به گزارش خبرنگار بین‌الملل ایسکانیوز، در هفته‌ها اخیر حضور نظامی آمریکا در آب‌های دریای کارائیب و پیرامون ونزوئلا بار دیگر تنش‌ها را در آمریکای لاتین افزایش داده است. این اقدام را می‌توان در ادامه سیاست‌های تنش‌آفرین دولت ترامپ تحلیل کرد؛ سیاستی که با فشارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی تلاش دارد معادلات داخلی ونزوئلا را به سود واشنگتن تغییر دهد.

هرچند آمریکا ادعا می‌کند این حضور با هدف مقابله با قاچاق مواد مخدر و تهدیدات امنیتی از سوی کاراکاس صورت می‌گیرد، اما تاکنون هیچ سند و مدرک معتبری برای این اتهامات ارائه نشده است. همین مسئله سبب شده تا بسیاری ناظران بین‌المللی، این لشکرکشی را بیشتر ابزاری برای فشار و ارعاب سیاسی علیه ونزوئلا می‌دانند که در صورت تداوم می‌تواند امنیت منطقه آمریکای لاتین را با خطر مواجه کند.

بیشتر بخوانید:

ونزوئلا پرچمدار استقلال سیاسی و بازگشت به خویشتن در آمریکای لاتین / هدف واشنگتن سرنگونی نظام بولیواری در کاراکاس است

کارشناسان بر این باورند با وجود تحریم‌های شدید اقتصادی و طولانی مدت آمریکا علیه ونزوئلا، این کشور تا کنون در برابر فشارهای آمریکا مقاومت کرده و همین امر خشم آمریکایی‌ها را برانگیخته است. دولت مادورو در واکنش به ماجراجویی دولت ترامپ، در حال بسیج داخلی برای مقابله با فشارهای خارجی است. تشکیل بسیج میلیونی مردمی، افزایش توان بازدارندگی دفاعی و تاکید بر حاکمیت ملی از جمله اقداماتی است که در داخل ونزوئلا مطرح شده است.

در سطح منطقه‌ای نیز تحلیل‌ها نشان می‌دهد که بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین نسبت به وقوع درگیری نظامی بدبین هستند و بیشتر بر راهکارهای سیاسی و دیپلماتیک تاکید دارند. از این منظر، لشکرکشی آمریکا نه‌تنها مشروعیت بین‌المللی ندارد، بلکه خطر گسترش بحران و شکاف در منطقه را بیش از پیش افزایش می‌دهد. به منظور بررسی این موضوع، گفتگویی با عبدالحمید شهرابی –مدیریت خانه آمریکای لاتین- انجام شد.

وی با بیان اینکه انگیزه آمریکا از لشگرکشی به ونزوئلا کاملا روشن است، گفت: حفظ سلطه بر منطقه‌ای که ایالات متحده آن را همواره حیات خلوت خود محسوب می‌کرده انگیزه اصلی آنهاست و مشکل ترامپ و دار و دسته خشن و جنگ طلب‌ش این است که همین منطقه، یعنی آمریکای لاتین امروزه در مقابل پذیرش سلطه آمریکا سخت گردنکشی می‌کند.

وی افزود: تا چند سال پیش فقط حکومت کوبا بود که بند نافش را از نظام سلطه امپریالیستی شکسته بود، ولی حالا وضع کاملا فرق کرده است؛ ونزوئلا -این سرزمین برخوردار از بیشترین مقدار از ذخایر نفتی جهان- اکنون ۲۶ سال است که به دستورات آمریکا وقعی نمی‌نهد و از حاکمیت ملی خویش با چنگ و دندان دفاع می‌کند.

شهرابی در ادامه خاطر نشان کرد: به کوبا و ونزوئلا باید نیکاراگوآ را اضافه کنید که در کنار این دو ایستاده و هم‌چنین کشورهای قدرتمندی در آمریکای لاتین چون مکزیک، کلمبیا و برزیل را که مایل نیستند چون گذشته، گوش به فرمان واشنگتن باشند.

از نظر این کارشناس آمریکای لاتین، آنچه امروز در ونزوئلا می‌گذرد صرفا درگیری بین دو کشور نیست، رویارویی بین نظام منحط و در حال افول امپریالیسم و ملتی‌ست که می‌خواهد سرنوشت خویش را خود تعیین کند.

وی افزود: یک طرف می‌خواهد بر ثروت‌های ملی طرف دیگر کنترل داشته باشد و این طرف، قصد دارد منابع ملی‌اش را مصروف توسعه کشور و پاسخ به نیازهای ملت خویش کند و در واقع جنگ بین استقلال و سلطه است؛ طغیان برده علیه برده‌دار است و یک قدمت تاریخی دارد.

کینه عمیق مردم آمریکای لاتین نسبت به ایالات متحده آمریکا

شهرابی با اشاره به کینه عمیق مردم آمریکای لاتین نسبت به ایالات متحده آمریکا به دلیل تاریخ استعماری اظهار کرد: آمریکا بخش‌های زیادی از سرزمین بومیان این منطقه را با قتل عام، بله -مثل همین نسل‌کشی حاضر در غزه- تصرف کرده و به خاک خود افزوده است. صدها تجاوز نظامی در این منطقه داشته و ده‌ها کودتا در «حیات خلوت» خود سازمان داده و نیروهای نظامی دیکتاتوری‌های دست‌نشانده‌اش را برای کشتار و شکنجه مردم آزادی‌خواه کشورهای این منطقه آموزش داده است.

از نظر مدیر خانه آمریکای لاتین، ونزوئلا با بیش از ربع قرن پایداری در مقابل تهاجمات امپریالیستی، از تلاش برای کودتاهای نظامی گرفته تا تحریم‌های سخت اقتصادی و تهدیدات نظامی، اکنون به یک سمبل مقاومت در منطقه آمریکای لاتین تبدیل شده و در مقابل این فشارها تاب آورده و حکومت بولیواری با تقویت پیوندهای مردمی خود، توطئه‌های بی‌وقفه آمریکا را به شکست کشانده است.

شهرابی معتقد است، جنگ «نرم» آمریکا علیه ونزوئلا با توسل به نیروهای اپوزیسیون متشتت، شکست خورده و به همین علت آمریکا به جنگ سخت روی آورده است. وی افزود: آمریکا تقویت فزاینده جایگاه چین در آمریکای لاتین به طور کلی و تحکیم پیوند ونزوئلا با چین، روسیه و ایران را می‌بیند و در شرایط افول قدرت خود، از این پیوندها احساس خطر می‌کند.

رویارویی ونزوئلا با آمریکا یک تحول بین المللی

عبدالحمید شهرابی افزود: به عبارت دیگر، رویارویی امروز آمریکا و ونزوئلا یک مناقشه کلیدی نه تنها در سطح منطقه‌ای بلکه تحولی مهم در ابعاد بین‌المللی است و آمریکا به درستی احساس می‌کند که با روند موجود در تقویت نظام چند قطبی، گذشت زمان به نفع‌اش نیست و می‌خواهد به پشتوانه قدرت سخت خود، جلوی این روند را بگیرد.

مدیر خانه آمریکا لاتین در پاسخ به سوالی در مورد اقدامات دولت مادورو برای مقابله با تهدیدات آمریکا از جمله تشکیل بسیج ۸ میلیون نفری و میزان بازدارندگی آنها در برابر تهدیدات آمریکا گفت: در واقع اینگونه اقدامات نقش کلیدی دارد و سرنوشت این رویارویی را نیز همین بسیج توده‌ای تعیین می‌کند. مادورو اعلام کرده که در مقابل تهدیدات نظامی آمریکا، ونزوئلا به یک ملت مسلح تبدیل خواهد شد. این بسیار مهم است، چرا آمریکا علیرغم قدرت عظیم نظامی‌اش قادر نخواهد بود چنین ملتی را شکست دهد.

وی افزود: تجربه تاریخی هم همین بوده، وقتی که توده‌های کارگر و دهقان و دیگر اقشار زحمت‌کش در دفاع از حقوق و منافع ملی خود متحد می‌شوند، قدرتی شکست‌ناپذیر به وجود می‌آید. از نظر وی، آمریکا ممکن است اقدامات تحریک‌آمیز خود برای کشاندن ونزوئلا به یک‌جنگ ناخواسته را ادامه دهد و حتی تشدید کند، ولی ریسک پیاده کردن نیروی نظامی در خاک ونزوئلا قطعا بیش از آن خواهد بود که آمریکا بخواهد با سرمستی آن را نادیده بگیرد.

محکومیت هرگونه اقدام علیه ونزوئلا توسط کشورهای آمریکای لاتین

به گفت این کارشناس مسائل آمریکای لاتین، در صورت حماقت آمریکا، ونزوئلا به باتلاقی دیگر برای این امپراطوری تضعیف شده، تبدیل خواهد شد.

شهرابی در مورد واکنش سایر کشورهای آمریکای لاتین در صورت وقوع جنگ و احتمال کمک مستقیم آنها به ونزوئلا اظهار کرد: اکثر کشورهای آمریکای لاتین جنگ آمریکا علیه ونزوئلا را قطعا محکوم می‌کنند و آنها چنین جنگی را علیه صلح و ثبات در منطقه می‌بینند و نمی‌توانند در مقابل آن سکوت کنند؛ به همین علت شاهد بودیم که اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب (سلاک) طی بیانیه‌ای تهدیدات نظامی علیه ونزوئلا را محکوم کرد.

وی در مورد کمک مستقیم تصریح کرد: اگر منظور کمک‌های نظامی باشد، شرایط فرق می‌کند و ملاحظات عدیده مطرح می‌شود، مثل گسترش جنگ به کل منطقه و مخاطرات ناشی از آن. ولی، در این خصوص ونزوئلا معاهدات و همکاری‌های نظامی با روسیه، چین و ایران داشته است که اثرات آنها در صورت بروز جنگ، نمود پیدا خواهد کرد.

انتهای پیام/