به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز: رامبد جوان، یکی از چهره‌های شناخته‌شده تلویزیون ایران، پس از موفقیت‌هایی که با برنامه‌ خندوانه پیدا کرد از دنیای برنامه سازی خداحافظی کرد و در این مدت صرفا ساخت فیلم سینمایی «زودپز» را در کارنامه خود به جای گذاشت.

حالا رامبد جوان پس از سالها دوری از برنامه سازی اینبار با رئالیتی شوی «کارناوال» پا به عرصه نمایش گذاشته اما با این تفاوت که اینبار برای تماشای برنامه جدید رامبد جوان خبری از تلویزیون نیست و باید از طریق شبکه نمایش خانگی فیلم‌نت «کارناوال» را دنبال کرد. اما سوال اصلی اینجاست آیا این برنامه میتواند همانند خندوانه موفق عمل کند یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال باید کمی این برنامه را با خندوانه مقایسه کنیم.

رامبد جوان مجری‌ای است که سبک خاص خود را دارد، پرانرژی، شوخ‌طبع و مردم‌دار. در برنامه خندوانه، این سبک اجرا باعث محبوبیت چشم‌گیری شد. اما در کارونال، همین سبک در مواردی آزاردهنده یا بی‌تناسب به‌نظر می‌رسد. مخاطب انتظار دارد بیشتر از آنکه شوخی های رامبد را ببیند در یکی دو قسمت ابتدایی یا قسمت افتتاحیه متوجه بشود با چه برنامه‌ای روبروست. برنامه‌ای که ترکیبی از همه چیز است، برنامه خندوانه رامبد جوان با برنامه عصر جدید احسان علیخانی و چند رئالیتی شوی دیگر ترکیب شده و فعلا مشخص نیست مخاطب باید منتظر چه چیزی باشد.

حضور چهره های تکراری در قسمت افتتاحیه از موارد آزاردهنده دیگر است. تعدادی سلبریتی تکراری و همیشگی که از برنامه «شام ایرانی» به «مافیا» و از آنجا به «جوکر» و حالا هم به «کارناوال» منتقل شده اند گویی که در این مملکت هیچ هنرمند دیگری وجود ندارد. مخاطب تا چه زمانی باید چهره های رویا میرعلمی، امیرحسین رستمی، علی اوجی، مهسا طهماسبی را تحمل کند؟ و این موضوع به خودی خود میتواند یک نقطه ضعف بزرگ محسوب شود.

رامبد جوان در ابتدای قسمت اول به احترام خانواده هایی که عزیزانشان را در حملات رژیم صهیونیستی به کشورمان از دست دادند یک دقیقه ایستاد و سکوت کرد که به نوبه خود قابل تقدیر است اما ای کاش یک دقیقه سکوت به احترام از دست رفتگان که هیچ سنخیتی با فرهنگ و آیین ما ندارد باب نشود و به جای آن فاتحه‌ای را برای شادی روح درگذشتگان می خواندند.

تجربه موفق برندسازی از شخصیت عروسکی جناب خان در خندوانه با صداپیشگی محمد بحرانی باعث شده تا رامبد جوان بخواهد چنین تجربه ای را مجدد تکرار کند و اینبار از عروسکی گربه‌ای به نام «افتو» با صداپیشگی بهادر مالکی و عروسک گردانی محمد لقمانیان رونمایی کرد و باید دید اصلا برنامه «کارناوال» موفق خواهد شد که عروسکش موفق بشود یا خیر.

با وجود تبلیغات فراوانی که در این برنامه گنجانده شده بعید است آینده خوبی برای آن متصور بود. تعداد بسیار زیاد تبلیغات این حس را به مخاطب القا میکند که در مقابل یک پیام بزرگانی ۶۰ دقیقه ای نشسته و گاها بین آن آیتم هایی از یک برنامه ضعیف پخش می شود. در کنار آن وجود آیتم های بی مزه و بی ربط و همچنین وله های بیش از حد باعث شده تا «کارناوال» یک برنامه حوصله سربر باشد گویی که برنامه ساز فقط قصد دارد تا زمان برنامه را طولانی تر کند. همین موضوع باعث ریتم طولانی و کسل کننده ای شده که تبلیغات بسیار زیاده آن باعث شده تا یه برنامه دومی ساخته شود و در آن نتایج قسمت اول و دفاعیه نمایش داده شود.

با توجه به موارد فوق شاید بهتر بتوان نتیجه گرفت چرا گروه هایی همچون بهرام رادان، هانیه توسلی، سیروان خسروی، پانته‌آ پناهی، آزاده صمدی، رعنا آزادی ور، احسان عبدی پور، هوتن شکیبا و نوید محمدزاده با وجود تمریناتی که داشتند در همان ابتدای برنامه انصراف دادند و با ادامه برنامه همراهی نکردند.

در قسمت اول برنامه «کارناوال» شاهد رقابت علی اوجی به عنوان تهیه کننده یک تیم ارکستر و اجرای قطعاتی از موسیقی فیلم های خاطره انگیز با امیرمهدی ژوله به عنوان سرپرست یک تیم اجرای استندآپ کمدی با موضوع مهاجرت هستیم که هیچ یک از این دو اجرا جذابیت بالا و کاری خلاقانه نبود و همچنین علی اوجی و امیرمهدی ژوله نیز چهره هایی تکراری بودند که مخاطب از آنها خسته شده و این سلبریتی ها در طول سالهای اخیر هرچه در چنته داشتند عرضه کرده اند.

از سوی دیگر، شخصیت رامبد جوان در سال‌های اخیر با انتقادهایی در فضای عمومی مواجه شده است. سفر پرحاشیه او به کانادا، اظهاراتش درباره وطن‌پرستی، و تصویر متناقضی که در رسانه‌ها از او ساخته شده، باعث شده بخشی از مخاطبان نگاه مثبتی به او نداشته باشند. این امر ناخودآگاه بر باورپذیری پیام برنامه نیز تأثیر منفی می‌گذارد.

با وجود اینکه سکوهای نمایش خانگی در این سالها مورد اقبال مخاطبان قرار گرفته و همچنین دستمزدهای شگفت انگیزی را برای برنامه سازان و سلبریتی ها همراه داشته و با پول پاشی های فراوانی سعی داشته خود را رقیب سخت رسانه ملی معرفی کند اما باید این حقیقت را پذیرفت که برنامه سازی در تلویزیون برای مخاطبان چند میلیونی صورت میگیرد اما برنامه سازی در پلتفرم ها برای مخاطبان چند هزار نفری پس طبیعتا برنامه سازان موفق هم بدون حضور در تلویزیون به فراموشی سپرده خواهند شد.

چنانکه مهران مدیری با «گل یا پوچ» نتوانست همچون گذشته موفق باشد و یا سروش صحت با ساخت برنامه «اکنون» به جای «کتاب باز» نتوانست چندان قوی ظاهر شود رامبد جوان نیز با «کارناوال» نخواهد توانست به دوران اوج خودش در خندوانه دست پیدا کند کمااینکه برنامه در قسمت های ابتدایی چندان مطلوب ظاهر نشده و نتوانسته آنگونه که باید مخاطب را با خود همراه کند.

کارونال برنامه‌ای است با نیت خوب اما اجرای ناقص. برنامه نیازمند بازبینی در محتوا، ساختار و لحن خود است تا بتواند تأثیر عمیق‌تری بر مخاطب بگذارد و از سطح یک رئالیتی شوی صرفا وقت پر کن فراتر رود.

انتهای پیام/