به گزارش گروه دانشگاه ایسکانیوز، در پیام حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه که روز پنجشنبه، ۲۷ آذرماه منتشر شده، آمده است:

*بسم‌الله الرحمن الرحیم
«یُؤْتِی الْحِکْمَةَ مَنْ یَشَاءُ ۚ وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا»*

بیست و هفتم آذرماه، سالروز شهادت عالم مجاهد و منادی وحدت، آیت‌الله دکتر محمد مفتح، میعادگاهی برای بازخوانی پرونده‌ «عقلانیت» و «هویت» در ایران اسلامی است. امسال در حالی این مناسبت سترگ را گرامی می‌داریم که تقارن آن با صدمین سالگرد بازتأسیس حوزه علمیه قم، پیامی عمیق و تمدنی را مخابره می‌کند. یک قرن پیش، در دورانی که استبداد سیاه با تمام قوا کمر به حذف معنویت از ساحت اجتماعی بسته بود، زعیم عالی‌قدر و آیت‌اللهِ مؤسس، حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی با مجاهدتی تاریخی و احیای تراث هزارساله شیعه، ساختار حوزه مقدسه قم را بنیان نهاد؛ نهادی بالنده که به تعبیر دقیق رهبر حکیم انقلاب، تنها یک مرکز آموزشی نبود، بلکه کانون احیای هویت دینی و پناهگاه معنوی جامعه شد و بعدها در بستر زمان، زمینه را برای ظهور بزرگ‌ترین انقلاب قرن فراهم آورد.

در سوی دیگرِ این معادله تاریخی، نهاد دانشگاه که در آغاز با طراحی‌های استعماری و با هدف ایجاد شکاف معرفتی و تربیت تکنوکرات‌های بیگانه از سنت تأسیس شده بود، با نفس مسیحایی امام راحل (ره) و مجاهدت‌های علمی و عملی شخصیت‌های بی‌بدیلی همچون استاد شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید باهنر، شهید چمران و شهید مفتح، مسیری متفاوت یافت و به دامان ملت بازگشت. خون پاک این شهیدان والامقام، میثاق مستحکمی شد که گسست تاریخی میان «دانش» و «ارزش» را ترمیم کرد و نشان داد که در منظومه فکری اسلام ناب، دوگانگی میان علم و دین، توهمی بیش نیست. اگر در سال‌های ابتدایی انقلاب و در دوران فعالیت‌های آغازین «دفتر همکاری حوزه و دانشگاه»، تمرکز بر تالیف متون و تقریب اذهان بود، امروز و در گام دوم انقلاب، با عبور از گردنه‌های دشوار، هنگامه نقش‌آفرینی تخصصی و تقسیم کار ملی در ساحت حکمرانی فرا رسیده است.

ما امروز با پشت سر گذاشتن دوران «تولید علم» و «جنبش نرم‌افزاری»، در آستانه ورود به عصر «مرجعیت علمی» هستیم و تحقق این افق بلند، نیازمند فهم دقیق رسالت‌های متمایز اما مکمل است. در این هندسه تمدنی، رسالت خطیر «نظام‌سازی» بر دوش حوزه‌های علمیه است؛ حوزه‌ای که باید با کاوش‌های اجتهادی و عمیق در اقیانوس فقه و معارف، نظامات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی اسلام را استخراج نموده و نرم‌افزار اداره جامعه را تأمین نماید. در مقابل، رسالت نهاد دانشگاه، تمرکز بر تولید «علم نافع»، «نوآوری‌های پیشرو» و پیشبرد مرزهای دانش برای حل مسائل عینی و عملیاتی کشور است. دانشگاه تراز انقلاب اسلامی، دانشگاهی است که با تکیه بر دستاوردهای فنی و تجربی، چرخ‌های پیشرفت مادی کشور را به حرکت درآورد، اما جهت و غایت این حرکت را از منظومه فکری و ارزشیِ برآمده از حوزه دریافت کند.

وحدت حوزه و دانشگاه در این برهه حساس، به معنای هم‌افزایی این دو بازوی قدرتمند برای تحقق فرآیند سه‌گانه «خودسازی، جامعه‌پردازی و تمدن‌سازی» است. اکنون که به برکت انقلاب اسلامی، دیوارهای مصنوعی میان این دو نهاد فروریخته است، باید با تکیه بر «عقلانیتِ حِکمی» و پرهیز از سطحی‌نگری، به سمت تحقق «تمدن نوین اسلامی» حرکت کنیم. مسیری که از خون پاک مفتح‌ها و مطهری‌ها آغاز شد و امروز در مجاهدت‌های علمی شهدای والامقام عرصه علم و فناوری، همچون شهریاری‌ها، فخری‌زاده‌ها و طهرانچی‌ها امتداد یافته است. از تمامی اساتید فرهیخته، فضلا، دانشجویان عزیز و طلاب ارجمند دعوت می‌کنم تا با درک این موقعیت خطیر تاریخی، همت خود را مصروفِ تحققِ این آرمانِ بلند نمایند.

*«الّلهُمَّ إِنّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ»

از آنجا که شهید آیت‌الله دکتر محمد مفتح از پیشگامان ایده وحدت حوزه و دانشگاه بود و در دهه ۱۳۵۰ با برگزاری نشست‌های مشترک میان دانشجویان و روحانیون در قم، اولین گامهای اجرایی را در این زمینه برداشت، سالروز شهادت وی؛ ۲۷ آذرماه به عنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه در تقویم جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسیده است.

شهید محمد مفتح در سال ۱۳۰۷ در خانواده‌ای روحانی در روستای کله سر‍‍ در بخش فامنین از توابع شهر همدان متولد شد و در همدان نزد افرادی چون آخوند ملا علی، دروس اولیه فقه را فرا گرفت و در سال ۱۳۲۲ و در ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل راهی شهر قم شد.

در آنجا در محضر درس: سید روح‌الله خمینی، سید حسین طباطبایی بروجردی، سید محمدرضا گلپایگانی، سید محمدحسین طباطبایی، داماد و حاج آقا رحیم ارباب حضور یافت و به آموختن درس آنان همت گماشت.

اما علاقه او باعث شد تا به تحصیلات جدید نیز بپردازد. با گذشت زمان، علاوه بر این که یکی از مدرسین معروف حوزه علمیه شد، درجه دکتری در رشته فلسفه را نیز کسب کرد. در طول این مدت در دبیرستانها تدریس می‌کرد و مدتی نیز مدرس حوزه بود.

آیت‌الله مفتح در ۲۷ آذر ۱۳۵۸ هنگام ورود به دانشگاه تهران توسط اعضای گروه فرقان ترور شد و به همراه دو محافظش جواد بهمنی و اصغر نعمتی در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران با رگبار گلوله به شهادت رسید.

انتهای پیام/