به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، آتشکده یزد محل نگهداری آتش مقدس زرتشتی در شهر یزد و نیایشگاه زرتشتیان ساکن در این شهر است. قدمت این آتشکده به دوران پهلوی میرسد؛ هرچند آتشی که در آن میسوزد، بیش از ۱۵۰۰ سال روشن مانده است. در واقع، آتش موجود در آتشکده زرتشتیان یزد، یکی از سه آتش باستانی و مقدس پیروان زرتشت از دوره ساسانیان بوده که همچنان روشن و شعلهور است.
بیشتر بخوانید: گردشگری ایران / باغ و عمارت امین الاسلامی نیشابور
آتشکده یزد یکی از نمادهای شهر یزد و بخشی از میراث فرهنگی و تاریخی این شهر کهن و نمونهای از همزیستی ادیان گوناگون در کنار یکدیگر محسوب میشود. این آتشکده در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۷۸ هجری شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و امکان بازدید از آن برای گردشگران وجود دارد.
تاریخچه خانه آتش زرتشتیان یزد
استان یزد، چند آتشکدهی معروف زرتشتیان را در خود جای داده است که همین امر از دلایل جذب زرتشتیان سراسر کشور و جهان به این استان زیبا محسوب میشود. این عمارت از جمله بناهای مقدس زرتشتیان است که قدمتش به آبان سال ۱۳۱۳ ه.ق، دوره پهلوی اول، باز میگردد. طبق مستندات تاریخی به نظر میرسد این مکان با سرمایهی یک زرتشتی به نام همابائی در قطعه زمینی که به همت تعدادی از زرتشتیان ایران، از جمله برادران امانت با کمک بودجهی اهدایی از طرف انجمن پارسیان هند، در زمینی موقوفی به نام اردشیر مهربان رستم امانت (پدر برادران امانت)، ساخته شده است. گفته میشود نقشهی خانهی آتش، توسط مهندسان پارسی کشیده شده و مرحوم ارباب جمشید امانت، مسئولیت و مدیریت ساخت این بنای مقدس را به عهده گرفته است.
داخل شدن به این مکان که بهعنوان نیایشگاه زرتشتیان در نظر گرفته میشود و همانگونه که برای انجام عبادت سلسله مراتبی وجود دارد، همواره برای نیایش کنندگان دین زرتشتی نیز با آداب و آئینی خاص همراه بوده است چراکه در دین زرتشت نیز مردان و زنان باید برای ورود به این مکان بهترتیب از کلاه و روسری سفید و همچنین لباسی به رنگ روشن استفاده کنند. پوشیدن کفش نیز که از دیرباز در فرهنگ ایران برای ورود به مکانهای مقدس جایز نبوده، از جمله ممنوعات واردشدن به آتشکدهها به شمار میرفت و پس از اسلام نیز این آداب در ورود به مساجد رعایت میشود، همچنین پاکیزه بودن افراد نیایشکننده نیز یکی دیگر از قوانین داخل شدن به این عمارت محسوب میشود.
زمانی که این آتشکده در فهرست آثار تاریخی کشور رسید، گروهی از زرتشتیان با این موضوع چندان موافق نبودند چراکه معتقد بودند با ورود گردشگران به این مجموعه باعث از بین رفتن آرامش نیایشگران شده و نیز پاکیزگی این مکان که در دین زرتشتی از جایگاه والایی برخوردار است، ازبین میرود.اما به دلیل درخواست زیاد گردشگران برای بازدید از این مکان، بخشی از آن برای بازدیدکنندگان در نظر گرفته شده است.
ساخت آتشکده بهرام یزد
آتشکده یزد که آن را با نامهای دیگری همچون آتشکده بهرام یزد و خانه زرتشتیان یزد نیز میشناسند، یکی از نیایشگاههای معروف زرتشتیان است که در دوران پهلوی اول در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی ساخته شد.
در آبان ماه همان سال یک زرتشتی پارسی به نام «همابائی» سرمایهای را برای ساخت این آتشکده در نظر گرفت و قطعه زمینی به بزرگی ۶,۸۸۱ متر مربع را برای اینکار انتخاب کرد که از سوی چند تن از زرتشتیان ایران از جمله برادران امانت به یاد فوت پدرشان «اردشیر مهربان رستم امانت» وقف شده بود.
مهندسان پارسی نقشه این بنا را کشیدند و ارباب جمشید امانت، یکی از برادران امانت، سرپرستی و نظارت بر ساخت آن را بر عهده گرفت. وی در خاطرات خود نوشته است که پنج بار به هند سفر کرده تا رضایت انجمن پارسیان هند، گروهی از زرتشتیان ایرانیتبار، را برای پرداخت هزینه ساختمان آتشکده ورهرام یزد جلب کند. این سفرها چهار بار با کشتیهای بخار از طریق اقیانوس هند و یک بار با پای پیاده و شتر از ریگزارهای بلوچستان ایران و پاکستان انجام شد.
آداب ورود به آتشکده بهرام یزد
آتشکده یزد مکانی مقدس است و آدابی برای ورود به آن وجود دارد:
مردان و زنان باید هنگام ورود به این مکان پاکیزه باشند.
قداست این مکان در میان زرتشتیان مانند مسجد برای مسلمانان است و بانوان در دورههای خاص نمیتوانند به آن وارد شوند.
مردان زرتشتی به هنگام ورود از کلاه سفید و زنان از روسری سفید بههمراه لباس رنگ روشن استفاده میکنند و کفشهای خود را درمیآورند.
کسی نباید به آتش مقدس نزدیک شود؛ چراکه نفس انسان آن را آلوده میکند.
انتهای پیام/
نظر شما