رضا احمدی روانشناس در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی ایسکانیوز در قدم اول پدر و مادر باید تربیت جنسی را از سنین پایین شروع کنند، چراکه با این روش به کودک در ورود به سن بلوغ کمک کرده‌اند. البته تربیت جنسی به معنای آموزش مسائل جنسی نیست.  خانواده‌هایی که نمی‌خواهند و یا نمی‌توانند، به کنجکاوی‌های جنسی فرزندشان پاسخ درست دهند، معمولا فرزندانشان که به بلوغ می‌رسند، با علائم بلوغ به مشکل می‌خورند. مثلا اینکه دچار شرم جنسی می‌شوند و سعی می‌کنند اندامشان را بپوشانند و ممکن است برعکس برایشان کنجکاوی ایجاد شود و تمایل داشته باشند که اندام خودش را به دیگران نشان دهند تا دیگران نیز اندامشان را به وی نشان دهند و یا برای پیدا کردن سوالاتشان سراغ فضای مجازی بروند.

بشتر بخوانید: 

معاون وزیر آموزش و پرورش: تربیت جنسی و اقتصادی دانش‌آموز از ساحت‌ تربیتی مغفول مانده است

وی درخصوص عوارض بلوغ زودرس در کودکان افزود: کودکانی که دچار بلوغ زودرس می‌شوند، نمی‌دانند باید چه کار کنند و شرم‌زده می‌شوند و یا گاهی می‌ترسند. مثلا یک دختر خانم ممکن است با دیدن خون، مسئله عادت ماهیانه خودش را به شکل یک مشکل تخریب کننده بدنی و شخصیتی نگاه کند و یا اینکه چون دارد وارد دنیای بزرگسال می‌شود، شرم‌زده شود.

روانشناس عنوان کرد: پدر و مادرها باید سعی کنند فرزندشان را جدا از خود نبینند، با آن‌ها با شرم و فاصله رفتار نکنند. والدین باید آن‌ها را جزوی از خودشان ببینند و به سوالاتشان با حوصله پاسخ دهند و یک سری آزادی عمل‌های کنترل شده به فرزندشان دهند و با وی مشورت کنند، مثلا اجازه دهند وی اسم برادر یا خواهر کوچکترش را انتخاب کند.

روانشناس تصریح کرد: برخی والدین تا یک سنی به فرزندشان اجازه کنجکاوی در دنیای بزرگسالان را به فرزندانشان نمی‌دهند. اگر از کودکشان کنجکاوی ببینند، خیلی شدید با آن برخورد می‌کنند و یا جلویش را می‌گیرند. من می‌گویم فرزند باید آزاد باشد تا زمانی که اطلاعات به دست آورد نه اینکه اطلاعات به دست آمده را سریعا بخواهد عملی کند. پدر و مادرها نباید مثلا اگر فرزند راجب مسائل جنسی چیزی می‌داند، کنجکاوی جنسی‌اش را بالا ببرند و یا به قدری فرزندشان را در این رابطه هیجان زده کنند که وی از این مسأله سواستفاده کند. اطلاعات غلط دادن به بچه باعث می‌شود این فرزند در آینده به داشتن روابط نامشروع اقدام کنند.

وی در رابطه با کنترل گروه‌های دوستی فرزندان گفت: این کار به شدت اشتباه است. برای مثال اگر یک کودک معانی فحش‌ها را بدانند، چون از زشتی معانی آن‌ها خبر دارد، هرگز فحش نمی‌دهند. این کودک اگر همکلاسی‌های بدی هم داشته باشد، خود کنترلی را آموخته و تحت تاثیر قرار نمی‌گیرد.

روانشناس اظهار کرد: مهمترین نکته‌ای که خانواده‌ها باید به آن توجه کنند، این است که جسم کودک را جدای از بلوغش نبینند و نوجوان را جدای از خودشان ندانند. به این فکر کنند خودشان در آن سن چه می‌کردند آیا حمایت پدر و مادرشان را می‌خواستند یا سرزنش کردنشان را؟ ما باید خودت کنترلی در فرد را بالا ببریم. اگر فرزند خود کنترلی بالایی داشته باشد بسیاری از کارهایی که از نظر بزرگترها بد است را انجام نمی‌دهد.

وی افزود: ما باید به نوجوان درباره بدنش، بیماری‌های جنسی، مسائل فرهنگی اطلاعات دهیم تا آن‌ها را از خطرات حفظ کنیم. این آموزش‌ها در شرایطی قابلیت اجرایی دارد که مرد و زن با هم همفکر باشند مثلا یکی از آن‌ها نگوید این مسائل زشت است که این مسئله حتی از اطلاعات ندادن هم ضرر بیشتری دارد و کنجکاوی جنسی فرزند را بالا می‌برد. 

وی در خصوص مهمترین آسیب سن بلوغ اظهار کرد: مهمترین آسیب سن بلوغ نداشتن اطلاعات است که فرد براساس بی‌‍اطلاعی وارد مسائلی می‌شود که زندگی‌اش را تحت تاثیر قرار دهد مثلا وارد هیجانات جنسی شود. ساده‌ترین مسئله و در عین حال مهم‌ترین آسیب، نداشتن اطلاعات است چون نوجوان کنجکاو است و نمی‌شود وی را در بی‌اطلاعی نگه داشت بلکه باید نحوه صحیح دست یافتن به اطلاعات را به وی آموزش داد.

انتهای پیام/