به گزارش گروه فرهنگی ایسکانیوز، بازی‌های محلی گیلان بسیار متنوع است. در این مطلب برخی از این بازی‌های محلی را با هم مرور می‌کنیم.

بیشتر بخوانید

گردشگری ایران / آبشار آب پری مازندران

آغوزبازی

ابتدا بازیکنان برای جمع‌کردن افراد بیشتری در بازی، در کوچه‌ها فریاد می‌زنند: "آلبازی - آغوزبازی" و پس از جمع شدن افراد، برای شروع بازی با سکه، شیر یا خط می‌کنند. سپس نقطه ٔ معینی را معلوم می‌نمایند و هریک از بازیکنان تیله ٔ ( تیره) خود را به‌سمت آن نقطه می‌اندازد. تیله یا گردوی هرکس که به آن نقطه نزدیک‌تر باشد، استاد (پیشم) شده و بقیه به‌ترتیب نزدیکتر بودن گردویشان، نفر اول (نیشم)، نفر دوم (دوم نیشَم)، نفر سوم (سوم نیشم) و الی آخر ... خواهد بود .

 بَرِموم‌بازی

دو بازیکن کمی برموم را روی ناخن شست خود می‌چسبانند. سپس یکی از آن دو می‌باید لایه ٔ نازک برموم ناخن شست خود را روی لایه ٔ نازک برموم ناخن حریف گذاشته و آرام‌آرام، بر موم حریف را جدا سازد که در صورت موفقیت و انجام آن، برنده است و در غیر این‌صورت بازنده ٔ بازی خواهد بود .

عروس بازی

عروس بازی از بازی های مشترک بین دختر و پسر ها ی۷ تا۱۰ ساله است . در بازی که بیشتر دو سه نفری بر گزار میشود ۵ عدد قلوه سنگ گرد ( به اندازه یک حبه قند ) را می آورند و آنگاه افراد با قرار دادن آنها در کف دست وپرتاب به بالا سعی می کنند که با پشت دست تعداد بیشتری از آنان را بگیرند . در اینجا هر کس که تعداد بیشتری لز سنگها رابگیرد آغاز گر بازی است ونفرات بعد به تعداد سنگهایی که گرفته اند در رده های بعدی هستند.

برای شروع بازی ابتدا یکی از آنان را با دست می گیرد و با پرتاب کردن به بالا سعی می کنند که یکی یکی از سنگها را بر دارند و در مرحله بعد نها را دوبه دو و در مرحله سوم سه به سه که اول سه تا بعد یکی ومرحله چهارم هر چهارتا را با هم بر می دارند مراحل دیگری دارد از جمله نوک زدن به زمین به تعداد ده بار برداشتن یکی و قراردادن دیگری بر روی زمین و در نهایت عبور دادن همه سنگها در حال پرتاب کردن یکی به هوا به زیر کف یک دست دیگر خود که با دو انشفت و فومن روی زمین ایستاده باشد .

 جوجو یک‌منه

بازیکنان به دو گروه مساوی تقسیم می‌شوند و با "تر یا خشک" یا "شیر یا خط" گروه کولی‌دهنده و کولی‌خورنده را معلوم می‌کنند. آن‌گاه روی زمین دایره‌ای می‌کشند و کولی‌خورندگان سوار بر کولی‌دهندگان می‌شوند. سپس استاد گروه سواره (پیله شریک یا سرشریک) به یکی از افراد خود دستور می‌دهد که پیاده شود. این فرد پس از پیاده شدن باید دور دایره دویده و یک نفس بگوید: "جوجو یک‌منه ..." و دوباره سوار بر همان بازیکن شود. اگر نفس وی بند آمد که جای دو گروه عوض می‌شود و در غیر این‌صورت یک‌یک افراد سواره همین‌کار را تکرار می‌کنند تا شاید نفس یکی ببرد و جای آنها عوض شود. اگر در طی چندین بار دویدن، نفس هیچ‌کدام نبرید، آن‌گاه محیط دایره را بزرگتر می‌کنند تا یک نفس تکرار کردن مشکل‌تر و سوختن سواره‌ها امکان‌پذیرتر شود و به‌همین طریق بازی را ادامه می‌دهند .

 گلپا گلپا

این بازی بین ۲ گروه انجام می‌شود و تعداد نفرات گروه هم مهم نیست. در این بازی یک گروه به تعداد نفرات سنگهایی را انتخاب میکنند و ایستاده در یک ردیف به فاصله یک متری مگذارند. و گروه مخالف در فاصله حدودا ۱۵ متری همین کار را انجام می دهند. در این بازی گروه ها باید سعی کنند سنگهای ایستاده طرف مقابل را با پرتاب سنگهای کوچکتر بندازند.

با شروع این بازی هر شخص میتواند فقط یک سنگ پرتاب کند وبا انداختن سنگهای ایستاده یک جایزه پرتاب به دست میاورد. با اتمام پرتاب سنگ یک گروه گروه بعدی شروع به پرتاب سنگ به طرف سنگ‌های ایستاده که به زبان محلی گلپا گفته میشود می کنند. این بازی ادامه پیدا میکند و هر گروهی که بتواند آخرین سنگ ایستاده از دو گروه را بندازد برنده است و گروه مقابل بایددو بار فاصله بین دو گروه را به گروه برنده سواری بدهد.

 خرس‌بانی

خرس‌بان، خرس رام و اهلی را به کوچه، بازار و خانه‌ها آورده و با او کارهای نمایشی انجام می‌دهد. به این ترتیب که او را وادار به بالا رفتن از درخت می‌کند یا عصائی به دست وی می‌دهد، طوری که او با دو پا راه می‌رود و همراه با او خرس‌بان هم شعری را می‌خواند. پس از برنامه ٔ نمایش مردم غذای نیم‌خورده ٔ خرس را به بچه‌های لاغر خود می‌دهند و معتقد هستند که غذای دهان‌زده ٔ خرس، کودکان لاغر را چاق می‌کند.

منبع: بیتوته