در دو گونه تغییر کند، این نشان‌دهنده اهمیت آن ناحیه برای خواب زمستانی است.

بسیاری از نواحی DNA که در این حیوانات تغییر کرده‌اند، با ژن‌های هماهنگ‌کننده ارتباط دارند. بنابراین، محققان بر این باورند که تکامل خواب زمستانی نیازمند تغییرات خاصی در کنترل این ژن‌هاست که می‌تواند راه را برای تحقیقات آینده هموار کند.

آنها همچنین دریافته‌اند که بیشتر تغییرات مرتبط با خواب زمستانی عملکردهای خاص DNA را شکسته است. این نشان می‌دهد که این دسته از حیوانات ممکن است محدودیت‌هایی را کنار گذاشته باشند که مانع انعطاف‌پذیری متابولیک می‌شود. به عبارت دیگر، در حالی که انسان‌ها ممکن است در مصرف انرژی خود محدود باشند، حیوانات این محدودیت را ندارند. همچنین این حیوانات قادرند آسیب‌های عصبی را معکوس کنند، از تحلیل عضلانی جلوگیری کنند و نشانه‌هایی از بهبود در پیری و طول عمر نشان دهند.

استین‌واند اشاره می‌کند که انسان‌ها در حال حاضر چارچوب ژنتیکی لازم را دارند و تنها نیاز دارند سوئیچ‌های کنترلی برای فعال‌سازی ویژگی‌های خواب زمستانی را شناسایی کنند. با یادگیری این موضوع، محققان می‌توانند به انسان‌ها کمک کنند تا مقاومت مشابهی پیدا کنند.

مترجم: مهشید ترکیان

انتهای پیام/