به گزارش خبرنگار علم و فناوری ایسکانیوز؛ مطمئنا تاکنون داستان افرادی که مرگ یا فرآیند نزدیک به مرگ را تجربه کرده‌اند، شنیده‌اید؛ داستان‌هایی از نور سفید، دیدار عزیزانی که در گذشته فوت شده‌اند و شنیدن صداهای عجیب. این گزارش‌ها آنقدر نکات مشترک دارند که این سوال مطرح می‌شود که آیا اساسا چیزی پشت این ماجراست و کسانی که توانسته‌اند از مرگ جان سالم به در ببرند، از آگاهی‌ای صحبت می‌کنند که پس از توقف قلب به طور کامل متوقف نشده است؟

محققان دانشگاه میشیگان در آمریکا روی این موضوع تحقیق کرده‌اند و شواهدی از فعالیت‌های آگاهانه مغز افراد در حال مرگ به دست آورده‌اند.

زندگی در نقطه مرگ از جلوی چشمان‌مان رد می‌شود

این مطالعه که توسط جیمو بورجیگین، دانشیار دپارتمان فیزیولوژی مولکولی و نورولوژی و تیم او انجام شد، ادامه‌ای بر مطالعات حیوانی است که تقریبا ۱۰ سال پیش انجام شده است. در این مطالعات نشانه‌های مشابهی از فعال‌سازی گاما در مغز حیوانات و انسان‌های در حال مرگ ثبت شد که به دنبال ایست قلبی در حال از دست دادن اکسیژن بودند.

اینکه چطور یک تجربه واضح می‌تواند در یک مغز ناکارآمد در طول فرآیند مردن پدیدار شود، یک پارادوکس علم اعصاب به شمار می‌آید، اما دکتر بورجیگین در این پژوهش، سعی کرده به روشن کردن مکانیسم‌های عصبی فیزیولوژیک کمک کند.

آزمایش

تیم پژوهشی دکتر بورجیگین چهار بیمار را شناسایی کردند که به دلیل ایست قلبی در بیمارستان و در حالی که تحت نظارت EEG (نوار مغزی یا الکتروانسفالوگرافی) بودند، فوت شدند. هر چهار بیمار در کما بودند و واکنشی نسبت به محیط بیرون نداشتند و خانواده‌هایشان اجازه دادند که دستگاه‌های متصل به بدن‌شان قطع شوند.

دو نفر از این بیماران پس از برداشتن دستگاه پشتیبان ونتیلاتور، بلافاصله افزایش ضربان قلب به همراه افزایش فعالیت امواج گامای مغز را از خود نشان دادند که در واقع سریع‌ترین فعالیت مغز در نظر گرفته می‌شود و با هوشیاری مرتبط است؛ در حالی که آنها سطح هوشیاری بسیار پایینی داشتند.

علاوه براین، محققان در مناطق داغ که محل همبستگی‌های عصبی هوشیاری در مغز به شمار می‌آید و محل اتصال بین لوب‌های تمپورال، جداری و پس سری در پشت مغز است، فعالیت‌هایی را شناسایی کردند. جالب است بدانید که این ناحیه با خواب دیدن، توهمات بصری در صرع و حالات تغییر یافته هوشیاری در سایر مطالعات مغزی مرتبط است.

محققان می‌گویند: این دو بیمار قبلا گزارش‌هایی از بروز تشنج داشتند، اما در طول یک ساعت قبل از مرگ هیچ تشنجی نداشتند. داده‌های EEG از دو بیمار دیگر، پس از حذف دستگاه پشتیبانی، افزایش یکسانی در ضربان قلب را نشان ندادند، ولی فعالیت مغزی آنها افزایش یافت.

گفتنی است که به دلیل حجم کم نمونه، محققان از هر گونه اظهار نظر کلی در مورد پیامدهای مطالعه خود خودداری می‌کنند. آنها می‌گویند که در این مطالعه غیرممکن است که بدانیم بیماران چه چیزی را تجربه کرده‌اند، زیرا دیگر زنده نمانده‌اند.

با این حال محققان می‌گویند که یافته‌های مشاهده شده واقعا هیجان‌انگیزند و چارچوب جدیدی را در درک ما از آگاهی پنهان در انسان‌های در حال مرگ باز می‌کند.

انتهای پیام/